...Ever After...
การทำแผนประกอบคำรับสารภาพเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและรวดเร็วทั้งนี้เนื่องจากผู้ตายนั้นเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง อีกทั้งทางโรงแรมก็ต้องการปิดข่าวการมรณะกรรมครั้งนี้อย่างเงียบๆเพื่อไม่ให้เป็นที่แตกตื่นแก่แขกผู้พักคนอื่นๆ นักข่าวที่ติดตามมาทำข่าวก็ได้รับการขอร้องแกมบังคับในเรื่องนี้เช่นกัน
ใครเขาจะอยากให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นล่ะ
ขบวนเจ้าหน้าที่และผู้เกี่ยวข้องออกไปจากโรงแรมเรียบร้อย สถานที่เกิดเหตุก็ได้รับการดูแลในสภาพเดิมไปพลางๆก่อนซึ่งผู้ที่เกี่ยวข้องก็ได้รับคำว่าในส่วนที่เกี่ยวข้องกับทางโรงแรมนั้นจะไม่ปรากฎเป็นข่าวและทางกองพิสูจน์หลักฐานประจำพื้นที่ก็ได้รับปากเช่นกันว่าพรุ่งนี้ก็สามารถทำความสะอาดพื้นที่ที่เกิดเหตุได้เพราะการเก็บหลักฐานนั้นครบสมบูรณ์แล้ว
จากการสอบปากคำผู้ต้องหาก็ได้ความว่าเป็นผู้ลงมือกระทำการครั้งนี้เพียงลำพัง ส่วนมูลเหตุจูงใจนั้นทางเจ้าหน้าที่ยังไม่ขอเปิดเผยรายละเอียดเพราะเกรงว่าจะเสียรูปคดีอีกทั้งผู้ตายก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงอีกด้วย แต่ใช้เวลาไม่นานนักก็น่าจะปิดคดีและนำส่งฟ้องได้
ตัวโรงแรมยังเหมือนเดิม แม้การตกแต่งภายในตัวโรงแรมจะเปลี่ยนไปมาก ถึงกระนั้นสุนัททีก็รู้สึกถึงความคุ้นเคยอยู่ดีเนื่องด้วยจากมาพักบ่อย เจ้าของโรงแรมแห่งนี้เป็นเพื่อนและรุ่นน้องที่สนิทกันมากสมัยเรียนจนถึงทุกวันนี้
สุนัททีเดินทางมาถึงเมื่อหลายคืนก่อนจึงได้รับรู้เหตุการณ์ข้างต้นเหมือนกัน
"แอนดี้มันไม่ยอมให้มีเรื่องไปมากกว่านี้หรอก ไม่งั้นเสียชื่อโรงแรมกันพอดี"
"อย่าว่าแต่แอนดี้เลย เป็นใครก็ไม่ยอมหรอก"
สุนัททีจึงได้ทราบว่าแอนดี้ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่กลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรมนี้แล้ว
โจนาสเล่าให้ฟังว่าเมื่อหลายปีก่อนนั้นทางโรงแรมก็ประสบปัญหาเหมือนธุรกิจอื่นๆ ตอนนั้นการกู้ธนาคารก็เป็นเรื่องยาก เงื่อนไขมากมายและไม่มีใครยอมปล่อยกู้ สุดท้ายเลยลองไปคุยกับแอนดี้ แอนดี้ก็ตอบตกลงให้กู้แต่ขอแลกกับการเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรม ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด แล้วแอนดี้เองยังมอบหมายให้ทางผู้บริหารเดิมบริหารต่อไปด้วย แต่ลึกๆแล้วในหมู่คนที่สนิทสนมกันจริงๆจะรู้ว่าแอนดี้ช่วยเพราะคาเรนมากกว่า
"แอนดี้มันชอบคาเรนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว พอทางเราไปขอให้ช่วยเรื่องเลยง่ายเข้า"
"แต่แอนดี้เป็นคนดี นิสัยดี"
"ก็นั่นสินะ"
สุนัททีสนิทกับหลายๆคนนี้และพอจะรู้จักนิสัยของแอนดี้ว่าเป็นอย่างไร การช่วยเหลือด้านการเงินกับโรงแรมแห่งนี้ก็เหมือนช่วยสองพี่น้องด้วยเหมือนกัน และก็เข้าทางที่แอนดี้พยายามสนิทสนมกับคาเรนมากกว่าเพื่อนช่วยเพื่อน
สุดท้ายก็สมใจ
คาเรนตกลงแต่งงานกับแอนดี้
สุนัททีก็เลยต้องมาที่โรงแรมนี้เพื่อมาร่วมงานแต่งของทั้งคู่
หลายเดือนก่อนหน้า...
