"ตุ๊กตา"
( ซีรีส์ "เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ" ตอนที่ 9 )
"สรุปคือเราจะเอาตุ๊กตาตัวนี้แทนจริงๆสินะคะ"
กรถามขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวตลกที่มีใบหน้าเศร้าสร้อย
"ถูกต้องจ้ะ แต่เราก็จะคิดละครให้เด็กๆได้คิดตามและมีความสุข" DMตอบกลับพร้อมกับส่งยิ้ม
"เราจะสอนใจเด็กๆด้วยการใช้ใบหน้าเศร้าของตุ๊กตา สอนให้เด็กๆได้รับรู้ว่าทุกคนล้วนแล้วแต่มีความทุกข์เป็นของตัวเอง"
"แต่สุดท้ายเราก็จะผ่านมันไปได้ด้วยดีเสมอ"
โต๊ะยิ้มให้กรพร้อมกับเตรียมของสำหรับไปแสดงละครหุ่นมือให้เด็กๆได้ดูตามที่เธอเคยสัญญา
"เป็นแนวคิดที่ดีเลยนะคะเนี้ย"
กรยิ้มพร้อมกับมองไปทางตุ๊กตาตัวตลก
กร โต๊ะ DM เป็นครูที่คอยสอนเด็กเล็กๆในโรงเรียนสอนพิเศษเล็กๆแห่งหนึ่งในBD City
พวกเธอมักจะหากิจกรรมอะไรที่ทำให้เด็กไม่เบื่อกับการเรียนมากเกินไป และในวันนี้กิจกรรมนั้นก็คือละครตุ๊กตามือสอนใจ
"เอาล่ะเด็กๆ
วันนี้ครูจะมาแสดงละครตุ๊กตามือให้เด็กดูกันล่ะ"
โต๊ะหยิบเจ้าตุ๊กตามาสวมไว้ในมือ
พร้อมกับนั่งบนเก้าอี้ และมีกรกับDMอยู่ข้างๆ
แต่จู่ๆตุ๊กตาก็สั่นอย่างผิดปกติ
ก่อนจะค่อยๆกลับมานิ่งตามปกติดังเดิม
( ฉันว่ามันแปลกๆ )
( เมื่อกี้ฉันเห็นชัดเจนเลยว่าเจ้าตุ๊กตาตัวนั้น
ตาดำหายไปตอนที่สั่น )
กรคิดในใจพร้อมกับ
จ้องมองไปที่ตุ๊กตาอย่างไม่ห่างสายตา
"งั้นเรามาเริ่มกันเลยเถอะ" DMพูดขึ้น
กรที่กำลังคิดเรื่องตุ๊กตาได้แค่พยักหน้ารับ
"เด็กๆเห็นใบหน้าของตุ๊กตากันไหมคะ"
"หนูๆเห็นแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างเอ่ย"
โต๊ะยิ้มร่าพร้อมกับตั้งประเด็นถามเด็กๆ
"น่าสงสารมากเลยค่ะ/ครับคุณครู"
เด็กตอบกลับพร้อมมองไปที่ตุ๊กตาตัวตลก
แต่ยังไม่ทันที่โต๊ะจะเสริมอะไรต่อ
ตุ๊กตาก็กลับสั่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
"คุณครู ตุ๊กตายิ้มแล้วค่ะ"
เด็กๆพากันพูดพร้อมกับชี้มาที่ตุ๊กตา
"จ..จริงๆด้วย" DMพูดขึ้นด้วยความตกใจหลังจากที่โต๊ะหันหน้าตุ๊กตามาดูก็พบว่า
ตอนนี้ตุ๊กตากำลังยิ้มอยู่...
ในขณะเดียวกันนั้นเอง...
