สัญญาเข้ามาทำความสะอาดโกดังที่ไฟไหม้ สัญชาติญาณบอกเธอว่านี่ไม่ใช่อุบัติเหตุแน่ๆ แต่หลักฐานล่ะ? สายตาหญิงสาวทำงานราวกับเรดาร์ มองหาสิ่งต้องสงสัยโดยไม่ปล่อยให้อะไรผ่านไปง่ายๆ
แล้วความพยายามก็บังเกิดผล สุดท้ายเธอพบก้านไม้ขีดไฟใช้แล้ว และเศษกระดาษลังที่ยังคงมีกลิ่นน้ำมันก๊าดติดอยู่ไม่จาง นี่คือหลักฐานการวางเพลิงชัดๆ เรื่องสำคัญอย่างนี้ต้องรีบบอกทุกคนในบ้านได้รับรู้
“แม่ครับ ผมมีข่าวดีจะบอก เย็นนี้ผมได้ออเดอร์ทำขนมงานแต่งที่โรงแรม เจ้าของงานเขาจ่ายค่อนข้างหนักทีเดียว พระเจ้าท่านอยู่ข้างเราจริงๆ ครับแม่”
ยังไม่ทันที่สัญญาจะบอกกล่าวอะไร สุราชก็ชิงพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นราวกับเด็กๆ เสียก่อน นั่นเป็นข่าวดีที่ทำให้ทุกคนในครอบครัวยิ้มออกมาได้ในวันที่เลวร้าย สัญญารีบขึ้นไปบนห้อง เอาสมุดบัญชีเงินฝากที่พี่ชายให้ไว้มอบให้กับมือของแม่สามี แม้เงินจะไม่ได้มากมายนัก แต่ก็น่าจะช่วยผ่อนแรงในการทำงานหาเงินได้บ้าง
“ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก ฉันรับไว้แต่น้ำใจของเธอละกันนะลูกสะใภ้” ซานโต๊สปฏิเสธ เช่นเดียวกับสุราช เขาเชื่อมั่นว่ายังสามารถจัดการปัญหานี้ได้อยู่ จึงไม่มีความจำเป็นเลยที่จะต้องรบกวนเงินเก็บของเธอ
สัญญาเลยเล่าถึงหลักฐานที่พบในที่เกิดเหตุให้ทุกคนฟัง รวมทั้งข้อสงสัยที่ว่านี่อาจเป็นการวางเพลิง ไม่ใช่อุบัติเหตุ…
มีนาและวิการามฟังแล้วหัวใจจะวาย พลางนึกแช่งชักหักกระดูกพี่สะใภ้อยู่ในใจ ส่วนคนอื่นๆ ต่างตกใจระคนแปลกใจว่าใครจะเป็นคนลงมือทำได้ เพราะโกดังก็อยู่ในบ้านแท้ๆ มีนากับวิการามก็ไม่มีศัตรูที่ไหน
สุดท้ายมีนางัดน้ำตามาเป็นไม้ตาย ร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก หวังดึงความสนใจจากทุกคน ทว่าคราวนี้ดูเหมือนน้ำตาจะไม่ช่วยอะไร เพราะซานโต๊สมีคำสั่งปะกาศิตให้วิการามไปแจ้งความกับตำรวจ งานจะเข้าสองสามีภรรยาผู้โหยหิวเงินไหม?
