24 ก.ย. 2020 เวลา 10:56 • ปรัชญา
บทบาทของนักแสดงบนเวทีโลก
ใต้แสงสีของโลกที่จัดแสดงบทบาทความหลากหลายมีมากมายเกินสารพัดจะจินตนาการ มนุษย์หลายคนเมื่ออยู่ต่อหน้าเวทีมีบ้างที่โดดเด่นเหนือล้ำกว่าใคร มีบ้างต้องอยู่ใต้เงาที่แสงไฟส่องไม่ถึง และมีบ้างที่มือไม่พายยังเอาเท้าราน้ำ
การที่ตำแหน่งจัดวางตัวละครแตกต่างกันหาใช่คน ๆ นั้นไร้ความสามารถ แต่เป็นเพราะความสำคัญของบทบาทล้วนถูกวางไว้ด้วยเงื่อนไขความยากง่ายของการแสดง
ในการจะเป็นตัวหลักบนเวทีโลกจำเป็นอย่างมากที่บุคคลนั้นต้องฝึกฝนหมั่นซ้อมอย่างประจำประดุจเพียงแค่มองท่าทางก็รับรู้แล้วว่ากำลังแสดงบทอะไร
โดยการแต่งตัวแต่งหน้าอาจช่วยให้ผู้ชมเข้าใจฐานะนักแสดงที่รับบท ทว่าหากฝีมือลายมือไม่เป็นที่ดึงดูดใจต่อให้หน้าผมการแต่งตัวจะดีแค่ไหนก็เป็นแค่ตัวละครที่คนดูไม่อยากจำใส่ใจ
และบางทีความจำเป็นบางอย่างทำให้เหล่านักแสดงหลายคนต้องเล่นหลายบทบาทแบบไม่มีทางเลือก ซึ่งการถูกบีบบังคับให้ต้องเล่นมากกว่าบทที่ตัวเองถนัดย่อมไม่แปลกใจที่การแสดงออกจะพิลึกกึกกือแสดงให้เห็นถึงความไม่ชำนาญการ
ทั้งนี้ในความเป็นมืออาชีพอารมณ์ส่วนใหญ่ที่ต้องแสดงให้เห็นมักปราศจากความอ่อนแอหรือคราบน้ำตา แต่ในบางกรณีการเผยความอ่อนแอให้ทุกคนบนเวทีและนอกเวทีให้เห็นกลับช่วยให้เข้าถึงความรู้สึกของนักแสดงได้เป็นอย่างดี
นอกจากนี้การแสดงที่ทำให้คนดูประทับใจไม่ใช่แค่การเล่นตามบทไปเรื่อย ๆ เพราะการด้นสดนอกเหนือจากบทบาทที่วางไว้มันทำให้เกิดความแปลกใหม่หลีกหนีจากความซ้ำซากจำเจ
ดังนั้นทุกรอบที่เวทีโลกเปิดการให้แสดง เหล่าผู้คนจากทั่วสารทิศจึงหันมาจับจองที่นั่งหวังชมความอึ้งทึ่งและความประหลาดใจ ในฐานะที่ทุกคนมีบทบาทของตัวเองคงไม่อยากให้การแสดงนี้เป็นแค่โชว์ไม่มีความหมาย เช่นนี้ถ้าไม่แสดงให้เต็มที่คงไม่มีวันได้ไปยืนข้างหน้าบนเวทีโลกเป็นแน่แท้

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา