4 ต.ค. 2020 เวลา 13:16 • ปรัชญา
คำพูดแต่ละคำที่หลุดออกมานั้นสำคัญ ต้องคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนและถ้าไม่แน่ใจก็จงเงียบไป จะดีกว่า เพราะคุณจะไม่รู้ว่าเพราะคำพูดบางคำของคุณ อาจทำให้บางคนถึง....ตายได้
cr:pinterest.com
แม้จะเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่แต่วันนี้ คือวันโลกาวินาศจริงๆ เพราะเป็นวันที่หมอและอาจารย์หมอทั้งหลายติดภารกิจ บรรดาน้องหมอที่เคยเดินกันเต็มตามตึกจะมีสอบบอร์ดกัน ทำให้บรรดาอาจารย์หมออาวุโสแผนกต่างๆต้องรับ ปรึกษาคนไข้ในด้วย ปกติพวกท่านจะออกตรวจเฉพาะที่OPDเท่านั้น ส่วนการรับเคสปรึกษาผู้ป่วยใน จะเป็นหน้าที่ของบรรดาหมอเด็กๆ ที่จะต้องเดินไปตรวจตามแผนกที่ส่งปรึกษา
และเนื่องจากวันนี้เป็นวันโลกาวินาศ อาจารย์หมอแผนกจักษุซึ่งท่านก็จะเกษียณปีนี้ ด้วยรูปร่างอ้วนกลมสวมแว่นหนาเตอะ เดินช้าๆกึ่งเขย่ง
เป็นเอกลักษณ์การเดินของท่าน พร้อมรอยยิ้มใจดีเปื้อนหน้าและเสียงที่ดังฟังชัด ท่านเคยเป็นอาจารย์สอนเรื่องตาให้พวกเราสมัยเป็นนักศึกษา
พวกเราจะไม่ค่อยได้เจออาจารย์บ่อยนัก เพราะงานส่วนจักษุของท่าน
กับงานของเรา แม้จะอยู่โรงพยาบาลเดียวกันก็ตาม ทำให้ไม่ค่อยได้เจออาจารย์เลยแทบจะเรียกว่านานๆครั้ง แต่ท่านก็เอ็นดูทักทายถ้าเจอในที่ประชุม
และวันที่ไม่ควรเกิดเป็นเรื่องก็เกิด อาจารย์เดินต้วมเตี้ยมพร้อมกระเป๋าใส่อุปกรณ์ในการตรวจตาซึ่งท่านจะหิ้วไปไหนต่อไหนเพราะบอกว่าของแพงต้องดูแลเอง
วันนี้ที่แผนกเราส่งปรึกษาเคสตามีปัญหา และการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยไปไม่สะดวกเนื่องจากผู้ป่วยยังใส่อุปกรณ์จำเป็นต่างๆอีกหลายรายการ จึงต้องส่งปรึกษาและเชิญท่านมาตรวจที่ตึกและ ตึกของเรานั้นไกลพอควรเรียกว่าเดินเร็วก็ไม่น้อยกว่า15นาที
และอาจารย์ก็เป็นผู้ที่ต้องลงมาดูเองในวันนี้ เรารีบเข้าไปยกมือไหว้และจะช่วยรับกระเป๋าให้เพราะเห็นท่านเดินหอบน้อยๆมาแต่ไกล ท่านส่งให้และกำชับว่า "ถือดีๆละ เสียงหัวเราะจากเราพร้อมย้ำคำสุดท้ายของท่าน
ว่า "ดีๆค่ะ"
หลังจากท่านตรวจเช็คอาการและสั่งการรักษาให้แล้ว เราได้ยินเสียงไฮเป็กที่ดังมา เป็นชื่อของอาจารย์ชัดเจน และย้ำคำว่าด่วนที่แผนกอุบัติเหตุ อาจารย์ยังคงขะมักขะเม้นการเขียนรายละเอียดของเคสที่มาดูจนไม่ได้สนใจ เราจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรกลับไปที่เบอร์ของอุบัติเหตุ บอกไปว่าอาจารย์อยู่ที่แผนกนี้จะคุยกับอาจารย์มัย เสียงทางฝั่งโน้นบอก เรียนอาจารย์ให้ด้วย พี่ต้องรีบไปดูคนไข้น้องพยาบาลเพิ่งวิ่งเข้ามาบอก " ให้เรียนท่านว่ายังไงคะ "เสียงเราถามไป
