รถไฟมาถึงคัชการ์เกือบเที่ยงเพราะดีเลย์ สถานีนี้เป็นสถานีสุดท้ายทางด้านตะวันตกของประเทศจีน ดังนั้นพอคนลงจากรถกันหมดแล้วประตูเหล็กทางออกของสถานีก็จะปิดจนกว่ารถขบวนใหม่จะเข้ามา ออกจากสถานีปุ๊บมองหารถเมล์สาย28 เพื่อมาลงที่ Id Kah Mosque สีเหลืองกระจ่างมองเห็นได้แต่ไกล เห็นสุเหร่าแล้วก็คิด ฉันมาที่นี่ถึง2หนเชียวรึ นี่มันไกลบ้านมากๆเลยนะ ที่ว่าไกลเพราะทั้งสองครั้งคือการเดินทางด้วยรถไฟ จากนั้นเดินไปโฮลเทลเก่าที่เคยมา ด้านหน้าโฮสเทลเป็นประตูไม้สีแดงที่ปิดอยู่เสมอ ไม่มีสัญลักษณ์หรือภาษาอังกฤษบอกว่าที่นี่คือโฮลเทล แต่จำได้ว่าข้างๆเป็นร้านขายเสื้อผ้าจะมีหุ่นโชว์ดูเหมือนถูกแขวนคออยู่หน้าร้าน
โฮสเทลนี้ราคาคืนละ200กว่าบาท ห้องนึงมีเตียงประมาณ8-10เตียงได้ ห้องน้ำรวม ความสะอาดพออยู่ได้แต่เป็นที่ที่ดีสำหรับนักเดินทางในการหาข้อมูล ฉันมาที่นี่ครั้งนี้เพื่อต้องการหาเพื่อนร่วมแชร์แท๊กซี่ไปคีร์กิซสถาน พอเอาข้าวของวางที่เตียงแล้วก็ออกมาล้างหน้าแปรงฟันที่อ่างล้างหน้าหน้าห้องน้ำ แล้วก็ต้องประหลาดใจสุดขีดที่มีคนเดินมาทัก พ่อหนุ่มทหารจีนที่ฉันเจอเมื่อปีที่แล้วบนรถไฟนั่นเอง พอคุยกันแล้วเขาก็เลยตามฉันมาพักที่นี่ เลี้ยงข้าว พาชมเมืองก่อนที่เขาจะไปประจำการในเมืองอันไกลโพ้นที่ซินเจียงในวันต่อมา จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเพราะเขาไม่ค่อยเข้าใจภาษาอังกฤษและทหารจีนมีกฏห้ามเที่ยวต่างประเทศ เขาบอกว่ามาพักที่นี่เป็นครั้งที่สองหลังจากที่เราเจอกัน เป็นเรื่องบังเอิญมากๆที่ได้เจอกันอีกครั้ง
ฉันแวะดูที่บอร์ดแล้วก็เจอคนประกาศหาเพื่อนร่วมแชร์แท็กซี่แต่เป็นวันรุ่งขึ้น แผนที่จะนอนพักที่คัชการ์สองคืนจึงเปลี่ยนทันทีเป็นแค่คืนเดียว ดีที่ได้ทำวีซ่าคีร์กิซสถานเผื่อวันไว้ล่วงหน้าด้วย จากนั้นก็ออกไปเดินหาอาหารกิน เมื่อปีที่แล้วฉันเข็ดกับPoloที่พ่อทหารเลี้ยงมากเพราะไม่ชอบกลิ่นเนื้อแกะ Polo(อุยกูร์)หรือPilaf(อาหรับ)หรือplov(เอเชียกลาง)เป็นข้าวหุงกับเนื้อแกะ ฉันรู้ตัวว่าจะต้องทรมานกับกับกลิ่นเนื้อแกะไปอีกพักใหญ่ๆเลยจนกว่าจะไปถึงตุรกี มื้อนั้นที่คัชการ์ฉันเข้าร้านอาหารที่เจ้าของเป็นคนอุยกูร์แน่ๆเพราะคนอุยกูร์เต็มร้านเลย