"วันนี้แดดโอเคไม่แรงมากเลยแฮะ"
"แต่มีอย่างอื่นที่แรงกว่านั้นเยอะ"
เสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง
พูดขึ้นพร้อมกับมองดูท้องฟ้าในตอนนี้
"ตุ๊กตาไปทางนู้นแล้ว เด็กๆกำลังตกใจกันอยู่
รีบจับเร็ว" โต๊ะชี้ไปทางด้านหลังเด็กคนหนึ่ง
ก่อนหน้านั้นตุ๊กตา(หุ่นมือ)ตัวตลกกระโดดออกจากมือของโต๊ะแบบดื้อๆ จนทำให้โต๊ะรู้สึกทำตัวไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"จับได้แล้ว" กรหยิบตุ๊กตาขึ้นมาสวมในมือ
"ไม่กลัวเลยเหรอ" DMหันไปถามก่อนจะยิ้มแห้งๆ
"ตราบใดที่มันไม่ได้กัดมือก็ไม่เป็นไรหรอกค่า"
กรหันไปตอบพร้อมกับยิ้มร่า
"เด็กๆไม่ต้องตกใจนะคะ ขวัญเอ้ยขวัญมา โอ๋ๆนะ
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว ไม่เป็นไรนะคะเด็กๆ"
โต๊ะพูดปลอบใจเด็กอย่างอ่อนโยน
"ทำไมอะ ผมก็แค่อยากพูดเองนะ"
เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
เสียงดังกล่าวดังมาจากตุ๊กตาตัวตลกก่อนที่จะหันคอไปมองที่กร และก็พูดต่ออีกว่า
"พวกพี่น่ะไม่ต้องเลย
นี่เดี๋ยวผมจะทำให้เด็กๆตะลึงเอง"
เมื่อพูดจบ ตุ๊กตาตัวตลกก็หันไปที่เด็กๆก่อนจะพูดขึ้นว่า...
"นี่ๆ รู้รึเปล่าว่าเราเคยเล่นอยู่แถวตึกๆหนึ่งด้วย"
"แล้วที่เนี้ยนะ กระถางต้นไม้ก็หล่นมาจากไหนไม่รู้ โดนหัวเราเต็มๆเลย เลือดสีแดงกระจายเต็มไปเลย"
"เรารู้สึกเจ็บปวดแล้วหลังจากนั้น
เราก็ไม่สามารถไปเล่นได้อีกเลย5555555"
โต๊ะเห็นเด็กๆเริ่มส่งเสียงร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว บางคนก็กรีดออกมาจนสุดเสียง โต๊ะจึงเอามือไปปิดปากตุ๊กตาเอาไว้
"ใจร้าย ใจร้ายเกินไปแล้วนะ หึหึหึ"
ตุ๊กตาพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ แต่เสียงกลับเปลี่ยนไปจากเดิม จากที่เคยเป็นแบบเด็ก
กลับกลายเป็นเสียงต่ำชวนขนลุก
"กรไม่ไหวแล้วนะ!" กรหงุดหงิดขึ้นมา
ก่อนจะโยนตุ๊กตาออกไปด้านนอกห้อง
และทุกอย่างก็ค่อยๆเงียบลง
"DMว่ากรทำดีมากเลยนะ เจ้าตุ๊กตานั่นคงสงบแล้วมั้ง เงียบเชียว" DMพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ด้านนอก
"ขอโทษนะคะ เจ้าตุ๊กตาตัวนี้
คงดื้อไปหน่อยสินะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"เขาก็คงอยากมีเพื่อนล่ะมั้ง เพราะเขาเป็นเด็กที่ตายไปอย่างโดดเดี่ยว และคงไปสิงที่ตุ๊กตา"
"ความโดดเดี่ยวนั้นทำให้เกิดภาวะจิตสุดท้ายขึ้น เลยทำให้ตุ๊กตาดูเศร้าสร้อย"
"ความตายสำหรับเขาแล้ว
มันคงเหน็บหนาวและเงียบเหงาราวกับค่ำคืนที่ไม่แสงใดเลยนะคะ"
เสียงของอันพูดขึ้น ก่อนจะถือตุ๊กตาตัวตลก
