The Queen 4.
เคสนี้ดูท่าทางดีขึ้นแล้วนะ หมอว่าจะเข้าไปคุยด้วยสักหน่อย
ยังไงคุณหมอก็ต้องระวังตัวด้วยนะครับ รายนี้เรี่ยวแรงเอาเรื่องอยู่
ข้าพเจ้าก็รู้สึกอิ่มเอิบใจที่The Queenมีท่าทีที่ดีขึ้นเป็นลำดับ ความหวังของข้าพเจ้ามีลู่ทางว่าจะเป็นจริงไปได้ไม่ยากนัก
วันหนึ่งขณะที่ข้าพเจ้านั่งมองThe Queenด้วยความสำราญใจ จู่ๆก็ให้รู้สึกง่วงงุนและผล็อยหลับไปในเวลาไม่นานนัก
ขณะอยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น ข้าพเจ้าก็รู้สึกคล้ายมีอะไรบางอย่างค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในจิตใจของข้าพเจ้าอย่างที่มิอาจต้านทานได้
ความมืดขณะหลับตาลงนั้นกลับค่อยๆสว่างและเหมือนมีการเคลื่อนที่อย่างช้าๆ ฉับพลันนั้นเองที่แสงสว่างจ้ากลับเปลี่ยนเป็นสีสันหลากหลายจากสบายตาสู่ความเกรี้ยวกราด การเคลื่อนที่ที่รู้สึกได้เป็นการพุ่งไปข้างหน้าอย่างเร็วรี่โดยมิหยุดพัก
อาการมึนงงครอบคลุมไปทั่วร่าง
แสงสียังคงวูบวาบเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดยั้ง
ทุกอย่างประดังเข้ามาอย่างที่มิอาจฝืน
ฉับพลันนั้นทุกอย่างกลับดับวูบ
สติของข้าพเจ้าก็เช่นกัน
คุณหมอจะเชื่อผมไหมล่ะครับ
...
หลังจากนั้นอาการที่ว่าก็เพิ่มมากขึ้นในยามที่ข้าพเจ้าอยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่นทั้งยังทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นอย่างที่นึกไม่ถึงทีเดียว แสงสีต่างๆกลับกลายเป็นสีเดียวคือสีแดงดั่งโลหิตที่ระดมสาดใส่เข้ามาในหัวของข้าพเจ้า อาการที่เหมือนกับจะเคลื่อนที่ไปข้างหน้ากลับลดลง แต่เพียงแค่สีแดงโลหิตนี้เพียงอย่างเดียวในตอนนี้ก็แทบจะทำให้ข้าพเจ้าเกิดอาการคลุ้มคลั่งได้แล้ว
นับวันยิ่งเลวร้าย ข้าพเจ้าสามารถเกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมาได้แทบจะตลอดเวลาเพราะในขณะนั้นข้าพเจ้าเกิดความรู้สึกอยากที่จะเข่นฆ่าทำลายอะไรสักอย่างตรงหน้าให้หมดสิ้นไป เมื่อทำลายไปแล้วชิ้นหนึ่งก็ให้อยากทำลายทุกอย่างต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่สิ้นสุด
ความกระหายในการทำลายล้างเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ
ในยามที่เกิดอาการ สิ่งที่มองเห็นได้ติดตาคือเห็นสรรพชีวิตทั้งมวลกลับกลายเป็นอมนุษย์ที่กำลังเข้ามาคุกคามข้าพเจ้าจนต้องหนีเตลิด และเมื่อเข้าตาจน ข้าพเจ้าได้แต่หยิบฉวยสิ่งของใกล้มือเป็นดั่งอาวุธไล่ฟาดฟันเหล่าอมนุษย์นั้น ทุกสิ่งชะโลมไปด้วยโลหิตย้อมแดงฉานทั้งสิ้นเป็นบริเวณโดยรอบแลดูน่าหวาดหวั่นใจยิ่ง ที่สุดแล้วแม้ข้าพเจ้าจะรู้สึกอ่อนล้าเพียงใดแต่ก็ยังคงมิอาจหยุดยั้งอะไรได้ มีแต่ต้องฝืนเคลื่อนร่างกายที่อ่อนล้านั้นต่อไป
มีแต่เพียงการฟาดฟันกับเหล่าอมนุษย์ที่ข้าพเจ้าเห็นอย่างเดียวเท่านั้น
บางคราวข้าพเจ้าก็เห็นเค้าหน้าลางๆของสตรีนางหนึ่ง สีหน้าแสดงความเกรี้ยวกราดอาฆาตคุกคามข้าพเจ้า แต่บัดเดี๋ยวก็เปลี่ยนไปเป็นร่ำไห้และกรีดร้องเสียงแหลมสูงเป็นที่น่าสังเวชใจ แต่บัดเดี๋ยวก็กลับกลายเป็นเกรี้ยวกราดอีกครั้งหนึ่ง ช่างน่าประหวั่นพรั่นพรึงใจยิ่ง ข้าพเจ้าเพียรพยายามที่จะช่วยนางแต่ที่สุดก็จำต้องเข้าห้ำหั่นกันด้วยอาวุธอย่างไม่มีทางเลี่ยง
แล้วสติสัมปชัญญะของข้าพเจ้าก็ขาดผึง...