สุราชกำลังมัดกล่องขนมกองสูงเข้ากับเบาะรถสกู๊ตเตอร์ แต่เชือกดันหลุดมือ จนกล่องขนมเกือบจะหล่นตกพื้น โชคดีที่สัญญามารับเอาไว้ได้ทัน ใบหน้าของชายหนุ่มไม่อาจเก็บซ่อนความรู้สึกได้ว่า…เขามีความสุขแค่ไหนที่ได้เห็นเธอ
สัญญาทราบว่าวันนี้ผู้ช่วยของสุราชลา เธอเลยขันอาสาไปเป็นลูกมือเขา เผื่อจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง สุราชปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่าในครัวมันร้อนและงานก็หนัก แต่สัญญาแข็งขืนยืนยันที่จะไปช่วยเขาคนที่คิดถึงแต่ผู้อื่นให้ได้ ที่สุดแล้วหญิงสาวก็เป็นฝ่ายชนะ ได้ซ้อนท้ายสกู๊ตเตอร์ไปเป็นลูกมือคนทำขนมสมใจ
เมื่อไปถึงส่วนครัวของโรงแรม สุราชได้แบ่งงานเบาๆ ให้สัญญาทำ อย่างการปอกเปลือกมันฝรั่ง ส่วนตัวเขาง่วนอยู่กับการเตรียมวัตุดิบอื่นๆ แล้วคอยกวนส่วนผสมในกระทะใบใหญ่ ไหนจะหม้อต้มใบนั้น ต้องควบคุมไฟในเตาให้ดี ขนมจะออกมาอร่อยไม่อร่อย ความแรงของไฟมีผลไม่น้อย
เขาสังเกตเห็นว่าหญิงสาวดูไม่มีความสุขกับงานที่มอบให้ งานนั้นอาจเล็กไปสำหรับเธอ ความจริงเขาไม่ได้ดูถูกความสามารถของสัญญา แต่งานตรงหน้ามันทั้งร้อนและต้องอาศัยแรงพอสมควร แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว…
“สัญญาครับ ผมวานคุณช่วยกวนขนมในกระทะให้ทีได้ไหม”
เหมือนสัญญาจะรอฟังประโยคนี้มานานแล้ว เธอรีบทิ้งมีดในมือ แล้วกุลีกุจอคว้าตะหลิวมากวนขนมทันที เธอยินดีที่จะช่วยเขาโดยไม่เกี่ยงงานหนัก
แต่การกวนขนมในกระทะใบใหญ่ก็ไม่ได้ง่ายนัก ต้องออกแรงเอาการอยู่ ขณะที่สุราชปอกมันฝรั่งอย่างชิลๆ ตาก็เหลียวดูขนมอีกเตาไปด้วย สักพักสัญญาก็เริ่มยอมรับความจริง ก่อนที่จะสร้างภาระให้เขาไปมากกว่านี้
“คุณค่ะ ฉันทำไม่ไหวแล้วค่ะ ฉันขอโทษด้วย” สัญญาบอกตรงๆ
“ว้าว คุณทำได้ดีมากเลย ช่วยผ่อนแรงผมไปได้เยอะทีเดียว”
“ฉันรู้ว่าทำไมคุณพูดอย่างนั้น ฉันถามนิดได้ไหมคะ คุณไม่รู้สึกโกรธเลยหรือที่พี่ชายโกหกเรื่องที่ฉันทำอาหารเก่ง แต่จริงๆ ทำไม่เป็นสักอย่าง”
“ไม่โกรธหรอก เขาคงมีเหตุผล อีกอย่างมันก็ทำให้วันนี้เราได้มาเป็นคู่ชีวิตกัน” ชายหนุ่มยิ้มเขินๆ
สามีภรรยาต่างช่วยกันทำงานในครัวอย่างแข็งขัน สุราชเร่งทำอาหารเพื่อให้ทันรับรองแขก ขณะที่สัญญาก็ถอดกำไลออก จะได้ช่วยล้างหม้อล้างกระทะได้สะดวกยิ่งขึ้น
ให้บังเอิญเหลือเกินว่า ปารติมาช่วยเป็นแม่งานจัดการงานวิวาห์นี้ สัญญาดีใจที่ได้เจอเพื่อนรักอีกครั้ง หลังจากต่างคนต่างแต่งงานแล้วแยกย้ายกันไป แต่ปารติกลับประหลาดใจว่าเจ้าของความฝันที่จะเป็นตำรวจหญิง ไฉนมาอยู่ก้นครัวของโรงแรมหรู ในฐานะภรรยาคนทำขนมได้
ก็ไหนว่าสามีของเพื่อนเป็นนักธุรกิจ แล้วเส้นทางความฝันของเธอไปถึงไหนแล้ว?