บอกว่า "คนไข้ตาหลุดออกมาจากเบ้า ให้อาจารย์รีบมาช่วยหน่อย"แล้วพี่ก็วางสายไป ด้วยความตกใจ เรารีบเรียนอาจารย์ทันที
cr:stopdrink.com
"อาจารย์คะ มีเคสคนไข้ตาหลุดออกจากเบ้าตา ER โทรตามอาจารย์ด่วนค่ะให้รีบไป "
แต่วิบากกรรมคือ ตึกที่ว่าจะไปมันห่างจากตึกของเรามากพอสมควร ด้วยสภาพอาจารย์บวกสถานการณ์ ทำให้ทุกคนสงสารอาจารย์มาก เราเลยขออนุญาตพี่บอกว่าจะช่วยพาอาจารย์ไปส่งเอง เพราะท่านแทบจะไม่ได้ไปตึกใหม่ที่เปิดส่วนห้องผ่าตัดเล็กไว้ที่ตึกอุบัติเหตุ ท่าทางไปเองคงจะหลงทางแน่
กระเป๋าสุดห่วงก็จะถือเอง ไม่ค่อยจะไว้ใจใคร เดินแบบว่าพยายามเร็วก็ยังช้ากว่าสมองเรา" คนไข้ตาหลุด คนไข้ตาหลุด" หลังจากเดินล้ำหน้าแล้วก็ย้อนกลับมาที่หน้าอาจารย์ "หนูช่วยถือนะ กระเป๋าน่ะ "เหงื่อที่แตกพราวตามหน้าผากและที่ ปลายจมูก ทำให้สงสารท่านมากเลย ในใจคิดว่าถ้าเราเรียกแปลมาช่วยเข็นท่านไปน่าจะดี แต่ก็ไม่กล้าเอ่ย
เราสองคนไปถึงที่ตึกอุบัติเหตุ(ER) มีพี่ออกมาต้อนรับอาจารย์และพาท่านเข้าไปส่วนที่กั้นม่าน แยกไว้ สีหน้าของพี่หัวหน้าตึกไม่ดีเลย ได้ยินเสียงอาจารย์พูดขึ้นว่าขอ "ก๊อซหน่อยสิ"ฟังจากน้ำเสียงอาจารย์ที่ห้วนสั่น และ
ไม่มีคำลงท้ายใดๆ ทำให้รู้สึกถึงความเครียดและสีหน้าของพี่หัวหน้าที่โผล่ออกจากม่านเพื่อไปนำก๊อซมาให้อาจารย์ก็ดูเศร้าเสียใจมากๆ
cr.google.net
ฉันเดาว่าข้างในม่านนั่นต้องมีสถานการณ์เลวร้ายอย่างแน่นอน สักพักอาจารย์ออกจากม่านมาและหันมาพูดกับฉันว่า" ไหนๆเธอก็มาแล้วที่ตึกไม่ยุ่งก็ถือกระเป๋าไปส่งฉันที่ห้องทำงานแล้วกัน "ฉันรับคำ
อาจารย์เดินนำไปอย่างเร็วเท่าที่ท่านจะทำได้ ฉันเดินเยื้องตามท่านไปจนถึงตึกที่ทำงานของท่าน วางกระเป๋าให้ตรงที่ท่านชี้ และด้วยความอยากรู้ (เผือกไม่หาย) "อาจารย์คะ เคสช่วยไม่ได้เหรอค่ะ "
อาจารย์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาและซับเหงื่อที่ใบหน้า ก่อนจะพูดด้วยเสียงอันดัง ว่า "ช่วยไม่ได้กะผีนะสิ ตาปลอมเขาหลุด ก็แค่ใส่กลับไปให้เขาแค่นั้นเอง ทำเอาฉันต้องวิ่งเกือบตาย อุตส่าห์ว่าเลือกแผนกที่งานสบายไม่ต้องเหนื่อยต้องวิ่งแล้ว แหม่ๆๆมาเจอเอาตอนจะใกล้เกษียณ" ว่าแล้วท่านก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง
เห็นมัยคำพูดน่ะมันสำคัญมาก ตกหล่นสักนิดหน่อยความหมายและสถานการณ์เปลี่ยนไปได้เลยนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อย่าลืม !!!กดไลค์ กดแชร์ ถ้าชอบก็ติดตาม
โฆษณา