เมื่อลืมตาอีกครั้ง ข้าพเจ้าก็นอนบาดเจ็บอยู่ในโรงพยาบาลเสียแล้ว
ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีครับหมอ
...
อาการที่ข้าพเจ้าเป็นอยู่นั้นนับวันก็จะยิ่งรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ข้าวของเครื่องใช้พังเสียหายล้มระเนระนาด คนรับใช้ในบ้านต่างขยาดที่จะมาคอยดูแลข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าไม่ถือโทษต่อผู้ใด ทั้งยังขอให้เขาเหล่านั้นอภัยให้ตัวข้าพเจ้าเองด้วย
ด้วยอาการเพียบหนักฉะนี้ นายแพทย์ทั้งหลายจึงลงความเห็นว่าให้นำส่งตัวข้าพเจ้าไปรักษาตัวที่นอกเมืองอันเป็นโรงพยาบาลด้านจิตประสาท ข้าพเจ้าจึงถูกส่งต่อไปเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลที่ว่านี้เอง
อาการของคุณน่ะหมอก็สงสัยเหมือนกัน มันไม่มีข้อบ่งชี้ใดๆว่าสาเหตุเกิดขึ้นจากอะไรหรือเริ่มต้นขึ้นตอนไหนกันแน่
...
การรักษาไม่เป็นผลเท่าไรนักด้วยบรรดานายแพทย์ทั้งหลายก็มิอาจสรุปอะไรได้ ทำได้เพียงประคองอาการให้ไม่แย่ลงไปกว่านี้
เพียงเท่านี้ก็ดูเหมือนจะดีมากแล้ว...
ในยามสติวิปลาสข้าพเจ้าจะคลุ้มคลั่งประหนึ่งมีอะไรบางอย่างมาบงการให้เป็นไปเช่นนั้น การทำลายหรือฆ่าฟันอะไรก็ตามตรงเบื้องหน้านอกจากจะเป็นเรื่องการคุกคามของอมนุษย์แล้วยังระคนไปด้วยความสุขสมใจ เปี่ยมล้นไปด้วยความสนุกสนานและตอบสนองความรู้สึกนึกคิดในใจอันดำมืดของข้าพเจ้าอีกโสตหนึ่งด้วย
โอ้หนอ มนุษย์เรา ที่แท้ความกระหายต่อกลิ่นคาวเลือด การกระทำหยาบช้าต่างๆนั้นล้วนเกิดจากความพอใจของเราทั้งสิ้นโดยแท้...
ล่วงเข้าขวบปีที่สอง ข้าพเจ้าอาการดีขึ้น อาการกำเริบเป็นบางขณะราวกับจะน้อยลงไปเรื่อย คณะแพทย์ผู้ทำการรักษาก็ดูจะพอใจเป็นอันมาก บางท่านถึงกับเอ่ยปากว่าดูดีขึ้นผิดกับตอนมาใหม่ๆ ละม้ายคล้ายคนสามารถเลิกยาเสพติดได้กระนั้น
คำพูดนี้สะกิดใจข้าพเจ้าขึ้นมา
เลิกยาเสพติด...
อาการเริ่มขึ้นเมื่อไหร่...
คุณไปทำอะไรมา...
เมื่อข้าพเจ้าตระหนักถึงความเป็นไปได้ทั้งมวลแล้วจึงปะติดปะต่อรายละเอียดตั้งแต่เริ่มแรกและหาข้อสรุปที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดเพื่อที่จะยับยั้งเรื่องทั้งหมดนี้
...เพื่อนรัก ได้โปรด เห็นแก่พระเจ้า อย่าได้เปิดกล่องประทับตราครั่งใบนั้นเป็นอันขาด และได้โปรดทำลายมันทิ้งให้หมด อย่าให้เหลือแม้เศษซากของมัน ได้โปรด เพื่อนรัก เห็นแก่พระเจ้า ได้โปรด...
(จบตอนที่4.)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
