ฉากนี้ผมนำมาจาก Season 3 ซึ่งอยู่ในตอนที่ 5
โดยคุณลูกค้าผู้หญิงได้เล่าเรื่องราวความผิดหวังครั้งใหญ่ในชีวิต
พร้อมกับกินอาหารที่ตนเองสั่งเป็นประจำ
(เมนูอาหารที่เชื่อมโยงกับความผิดหวังซะด้วยย)
ยิ่งเธอเล่าออกมา
สีหน้ายิ่งแสดงออกถึงความเจ็บปวด
และน้ำตาก็ยิ่งเอ่อล้น
จนเธอต้องพยายามฝืนยิ้มและกลั้นน้ำตาเอาไว้
เมื่อคุณเจ้าของร้านได้ยินและเห็นดังนั้น
จึงสบตากับเธอ
แล้วพูดออกมาอย่างอ่อนโยน ว่า
“ไม่เป็นไรหรอก…ถ้าไม่อยากยิ้ม…ก็ไม่ต้องฝืนยิ้ม”
สิ่งที่ตามมาก็คือ
“เธอร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก”
โดยไม่มีการขัดขืนและต่อต้านใด ๆ
ผมประทับใจฉากนี้มากครับ
อารมณ์เหมือนนักจิตฯสะท้อนความเป็นจริงของชีวิต
ให้ผู้รับบริการได้รับฟัง และกลับมายอมรับความจริง
“เผชิญหน้ากับความผันแปรอย่างกล้าหาญ”
ผมจึงขอนำข้อคิดที่ได้มาแบ่งปันครับ ^^