🙏ร้องเพลงให้พ่อ🙏
ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีถวายในหลวงรัชกาลที่ 9 เป็นครั้งสุดท้าย
22 ตุลาคม 2559
ฉันขอบันทึกเป็นประวัติศาสตร์ไว้
วันที่พลังดวงใจนับล้านทั้งที่อยู่ในท้องสนามหลวง และหน้าจอทีวีของทุกบ้าน
รวมกันเป็นหนึ่งเดียวได้อย่างน่ามหัศจรรย์
การร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีที่สนามหลวง เป็นโอกาสเดียวที่จะส่งใจในเสียงเพลงให้ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเบื้องบน เหนือพระบรมมหาราชวัง ณ ที่พระองค์ยังทรงสถิตอยู่
ดวงใจคนไทยได้มารวมกันอีกครั้งเพื่อผู้ที่เรารัก
ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์
ไม่มีใครบังคับให้พวกเรามายืนตากแดดเป็นชั่วโมงๆเพื่อมาร้องเพลงเพียง 2 นาที
คนไทยด้วยกันเท่านั้นจึงจะเข้าใจเหตุผลที่นักดนตรีและนักร้องกว่า 200ชีวิต สามารถเข้ามาร่วมกันเล่นและร้องด้วยกันได้อย่างสวยงามโดยที่มีการเตรียมตัวในเวลาอันสั้นมาก
รวมทั้งคนทุกวัยที่มุ่งหน้ามายังจุดหมายเดียวกัน หลายคนมาจากต่างจังหวัด บ้างมาจากชานเมือง
ทุกคนหาวิถีทางที่จะมาไม่ว่าจะขึ้นรถ ลงเรือ เดินเท้า
ทุกวิถีนำด้วยใจล้วนๆ
ทุกคนขอมีส่วนร่วมทำบทเพลงนี้ให้พ่อของเรา
ขอเป็นจุดเล็กๆแม้เพียงจุดเดียวที่จะแต่งแต้มให้ภาพใหญ่นี้ออกมางดงาม
การเดินทาง ขึ้นรถไฟฟ้า ลงเรือหางยาว
เดินฝ่าแดดเปรี้ยงเวลาเที่ยงขึ้นรถไฟฟ้าจากสถานี BTS สุรศักดิ์ ไปสถานีสะพานตากสินเพื่อต่อเรือไปท่าช้าง
เดินลงจากสถานีเห็นแถวยาวของเด็ก ผู้ใหญ่ คนวัยหนุ่มสาวใส่เสื้อดำ ทุกคนยืนรอลงเรือด้วยความอดทน
ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการรอเรือ เพราะแถวค่อยๆขยับทีละน้อย เมื่อใกล้ถึงท่า เขาบอกว่าเตรียมจ่ายเงินค่าเรือ 50บาท ถามว่าทำไมแพงกว่าปกติ
เขาบอกว่านี่เป็นเรือหางยาวรับนักท่องเที่ยวค่ะ ไม่ใช่เรือด่วน
พอเรือหางยาวมาเทียบท่า ก็ต้องค่อยๆก้าวลงเพราะเรือลำไม่ใหญ่จึงโยกเยกตามคลื่น ได้ลงนั่งปุ๊บฉันก็คว้าเสื้อชูชีพมาเตรียมไว้เลยเพื่อความไม่ประมาท
แรกๆเรือก็ค่อยๆไปเรื่อยๆ ดูวัดโบสถ์กาลหว่า ธนาคารไทยพาณิชย์สาขาตลาดน้อย ค่อยๆเคลื่อนผ่านไป
สักพักคราวนี้เครื่องชักร้อน เร่งบรื๊ววว ฟิ้ววววว เรือแทรกไประหว่างกลางคลื่น น้ำซัดสาดกระเซ็นเข้ามาเต็มหน้า
"ทุกคนหยิบเสื้อชูชีพเลย " สักพักคงเห็นว่าพวกเราตกใจนึกว่าเรือจะเป็นอะไร " ไม่ต้องกลัวครับ เอาไว้กันน้ำสาด" โล่งอกไปที!
