วันนี้เป็นวันเลือกตั้ง สัญญาอาบน้ำอย่างรวดเร็วเท่าที่จะเร็วได้ แล้วรีบขึ้นมาที่ห้อง เธอชะงักเล็กน้อยที่เห็นสุราชกำลังสวมเสื้ออยู่ จึงหลุบตาลงต่ำ พลางเอ่ยปากขอให้เขาออกไปจากห้อง เพื่อที่เธอจะได้แต่งตัวเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา
แต่ดูท่าว่าสุราชจะมีปัญหา เพราะเสื้อตัวที่สวมไม่พ้นศีรษะของเขา เห็นแต่จมูกโด่งโผล่มาหายใจ สองมือก็พยายามดึงเสื้อเปะปะไปหมด สัญญาแอบขำเบาๆ เขาคอยแก้ปัญหาให้กับทุกคน แต่วันนี้คนเก่งอย่างเขา จนแต้มเสียแล้ว เธอรีบเก็บอาการก่อนเข้าไปช่วยเหลือ
ตายล่ะ! เธอเย็บกระดุมผิดตำแหน่งหรือนี่ มันสูงเกินไปจนติดศีรษะของชายหนุ่ม ทั้งที่เมื่อคืนเขาห้ามไว้แท้ๆ ว่าไม่ต้องทำก็ได้ แต่เพราะอยากจะลองเย็บกระดุมสักครั้ง มันคงไม่ยากเกินไปหรอกน่า ความดื้อรั้นของเธอทำให้เขาต้องมามีสภาพเช่นนี้
สัญญาร้องบอกให้สุราชอดทนนิด แล้ววิ่งหากรรไกรในห้องให้วุ่น เวลาจะใช้งานขึ้นมาทีไร มันหายทุกทีซิน่า เมื่อหากรรไกรไม่เจอ เธอจึงพยายามช่วยดึงกระดุมให้ขาดออก ทว่าไม่เป็นผล ก่อนจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อน คือสอดมือเข้าไปในตัวเสื้อของสุราช แล้วช่วยเขาดึงเสื้อให้พ้นศีรษะอีกแรงหนึ่ง
ในที่สุดกระดุมก็หลุดจากตัวเสื้อ กระเด็นหล่นหายไปไหนไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เธอเห็นใบหน้าของสุราชแล้ว ผมเผ้าเขาดูยุ่งเหยิงแปลกตา สัญญารู้สึกว่าชายหนุ่มมองเธอนิ่งนาน จนรู้สึกเขินว่าจ้องอะไรหนักหนา แล้วสุราชก็ส่งสัญญาณบางอย่าง อ่อ มือของเธอยังคงอยู่ในเสื้อของเขา สัญญาถึงได้ถอนมือออกมา ทำหน้าจ๋อยพร้อมกล่าวคำขอโทษ
“ไม่เป็นไร แต่คราวหลังระวังหน่อยนะ” สุราชเอ่ยเสียงเข้มและทำหน้าดุใส่ แต่พอเห็นสัญญาก้มหน้างุดเหมือนสำนึกผิด เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา และบอกเธอว่า…เขาล้อเล่น
ใครจะไปโทษโกรธเธอได้ลงคอ เพราะหญิงสาวอุตส่าห์เย็บกระดุมเสื้อให้เมื่อคืน ตอนนอนเขาก็เร่งให้พระอาทิตย์ขึ้นโดยไว จะได้สวมใส่เสื้อตัวนี้ แม้จะเกิดความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ขึ้น แต่พอได้เห็นความสวยใสภายใต้ผมเปียกน้ำของเธอแล้ว เขาก็ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง
สาวใช้ชาโตรีแจ้งสัญญาที่เพิ่งลงมาจากห้องว่า วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน สัญญาคิดว่าทุกคนคงออกไปเลือกตั้งแต่เช้า เธอเห็นว่าสุราชจะไปที่บูธเลือกตั้งอยู่แล้ว จึงขอซ้อนท้ายรถสกู๊ตเตอร์ไปด้วยคน โดยไม่ลืมนั่งเว้นระยะห่างตามเดิม
เมื่อรถสกู๊ตเตอร์จอดลงตรงหน้าคูหา หญิงสาวก็รีบจ้ำเดินตามคนอื่นไปใช้สิทธิ์ทันที แต่แล้วเสียงของสุราชก็ได้หยุดเธอเอาไว้
“คุณไปผิดทางแล้ว ร้านขนมของเราอยู่ทางนี้”
เขามาที่นี่เพื่อตั้งบูธขายขนมหวานหรอกหรือ ทำไมเขาไม่ไปเลือกตั้งให้เสร็จก่อน แล้วค่อยไปขายขนมล่ะ แต่นั่นก็เป็นแค่คำถามที่ค้างคาอยู่ในใจ เธอเดินตามเขาไปที่บูธแต่โดยดี
วันเลือกตั้งอย่างนี้มีคนมาใช้สิทธิ์ที่คูหาเยอะ ทำให้ขนมหวานขายดีเป็นพิเศษ บางคนใช้สิทธิ์เสร็จก็แวะซื้อขนมกลับบ้าน บางคนก็เหมาขนมไปทั้งถาด ไม่รู้จะเอาไปเพื่อการซื้อสิทธิ์ขายเสียงหรือไม่ ก็มิอาจรู้ได้
สัญญาช่วยงานสุราชไม่ได้มากนัก นอกจากช่วยหยิบจับเล็กๆ น้อยๆ เพราะดูเขาจะคล่องและเร็วกว่า ชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่หญิงสาวมายืนอยู่ข้างๆ เขา นี่ก็เหมือนฝันมากแล้ว
แต่แล้วสัญญาก็ทำให้สุราชทึ่ง เมื่อเธอช่วยคิดคำนวณค่าขนมอย่างรวดเร็ว ราวกับมีเครื่องคิดเลขอยู่ในหัว
“คุณคิดเลขเก่งและเร็วมากเลย น่าเสียดายที่คุณไม่ได้เรียนหนังสือต่อ ผมขอโทษ ทางครอบครัวของคุณคงมีเหตุผล”
สัญญาฟังแล้วก็เศร้า ไม่รู้จะอธิบายให้เขาฟังอย่างไร แต่แล้วสุราชก็ทำเธอทึ่งและอึ้งยิ่งกว่า เมื่อได้รับรู้ว่าเขาไม่เคยเข้าคูหาเลือกตั้งเลยสักครั้งในชีวิต หน้าตาบัตรเลือกตั้งเป็นอย่างไรก็ยังไม่เคยเห็น
เธอคิดถึงคำของพ่อที่พร่ำสอนเธอว่า การเลือกตั้งเป็นหน้าที่ที่สำคัญของประชาชน เธอไม่รู้หรอกว่าสุราชมีเหตุผลอะไรทำไมถึงไม่เลือกตั้ง แต่เธอจะไม่นอนหลับทับสิทธิ์เป็นอันขาด
“คุณคะ ฉันขอไปเลือกตั้งนะคะ พ่อฉันเคยบอกว่าหนึ่งเสียงของทุกคนมีค่า เราควรจะออกไปใช้สิทธิใช้เสียงเลือกตั้ง”
สุราชนิ่งไปสักพัก เหมือนชั่งใจอะไรบางอย่าง สุดท้ายเขาพยักหน้า สัญญาจึงเดินออกจากบูธขายขนมไปเลือกตั้งด้วยความภาคภูมิใจ ทิ้งสุราชที่ยืนทำหน้าเหมือนกังวลใจอะไรบางอย่าง ได้แต่หวังว่าสิ่งที่เขาคิดไว้จะไม่เกิดขึ้น
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