ปารติมีคำถามมากมายที่อยากจะถามด้วยความห่วงใย แต่สัญญาหยุดเธอไว้ก่อนเมื่อสุราชเข้ามาร่วมในวงสนทนา เขาดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนรักสมัยเด็กของสัญญา และได้แนะให้ปารติทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้เผื่อสองสาวจะได้โทรคุยกันให้หายคิดถึง
ปารติเขียนข้อความเป็นภาษาอังกฤษลงบนกระดาษ แต่สุราชร้องบอกให้ช่วยเขียนเป็นภาษาฮินดี เพราะพวกเขาทั้งคู่ไม่รู้ภาษาอังกฤษ ปารติมองไปที่นักศึกษาหัวกะทิอย่างสัญญาด้วยความแปลกใจ สงสัยงานนี้คงต้องคุยกันยาว
เมื่อทั้งคู่เดินทางกลับถึงบ้าน ปรากฏว่าไฟฟ้าดับ แม่ออกมารับพวกเขาพร้อมตะเกียงน้ำมัน สุราชเลยให้เงินน้ำพักน้ำแรงแก่มารดา ก่อนจะแยกย้ายไปพักผ่อนหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
ที่ห้องของสุราช-สัญญา ในท่ามกลางแสงไฟสลัวจากตะเกียง ขณะที่หญิงสาวยืนถอดต่างหู และใจลอยคิดถึงเพื่อนที่มาย้ำเตือนความฝันจนใจเจ็บแปลบ สุราชก็มาหยุดยืนพับแขนเสื้ออยู่อีกมุมหนึ่ง
บังเอิญชายหนุ่มหันไปเห็นเงาบนกำแพงห้อง กำลังฉายภาพเงาของเขาและสัญญายืนหันหน้าเข้าหากันอย่างใกล้ชิด แขนที่เขายกขึ้น ดูจากเงาแล้วเหมือนว่าเขาวางมืออยู่บนไหล่ของหญิงสาวพอดี
สุราชมีความสุขอยู่กับภาพเงาในฝัน จนเมื่อหันไปมองสัญญา เธอก็กำลังจ้องมองเงานั้นอยู่เช่นกัน ก่อนจะตัดสินใจถอยเงาตัวเองออกมาให้ห่าง สุราชเดินมาหยุดยืนตรงหน้าสัญญา หยิบกำไลที่เธอถอดลืมทิ้งไว้ที่ครัวมาสวมคืนแขนให้ดังเดิม พลางกล่าวว่า…
“ก่อนแต่งงาน ผมเคยคิดมากว่าภรรยาของผมจะเป็นคนอย่างไร แต่คุณพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคุณทำตัวเหมือนน้ำที่ปรับตัวได้กับทุกๆ ที่ คุณช่วยเหลือทุกคนในบ้านราวกับเป็นครอบครัวของคุณเอง ผมภูมิใจในตัวคุณมากนะ”
คำชมของสุราชทำเอาสัญญาถึงกับนอนไม่หลับ เธอมองลอดใต้เตียงไปยังชายหนุ่มที่นอนหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลียอยู่อีกฟาก พลางคิดในใจถึงสิ่งที่อยากจะตอบเขากลับไปว่า…
“คุณเป็นคนดี และฉันก็รู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับฉัน แต่ฉันไม่สามารถให้ความรักที่คุณสมควรจะได้รับ ฉันอาจเป็นนักศึกษาที่สอบได้คะแนนดีทุกวิชา แต่ฉันกลับสอบตก ไม่อาจเป็นภรรยาที่ดีให้กับคุณได้”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
