๓๕.สุสานแห่งดวงดาว
เราจะร้องไห้กับหุ่นยนต์
ภาพมายาที่เราสร้างขึ้น
อารมณ์ของเราจะยิ่งรัญจวนในสัมผัส
เนื้อหนังของเราจะเป็นดุจโลหะ
ไม่มีแม้แต่หยาดน้ำตา
หุ่นตัวนี้ไม่มีความพึงใจ
มันได้แต่คิด และล้างผลาญพลังไปเปล่า
ไม่มีความรัก เมตตาปรานี
โลกพิภพดวงนี้ ค่อย ๆ แปรรูปไป
มันบิดเบี้ยวและดิ้นรน
เป็นเรือผุ ๆ แห่งอวกาศ
ท่องเที่ยวไปเพื่อเสาะหา
สุสานแห่งดวงดาว
ทิ้งร่องรอยความรักและสติปัญญา
ไว้ในท้องฟ้าแห่งความว่างเปล่า
“แสงดาวและคนเดินทาง”
เขมานันทะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
