The Queen : Fin.
หลังกลับมาข้าพเจ้าก็มิได้แวะเวียนไปที่โรงเรือนอีก แต่ก็ได้สั่งความให้คนรับใช้คอยไปดูแลปัดกวาดที่โรงเรือนอยู่อย่างสม่ำเสมอและคอยถามไถ่ถึงความสมบูรณ์ของพันธุ์ไม้นานาที่ข้าพเจ้าฟูมฟักอยู่ คนรับใช้ทุกคนก็มิได้สงสัยหรือเอ่ยปากถามอะไรเพราะข้าพเจ้าบอกไปว่ายังไม่สะดวกที่จะเข้าไปดูแลด้วยตัวเองจากเหตุที่หมอสั่งความไว้ว่ามิให้หมกมุ่นเคร่งเครียดกับงานใดๆมากนัก
...พันธุ์ไม้ในโรงเรือนยังเป็นปกติดีอยู่ทุกต้นขอรับ เว้นแต่มีอยู่ต้นหนึ่งที่แลดูเหมือนจะเฉาไปบ้างเท่านั้นเอง อ้อ นายท่าน ต้นที่ดูเฉาๆนั้นแลเหมือนจะแทงหน่ออ่อนขึ้นมาสัก2-3หน่อขอรับ...
เป็นดังที่ข้าพเจ้าคาดไว้จริงๆ
มันเพียงรอเวลาให้ข้าพเจ้ากลับมาเท่านั้น
อาการวิปลาสคลุ้มคลั่งของข้าพเจ้าแม้จะเรียกได้ว่าแทบหมดสิ้นไปเมื่อครั้งอยู่โรงพยาบาลได้กลับมากำเริบในวันหนึ่งที่ข้าพเจ้าย่างกรายไปที่โรงเรือนเพื่อเฝ้าดูThe Queenอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้กระแสธารแห่งความกราดเกรี้ยวดูจะอ่อนแรงลงไปเป็นอันมาก จึงทำให้ข้าพเจ้ายังสามารถควบคุมตัวเองได้ดีอยู่และมิได้เกิดเหตุการณ์อันเป็นที่ผิดปกติแต่อย่างใด
อย่างไรก็ตาม แม้ข้าพเจ้าจะรู้สึกไม่ไว้วางใจมากเพียงไร จิตใจของข้าพเจ้าก็ยังคงหลงใหลกับThe Queenอยู่มากดุจเดียวกัน หากทุกอย่างที่กระทำในตอนนี้เป็นแต่เพียงประคองThe Queenให้ยังมีชีวิตเท่านั้น มิได้มีความมุ่งหมายอื่นใดอีก
หน่ออ่อนที่แทงออกมาก็ค่อยๆเหี่ยวเฉาและดูเหมือนจะหมดสภาพไปเรื่อยๆ ละม้ายคนขาดสารอาหารที่จำเป็นต่อร่างกายก็ปานกัน
อันใดเล่าจะเป็นสารอาหารอันจำเป็นต่อมัน
มิต้องแจ้งก็คงรู้กันแน่แก่ใจ
สภาพบ้านของสหายรักดูจะทรุดโทรมลงไปด้วยเหตุที่มิมีผู้ใดคอยดูแล ข้าพเจ้าสั่งคนรับใช้ให้เก็บกวาดทุกสิ่งให้เรียบร้อยโดยบอกแต่เพียงว่าข้าพเจ้าจะเข้ามาอยู่เพื่อฟื้นฟูบ้านนี้ในฐานะทายาท หลังจากที่จัดแจงทุกอย่างแล้วเสร็จ ข้าพเจ้าก็เข้ามาอาศัยเป็นการขั่วคราวและได้พยายามเก็บรวบรวมเอกสารสมุดบันทึกประดามีขึ้นมาได้จำนวนหนึ่งรวมถึงผลจากแล็ปที่มีลายลักษณ์อักษรกลับมาเพื่อทำการตรวจสอบอย่างละเอียด
และจากข้อมูลที่ค้นพบทั้งหมด ข้าพเจ้าจึงเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระจ่างชัดและคิดอ่านที่จะกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นในช่วงนี้ที่อาการวิปลาสยังไม่กำเริบกลับมา
เมื่ออ่านข้อความมาถึงตรงนี้ก็เป็นอันจบบันทึกพอดี อดประหลาดใจไม่ได้ว่าสิ่งที่อยู่ในบันทึกเป็นความจริงหรือเป็นเพียงจินตนาการของคนป่วยเคสนี้ เท่าที่จำได้เข้ามาดูแลเคสนี้ก็ในช่วงที่อาการค่อนข้างหนักแล้ว แต่ภายหลังการรักษาอยู่หลายวิธี อาการก็เริ่มดีขึ้นเป็นลำดับและออกจากโรงพยาบาลไปเมื่อรักษาตัวมาได้ราวสองปีเศษ
และที่แนะนำให้คนป่วยเขียนบันทึกก็เพื่อให้คนป่วยระบายอะไรในใจออกมาบ้างน่ะ จำได้ว่าพูดติดตลกกับคนในวอร์ดไปแบบนั้น
แต่บันทึกที่อ่านอยู่ตอนนี้มัน เอ่อ ดูแปลกๆนะ
The Missing Queen...
