☀️พระราชาของฉัน☀️
26 ตุลาคม 60
"น้ำเนตรเทวษไห้จาบัลย์
สูญสิ้นองค์ราชันผู้ให้
น้ำพระทัยใหญ่หลวงดังมหาสมุทร
สุดเศร้าโศกแปรเปลี่ยนผัน
สืบสรรค์สานต่อ”ความพอเพียง”
ณ วัดยานนาวา เขตสาทร
"หลีกทางหน่อยค่ะ เด็กแขนขาสั่นจะเป็นลม "
หน่วยพยาบาลจิตอาสากำลังช่วยกันประคอง เด็กชายวัยสิบกว่าขวบ เข้ามาที่ห้องพยาบาล
"มานอนที่เตียงเลยค่ะ" เด็กชายผิวคล้ำ ตาโต หน้ากลม บอกว่า " มือมันสั่นๆน่ะครับ"
ฉันจับแขนจับมือก็เย็นๆ แต่ชีพจรดูยังปกติ เสื้อสีดำที่มีตัวพิมพ์เขียนว่า
'ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์' นั้นเปียกชื้นไปหมด ผ้าพันคอสีเหลืองของจิตอาสายังผูกคล้องคอไว้ หมวกสีฟ้าวางเอียงกะเท่เร่บนศีรษะที่ผมสั้นตัดเกรียน
"ทำไมเสื้อถึงเปียกแบบนี้ล่ะคะ อย่างนี้ก็หนาวแย่ "
ฉันเลยให้เขาถอดเสื้อชื้นๆนั้นออก เอาผ้าห่มผืนใหญ่มาห่มคลุมให้อบอุ่น ฟังปอดหัวใจ วัดความดันก็ปกติดี
"ก็ผมมาตั้งแต่หกโมงเช้าครับ ยกน้ำเดินไปแจก น้ำก็เลยหกมั่งอ่ะครับ เดี๋ยวพักแล้วจะไปช่วยต่อ..." โถ! หกโมงเช้าถึงตอนนี้จะสองทุ่มแล้ว เด็กน้อยวัยเพียงเท่านี้ นี่ได้กินข้าวบ้างหรือยัง
"กินแล้วครับ " พูดอย่างอ่อนเพลีย ตาปรือๆสักพักก็นอนหลับปุ๋ย หมวกสีฟ้าวางครอบหน้าไว้กันลม เมื่อแม่มาถึงก็บอกว่า ลูกตื่นเต้นมาก อยากจะมาช่วยงาน ตื่นแต่เช้า คงจะเหนื่อยและเพลียมาก ปกติก็เป็นหอบหืด มียาพ่นประจำ โชคดีที่ครั้งนี้ยังไม่หอบ
นี่เป็นเพียงหนึ่งในล้านของประชาชนคนไทยในวันที่เขาอยากจะมีส่วนร่วมในการใช้หัวใจเอ่ยคำอำลา
🙏พระราชา ผู้เป็นเทวดาเดินดิน
พระผู้ทรงนำเราให้เดินตาม🙏
ไม่มีความย่อท้อแม้ตนเองจะต้องลำบาก
มีความพากเพียรแม้จะไม่เห็นฝั่งอยู่ข้างหน้า
เห็นแก่ประโยชน์ของส่วนรวมมากกว่าส่วนตน
ประหยัด รักษาทรัพยากรไว้ให้คนรุ่นหลัง
น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้
วัดยานนาวา 26 ตค 60
....ขอส่งให้เสียงเพลงดังไปสู่สวรรค์
ว่าพวกเรานั้น คิดถึงองค์พระราชา....
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
