๓๔. ไม่มีจุดเริ่มต้นและสุดท้าย
ความทุกข์ คับแค้นใจ ไม่มีในวิญญาณอนันต์
ระยะทางและกาลเวลาเป็นเพียงความรู้สึก
การคาดการณ์ทุกรูปแบบไม่ใช่ความจริงแท้
จินตนาการเป็นเพียงข้อรู้อันจำกัดของวิญญาณ
มันปรากฏขึ้นราวกับเป็นสิ่งจริง
แต่ล้วนแล้วว่างเปล่า
เมื่อความรู้สึกไม่ถูกหลอมลงในเบ้าแห่งทิฏฐิใด ๆ
ทุกสิ่ง คือสภาวะแห่งความเลื่อนไหลอิสระ
ระยะทางที่เป็นสูญและเวลาเป็นอนันต์
การโคจร เคลื่อนไหวที่บริสุทธิ์
ไม่มีจุดเริ่มต้นและสุดท้าย
ไม่อาจนิยามด้วยถ้อยคำ
ไม่อาจเก็บข้อรู้ใด ๆ ไว้ โดยไม่ผิดพลาด
ผู้รู้ทั้งหลายย่อมเป็นอยู่โดยไม่ยึดติดสิ่งใด ๆ
ทั้งศีล สมาธิ ปัญญา มรรคหรือผล
ถ้อยคำ เหตุผล วิธีการของลัทธินิกาย
หรือรูปแบบใด ๆ ที่กำหนดขึ้นเป็นหลักตายตัว ผู้บำเพ็ญพรตไม่มัวบันทึกข้อรู้ไว้
ไม่พะวงถึงความไม่มีหรือไม่ได้
อยู่เหนือการรับหรือปฏิเสธ
ทางเช่นนี้ไม่ใช่ทางเดินของบุคคล
แต่เป็นปรมัตถสภาวะอันเป็นที่ดับสิ้น
ไม่มีทั้งทางและผู้เดินตามทาง
วันนี้หรือวันหน้า ไม่มีที่ให้ใครอิงอาศัยหรือหยุดอยู่ได้
ทั้งไม่อาจแล่นเลย หลุดรอดออกไปพ้น
เป็นที่แตกสลายของตัวตนแห่งกาลสถาน
อันหลงฟูมฟักมานานนัก
“แสงดาวและคนเดินทาง”
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