คาเรนมาหาสุนัททีที่บ้านและขอให้สุนัททีพาเที่ยว บอกว่าขอลาพักร้อนจากทางโรงแรมเลยอยากมาเที่ยวไกลบ้านบ้าง เลยนึกถึงบ้านของสุนัทที ทั้งคู่ตะลอนไปทั่วตามแต่ที่ต้องการไป ไม่ว่าจะเป็นการท่องเที่ยวในชนบทห่างไกล การแสวงบุญสั้นๆในช่วงงานบุญประเพณีของท้องถิ่น หรือการเข้าร่วมผจญภัยแบบกีฬาเอ็กซ์ตรีม...
"ทริปสั้นๆนะ แต่มันมีความหมายกับฉันมาก"
"อืมม์..."
"ขอบคุณนะที่พาเที่ยว"
"มากกว่านี้ก็ได้น่า แค่นี้น่ะจิ๊บๆ"
แล้วคาเรนก็กลับไป...
พิธีทางศาสนาในช่วงเช้าผ่านไปอย่างสบายๆ ตกบ่ายก็เป็นเวลาพักก่อนจะถึงงานฉลองในตอนเย็น งานฉลองนั้นใหญ่โตทว่าเรียบง่าย แขกที่มาร่วมงานก็เป็นคนที่สนิทสนมกันจริงๆ แต่ด้วยความที่แอนดี้และคาเรนเป็นที่รู้จักของคนในวงสังคม จำนวนแขกที่มาก็เลยดูจะเยอะอยู่สักหน่อย
"เป็นไงมั่งวะ"
"คนเยอะว่ะ เลยออกมานั่งข้างนอก"
"เหมือนกัน ขี้เกียจรับแขก"
สุนัททีนั่งนิ่งๆแล้วมองกลับเข้าไปในงาน โจนาสนั่งข้างๆแล้วตบไหล่เหมือนจะปลอบใจอยู่กลายๆ
"อะไรของนายวะ?"
"เห็นทำหน้าอย่างนั้นนี่ สมน้ำหน้า มันอุตส่าห์ไปหาถึงที่แต่นายดันทำเสียเรื่อง ไม่งั้นล่ะก็..."
"เถอะน่า เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว วิน-วินไง"
"เออ"
สุนัททีกับโจนาสถอนหายใจพร้อมกัน ชนแก้วแล้วดื่ม
ตอนเช้าก่อนจะกลับ สุนัททีได้แสดงความยินดีกับทั้งคู่อีกครั้งด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แล้วจึงค่อยเดินทางออกจากโรงแรม
ขณะที่อ่านข้อความในสมุดเขียนคำอวยพรกับคู่บ่าวสาว คาเรนอ่านข้อความนั้นซ้ำไปซ้ำมา
ยิ้มเศร้าๆ...น้ำตารื้น...
"อีกแล้ว นายนี่ไม่เปลี่ยนเลย อวยพรเป็นอยู่อย่างเดียว ...and they live happily, Ever After..."
"อ้าว ฉันว่าความหมายมันดีจะตาย"
"เฮ้อ..."
"งั้น ...Ever After... ดีไหม?"
คาเรนส่ายหน้าแล้วยิ้มขำๆ
ลายมือที่คุ้นตาเขียนเป็นระเบียบเหมือนเคยทุกครั้ง
...Ever After...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- โฆษณา
- © 2025 Blockdit