ผ่านพระบรมมหาราชวังแล้วก็ถึงท่าช้าง เวลา12.20 น
ขึ้นจากเรือ พบกับฝูงมหาชนที่เพิ่งขึ้นจากท่า ทุกคนมุ่งหน้าไปทางเดียวกัน....สนามหลวง
นั่งใต้ร่ม ท่ามกลางแดดจ้า
ฉันเดินแทรกเข้าไปข้างในกลางสนาม ค่อยๆขยับไปตามที่ว่างที่มองเห็น ขอทางเขาไปเรื่อยๆ จนเห็นว่าไม่มีทางไปแล้ว และมีช่องว่างนึดนึง ฉันก็จัดการวางกระดาษรองนั่งที่พกพามาแล้วนั่งลง
"ขึ้นมานั่งด้วยกันบนนี้ก็ได้ค่ะ" หญิงใส่แว่นดำ ผมบ๊อบสั้นที่อยู่ใกล้ๆตรงนั้น เชื้อเชิญให้ฉันเข้าไปนั่งบนแผ่นฟอยล์ที่เธอนั่งอยู่คนเดียว
"ขอบคุณค่ะ....." แล้วบทสนทนาของหญิงสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนก็เริ่มขึ้นท่ามกลางพระอาทิตย์ที่ส่องอยู่ตรงกลางศีรษะ
ใกล้บ่ายโมงแล้ว เสียงจากผู้กำกับเวที บอกว่า ให้หุบร่มได้แล้ว เพื่อความสวยงาม ถอดหมวก ถอดแว่นตาดำ มีโดรนบินขึ้นมาถ่ายทำจากกลางอากาศ
"เอาใหม่นะครับ เมื่อกี้นี้ใครที่ชูสองนิ้ว ให้เอามือลงนะครับ ถ้าใครยังชูอยู่ขอให้เดินออกไปครับ"
เนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งของการถ่ายทำภาพยนตร์ จึงมีการถ่ายทำซ้ำถึง 3 ครั้ง ระหว่างรอพวกเรายังต้องยืนตากแดดโดยไม่มีร่ม
หลังเทคที่สองฉันเริ่มมึน คล้ายๆจะทรงตัวไม่อยู่เพราะได้ส่งพลังออกไปอย่างเต็มที่แล้ว
ผู้กำกับส่งเสียงมาว่า"ผู้สูงอายุให้นั่งรอก่อนได้นะครับ "
ฉันที่กำลังจะนั่งลงเลยชะงักไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยืนไม่ไหวแล้วล่ะ ขอลงนั่งพักก่อน
"เอายาดมไหมคะ ทาที่ตรงหน้าอกกับขมับจะได้ดีขึ้น" เพื่อนใหม่ที่นั่งอยู่ด้วยกันยื่นยาดมเซียงเพียวอิ๊วมาให้ดม ค่อยยังชั่วหน่อย จิบน้ำสักนิดทำให้คอชุ่มชื้นขึ้น
มองไปข้างหน้า หญิงวัยกลางคนอีกคนลงไปนอนแผ่มีคนคอยพัดวี นวดแขนขาให้
ในเทคที่ 3 ฉันกลับยืนขึ้นมาใหม่ได้และร้องเพลงจนจบ
ยืนร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี กลางสนามหลวง
ทุกคนยืนอยู่ในท่าสำรวม แล้วเสียงเพลงสรรเสริญพระบารมีก็กระหึ่มขึ้นกลางท้องสนามหลวง
"ข้าวรพุทธเจ้า....เอามโนและศิระกราน
นบพระภูมิบาลบุญดิเรก
เอกบรมจักริน พระสยามินทร์ พระยศยิ่งยง
เย็นศิระเพราะพระบริบาล
ผลพระคุณ ธ รักษา
ปวงประชาเป็นสุขศานต์ ขอบันดาล
ธ ประสงค์ใด จงสฤษฎ์ดัง หวังวรหฤทัย
ดุจถวายชัย ชโย"
เสียงที่เปล่งออกมาจากหัวใจพสกนิกรดังกึกก้องท้องสนามหลวง มีเสียงสะอื้นดังมาจากทางด้านหลัง
ฉันหลับตาร้องเพลงอย่างสุดหัวใจ
ส่งพลังจิตลงในพลังเสียง
ขอพระคุณ จงปกปักษ์รักษาปวงประชาข้าพระบาทของพระองค์ และบันดาลให้สิ่งที่พระองค์ประสงค์ สำเร็จตามความปรารถนา
🙏ด้วยความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้🙏
หลังจากร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีจบ ฉันยังไม่รีบกลับ เดินเข้าไปถ่ายรูปใกล้ๆวงดนตรี
เมื่อได้ยินเสียงประกาศเรียก "ขอให้นักดนตรีและนักร้องทุกคนขึ้นไปบนเวทีอีกครั้งครับ ขอถ่ายภาพมุมกว้าง นักร้องไม่ต้องถือโน้ตเพลงได้ไหมครับ"
ฉันยืนเกาะขอบกั้นไว้แน่นขณะที่ฝูงชนเดินกลับเข้ามาห้อมล้อมอีก เตรียมเปลี่ยนการบันทึกภาพเป็นบันทึกวิดิโอ
นักดนตรี และนักร้องประสานเสียง
นักร้องเดินขึ้นสแตนด์ที่มีฉากหลังเป็นยอดปราสาทสีทองอร่าม นักไวโอลินถือไวโอลินกลับมานั่งที่
อาจารย์สมเถา สุจริตกุล เดินมาด้านหน้า รู้สึกได้ว่าท่านเป็นวาทยากรที่ทรงพลังมาก
ในช่วงตอนท้ายๆเพลง เสียงเครื่องดนดรีทุกชนิดประสานกันได้อย่างลงตัวและหนักแน่นมาก ภายใต้การโบกไม้คทาอย่างมีสุนทรียอารมณ์ของอาจารย์สมเถา ผู้ซึ่งโค้งคำนับอย่างงดงามที่สุดหลังสิ้นเสียงเพลงบรรเลง
อาจารย์ สมเถา สุจริตกุล ผู้อำนวยเพลง
เต็มอิ่มกับบทเพลง และเสียงประสานกันของเครื่องดนตรีนับร้อยชิ้น ฉันจะจดจำช่วงเวลานี้ไปตลอดว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ได้เคยมาร่วมร้องเพลงถวายพร้อมๆกันด้วยหัวใจของคนไทยทุกดวง
ขอให้คนไทยรักกัน หวังดีต่อกันในวันนี้และวันต่อๆไป เพื่อถวายให้ในหลวงรัชกาลที่ 9 เป็นครั้งที่สุดนี้ด้วยเทอญ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