สั่งลาเมี่ยนมากินซึ่งก็อร่อยมาก แล้วก็มีคุณป้าคนนึงมานั่งร่วมโต๊ะด้วย จากหมวกที่ป้าใส่อยู่ฉันจึงเดาว่าป้าเป็นชาวทาจิก ซึ่งฉันพยายามยิ้มให้แต่ป้าก็ปัดมิตรไมตรีด้วยการไม่มองหน้า ที่ซินเจียงนอกจากจะมีประชากรเตอร์กิกอุยกูร์เป็นหลักแล้วยังมีชนเผ่าอื่นๆด้วยเช่นทาจิก คีร์กิซ
ฉันพอจะเข้าใจได้ว่าทำไมคนอุยกูร์ไม่ชอบคนฮั่น เพราะตามท้องถนนตำรวจเดินไปมาขวักไขว่มากๆๆๆๆๆในทุกๆที่และมักเรียกขอตรวจบัตรประชาชนคนอุยกูร์โดยเอาเข้าเครื่องแสกนเป็นภาพที่เห็นจนชินตา และคนอุยกูร์จะไม่พยายามติดต่อคนต่างชาติเพราะจะถูกรัฐบาลเพ่งเล็งในขณะที่คนจีนฮั่นตอนที่ฉันอยู่บนรถโดยสารที่มาคุนหมิงก็บอกฉันว่าผู้หญิงแถบนี้ไม่ดี ซึ่งต่างคนก็ต่างมีเหตุผลของตัวเองว่าจะเชื่ออย่างไร
ฉันเดินเข้าไปชมภายในId Kha Mosque ซึ่งเปิดให้เข้าได้ในช่วงเวลาที่ไม่มีพิธีทางศาสนา ค่าเข้าชม45หยวน ก่อนเข้าต้องฝากกล้องใหญ่และกระเป๋าไว้ในล๊อกเกอร์ เอาติดตัวไปได้แต่มือถือ เข้าไปแล้วข้างในเป็นห้องโถงโล่งๆกว้างๆห้องเดียวมีเสาไม้สีเขียวใช้สำหรับประกอบพิธีจริงๆ ไม่มีการประดับประดาอะไร ถือว่าเป็นราคาค่าเข้าชมที่ราคาโหดทีเดียว แต่อย่างไรก็ตาม ฉันให้ความเคารพนับถือในทุกศาสนาจึงยืนนิ่งสงบอยู่ชั่วครู่หนึ่ง จากนั้นก็เตร็ดเตร่จนถึงอาหารเย็นก็สั่งกินเหลี่ยงผี(ก๋วยเตี๋ยวเย็น)มากินทิ้งท้ายประเทศจีน อาหารที่จะเห็นทั่วไปที่ซินเจียงอีกอย่างนึงถือเป็นอาหารหลักคือแป้งกลมๆใหญ่ที่เรียกว่านาน และจะเปลี่ยนชื่อเป็นนอนเมื่อเข้าสู่เอเชียกลาง
ภายใน Id Kha Mosque
สิ่งที่เห็นที่คัชการ์แล้วต้องอมยิ้มคือร้านทำฟัน ค่านิยมของคนที่นี่และเอเชียกลางคือเลี่ยมฟันทองซึ่งเราก็พอคุ้นเคยกันบ้าง แต่การแปะรูปปากใหญ่ๆหน้าร้านพร้อมช่องปากเพื่อการโฆษนาเนี่ยมันดูน่ากลัวบวกตลกปนๆกัน
พรุ่งนี้ก็จะเดินทางเข้าคีร์กิซสถานแล้วซึ่งต้องบอกว่าผิดแผนเพราะฉันยังไม่มีที่นอนสำหรับพรุ่งนี้เลย เพื่อนร่วมทางชื่อAndreaซึ่งได้แต่แชทกันคร่าวๆก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เรานัดกันที่ลานกลางโฮสเทลตอน7โมงเช้า การเดินทางไปยังดินแดนที่ไม่เคยไปกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
