๑๖.ปกป้องความรักและปะชุนความหิว
ชีวิตนี้มีให้ไม่นานนัก แต่แสนลำเค็ญ
พ่อและแม่สะอึกสะอื้นไห้กับตัวเธอ
แม้เธอเองก็ต้องโศกเศร้ากับสิ่งที่เธอให้กำเนิด
ความสุขช่างมีน้อยนิดเดียว
ชีวิตช่างน่าเสียวสะท้าน
ดิ้นรนขวนขวายเพื่อได้อยู่รอด
เพื่อปกป้องความรัก และปะชุนความหิว
ความสุขช่างมีน้อยนิดเดียว
อย่าได้เหยียดขโมยผู้หิวโซว่าสาระเลว
และอย่าคุยโอ่ศีลของตัวเองว่าบริสุทธิ์ ชิงชังผู้ทุศีล
คนแรกนั้น เพียงท้องว่างเปล่าเพราะไร้อาหาร
คนหลังนั้นจิตใจว่างเปล่าและไร้เมตตา
คนแรกนั้น เห็นโลกว่าควรเป็นขนมปัง หรือข้าวสวยสักชามหนึ่ง
คนหลังนั้น เห็นโลกนี้เป็นกองอุจจาระอันโสมม
คนแรกนั้น เป็นเพียงปลาน้ำจืดหลงพลัดเข้าสู่ทะเลน้ำเค็ม
คนหลังนั้น เป็นดังนกยูงรำแพนหางอยู่ในทะเลทราย
อย่าสงสัยเลย เมื่อความโดดเดี่ยว รุนแรงเกิดขึ้นกับเธอ
เพราะเธอกำลังขาดเมตตา
และการใส่ใจในบุคคลและการงาน
อย่าสงสัยเลย เมื่อเธอเริ่มสับปลับและปลิ้นปล้อน
เพราะเธอขาดความรัก, เคารพตัวเอง และไม่จริงใจ
อย่าสงสัยเลย เมื่อความทุกข์ ความสับสนเกิดขึ้นกับเธอ
ผู้เต็มไปด้วยความคิดเห็นนานา และล้วนแหลมคม
เพราะเธอขาดสติ และเธอยังไม่ได้ทำในสิ่งที่เธอเชื่อ
อย่าสงสัยเลย เมื่อคนใกล้ ๆ ตีจาก
แม้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนสุภาพ
และมักยืนยันว่าเป็นผู้รักความจริง และเป็นคนตรง
เพราะเธอใจแคบ ยึดติดแต่ตัวเอง
และเสแสร้งเป็นนักมารยาท
อย่าตะคอกขู่ใครเลยว่า อ้ายโง่
และอย่าหลงเทิดทูนใครเลยว่าฉลาดเลิศ
เพราะคนแรกนั้นเขากำลังรอการยกขึ้น
และคนหลังกำลังรอการลดลง
อย่าตะกละละโมบมากไปเลย
ถึงเธอจะเก็บเอาไว้เท่าใดก็จะต้องละวาง
ถึงฉลาดปราดเปรื่องเพียงใด
เธอก็คงต้องติดตามพ่อและแม่ผู้โศกเศร้าไป
เพราะความสุขมีให้น้อยนิดเดียว
ต่อผู้ไร้สติปัญญาและเมตตา
และชีวิตก็มีวันคืนให้ไม่นานนัก
ทั้งต้องปกป้องความรัก และปะชุนความหิว
“แสงดาวและคนเดินทาง”
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