ที่ตอนนี้ถูกพันด้วยผ้าแปลกๆสีขาว
"แต่คุณกร คุณโต๊ะ พี่DM ทำดีมากเลยนะคะ
ถ้าพี่DMไม่เจอตุ๊กตาตัวนี้ เขาคงไปหลอกหลอนใครต่อใครอีก"
"และถ้าไม่มีคุณโต๊ะที่คอยดูแลเด็กๆ
อาจจะเกิดอันตรายทางจิตใจของเด็กๆก็ได้"
"และถ้าไม่มีคุณกร
ตุ๊กตาตัวนี้ก็คงไม่สงบสติสักที"
อันพูดขึ้นพร้อมกับหันมายิ้มให้
"เอ่อ...แล้วน้องอันรู้ไหมว่าตุ๊กตาตัวนี้มาจากไหน แล้วทำไมพวกเราถึงเจอ และน้องอันจับไว้ได้ยังไง" DMถามขึ้นด้วยความสงสัย
"เรื่องทั้งหมดคงเกิดเพราะโชคชะตามั้งค่ะ555"
อันหันมาตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"งั้นขอตัวก่อนนะคะ ไม่ต้องห่วงเรื่องตุ๊กตาตัวนี้แล้วนะคะ" อันยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องเรียน
"งั้นเรามาเล่นละครหุ่นยนต์แทนละกันนะคะ"
กรพูดขึ้นพร้อมกับชูหุ่นยนต์ของเธอ
"มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าครับ เมื่อกี้ผมผ่านมาแล้วเหมือนได้ยินเสียงแปลกๆเลย" แว่นแว่นวิ่งเข้ามาในห้อง พร้อมกับถามขึ้นด้วยความสงสัย
"งานเลี้ยงจบแล้วล่ะจ้ะ"
โต๊ะหันไปตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"นู้นน น้องอันจัดการไปแล้ว
เรามาช้าเกินไปรึเปล่า"
DMพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มเยาะ
"เอ๋...คุณอันอันเนี้ยนะ.."
แว่นแว่นเอียงคอถามขึ้นด้วยความสงสัย
"หัวหน้าครับ แผนงานคืนนี้
หัวหน้าช่วยมาเฝ้าที่จุดทำงานหน่อยนะครับ"
"ถ้าไม่มีหัวหน้าล่ะก็
เราจะสร้างกันต่อไม่ได้นะครับ"
ข้อความหนึ่งถูกส่งมาหาตอยผ่านไลน์
"โอเค เดี๋ยวผมจะไปนะครับ" ตอยตอบกลับ
จบ ซีรีส์ "เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ"
ตอนที่ 9 "ตุ๊กตา"
ฝากติดตามตอนต่อไปกันด้วยนะครับ
ตอนที่ 10 "ขอยืมหน่อยครับ"
ผมอยากลองเขียนอะไรที่มันงงๆดู หรืออ่านแล้วมันรู้สึกอิหยังวะ ก็เลยคิดตอนนี้ขึ้นมา55555
แต่ตอนนี้ก็เป็นเหมือนครึ่งทางของเรื่องนี้ ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านและสนับสนุนกันนะครับ
และขอบคุณนักแสดงด้วยครับ แฮร่ๆ
ขอขอบคุณครับ
คุณอุ่น( อัน ) อุ่นไอดิน
พี่กร Korn'Story
พี่โต๊ะ เพจนี้มีแต่เพลง
พี่DM ไดอารี่ชีวิต
พี่ตอย มากกว่างานเขียน ด้วยนะครับ
ขอยืมตัวมาแสดงหน่อยนะครับ
กราบงามๆเลยฮะ 😆
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ
ขอให้ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่แสนดีนะครับ😊
- 9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