พอลองถามเอาจากเพื่อนฝูงที่เป็นนักพฤกษศาสตร์อยู่หลายคน ทุกคนที่รู้จักเรื่องThe Missing Queenนั้นจะพูดเหมือนกันว่ามีคำร่ำลือว่าแค่ซากก็งดงามจริงๆ แต่มันสาบสูญไปนานแล้ว ไม่เคยมีใครเห็นมันในสภาพปกติ มีแต่ตำนานกับจารึกว่าไว้ คนที่ชอบก็ชอบเพราะตำนานกับความแปลกมากกว่า ทั้งยังเอ่ยปากถามว่าทำไมสนใจเรื่องนี้ด้วยล่ะ
ได้แต่หัวเราะและบอกไปทีเล่นทีจริงว่าคนไข้ที่โรงพยาบาลบอกมาอีกที สงสัยก็เลยถามดู เออ ดันเป็นเรื่องจริงด้วย แต่คนไข้บอกว่ามันมีอาถรรพ์คำสาปอะไรติดมาด้วยนี่
ไม่มีหรอก จินตนาการกันไปเองมากกว่า ดอกไม้นี้มันหายสาบสูญไปนานจนตัวจริงกับข้อเท็จจริงมันไม่มีแล้ว ไอ้ซากที่ว่าแน่เอาเข้าจริงก็กลายเป็นอย่างอื่นไปเสียอีก ตัวจริงน่ะไม่มีหรอก โม้ทั้งนั้น เอาไว้ขายซากดอกไม้ได้ราคาแพงๆให้พวกที่บ้าเรื่องนี้มากกว่า
...ผู้ป่วยรายนี้กลับมารับการรักษาเป็นรอบที่สอง คราวนี้อาการหนักเสียยิ่งกว่าคราวก่อน ทางเราได้แต่ทำการรักษาเบื้องต้นด้วยวิธีเดิม แต่ท่าทางจะไม่เป็นผล อาการยังไม่กระเตื้องเท่าที่ควร
...จากการถามคนในบ้าน ทุกคนไม่รู้เรื่องว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รู้กันอีกทีก็พบว่าเกิดไฟไหม้โหมแรง เผาโรงเรือนจนราบเป็นหน้ากลอง ตัวคนเผาเองก็อยู่ในสภาพเพ้อคลั่งอะไรบางอย่าง เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะ พูดจาเลอะเลือนไม่ปะติดปะต่อกัน
...ผู้ป่วยพยายามฆ่าตัวตายอยู่หลายครั้งแต่ไม่เป็นผล เรายังไถ่ไม่ได้ความอยู่ ผู้ป่วยวันๆเอาแต่นั่งซึมเศร้า ไม่พูดไม่จา
...อาการของผู้ป่วยเริ่มดีขึ้น ตอบสนองต่อการรักษามากขึ้น ท่าทางจะเหมือนคราวที่แล้ว
...ผู้ป่วยดูมีความสุขดีเมื่ออยู่ที่โรงพยาบาล ความหมกมุ่นอะไรบางอย่างหายไป แต่การพูดจาก็ยังมีอาการเลอะเลือนบ้าง หลายครั้งเกือบลุกลามเป็นคลุ้มคลั่งอีกด้วย
หลังกลับจากงานศพ เมื่อเข้ามาที่ห้องพักในโรงพยาบาลก็พบว่ามีจดหมายจ่าหน้าถึงอยู่จำนวนหนึ่ง
อ่านจดหมายจบแล้วก็ได้แต่คิด
เรื่องทั้งหมดนี้มันเป็นจริงหรือแค่จินตนาการกันแน่...
เรียนคุณหมอที่นับถือ
เมื่อคุณหมอได้รับจดหมายนี้ เป็นอันแน่ใจได้ว่าผมคงจะตายไปแล้ว สิ้นสุดความทรมานไปเสียที น่าขันที่ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ก่อนที่ผมจะมีอันเป็นไปราวกับว่าผมได้กำหนดเวลาแห่งมันล่วงหน้าไว้แล้ว
.
.
.
คุณหมอคงประหลาดใจเช่นดังที่เคยได้อ่านจดหมายและบันทึกที่ผมได้เขียนรวบรวมไว้ ขอคุณหมออย่าได้ใส่ใจนำพา มันอาจเป็นเพียงการแสดงความวิปลาสของผมผ่านทางตัวอักษรก็เท่านั้น หาได้มีแก่นสารสาระอันเป็นจริงไม่ ดุจเดียวกับสาเหตุของอาการวิปลาสที่ผมประสบอยู่นั้นเองที่สุดท้ายแล้วก็มิอาจบอกได้ชัดแจ้งว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่
.
.
.
ผมคงมิบังอาจบอกแทนคณะแพทย์ผู้ทรงภูมิหลายท่านนี้ว่าอาการวิปลาสนี้เกิดจากอะไร แต่ก็ขอให้แน่ใจว่าเหตุแห่งอาการนี้ได้ถูกระงับไปจนหมดสิ้น และมิได้มีเมล็ดพันธุ์ใดๆหลงเหลือให้เป็นที่กังวลได้อีกต่อไป คุณหมอสบายใจได้
.
.
.
เมื่อนึกย้อนกลับไป ผมก็เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าที่เพื่อนรักของผมได้สั่งความไว้เช่นนั้นเป็นเพราะอะไร เพื่อนของผมคงจะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับที่ผมได้พบเจอ น่าเสียดายและยินดีไปกับเขาที่พ้นไปจากความทุกข์ทรมานในจิตใจของเขาได้เสียก่อน
.
.
.
สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบพระคุณคุณหมออีกครั้งหนึ่งในฐานะที่เป็นทั้งกัลยาณมิตรและแพทย์ผู้ทรงภูมิแห่งโรงพยาบาลนี้...
คุณหมอจะเชื่อผมไหมล่ะครับ
...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
