สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง (First Sino-Japanese War)
ตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ.1894 (พ.ศ.2437)-17 เมษายน ค.ศ.1895 (พ.ศ.2438) จีนและญี่ปุ่นได้ขัดแย้ง พิพาทกันเรื่องที่ว่าใครควรจะมีอำนาจเหนือเกาหลี
การพิพาทนี้นำไปสู่สงคราม และจบลงด้วยชัยชนะของญี่ปุ่น และผลของสงคราม ทำให้ญี่ปุ่นได้มีอำนาจเหนือคาบสมุทรเกาหลี และยังได้ส่วนหนึ่งของไต้หวัน เกาะเผิงหู และคาบสมุทรเหลียวตงอีกด้วย
สำหรับความสูญเสียในสงครามนี้ ฝ่ายจีนนั้นสูญเสียทหารไปถึง 35,000 นาย ส่วนญี่ปุ่นเสียทหารเพียงแค่ 5,000 นาย และนี่ไม่ใช่สงครามระหว่างจีนกับญี่ปุ่นเพียงครั้งเดียว ต่อมาในปีค.ศ.1937 (พ.ศ.2480) ก็ได้เกิดสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง
ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 “แมทธิว ซี. เพอร์รี (Matthew C. Perry)” นายทหารแห่งกองทัพเรืออเมริกัน ได้บังคับให้ญี่ปุ่นเปิดประเทศ และทำให้อำนาจของโชกุนจบลง และทำให้ญี่ปุ่นเข้าสู่ยุค “การฟื้นฟูเมจิ (Meiji Restoration)” ในปีค.ศ.1868 (พ.ศ.2411) ทำให้ญี่ปุ่นก้าวสู่ยุคสมัยใหม่ และมีการพัฒนาในหลายๆ ด้าน
ในขณะเดียวกัน จีนซึ่งเป็นมหาอำนาจแห่งเอเชียตะวันออก ก็ไม่สามารถปรับปรุงระบบทหารและการบริหารประเทศที่คร่ำครึของตน ทำให้ต้องพ่ายแพ้ในสงครามฝิ่นทั้งสองครั้ง
ที่ผ่านมา จีนนั้นเป็นมหาอำนาจในแถบเอเชีย และมีอำนาจควบคุมดินแดนอื่นๆ เช่น เกาหลี เวียตนาม ดังนั้นการพ่ายแพ้ให้แก่อังกฤษและฝรั่งเศส ทำให้จีนกลายเป็นยักษ์ใหญ่ที่ง่อนแง่น และเมื่อใกล้สิ้นสุดศตวรรษที่ 19 ญี่ปุ่นก็คิดจะประกาศศักดาให้เป็นที่ประจักษ์
สงครามฝิ่น
เป้าหมายของญี่ปุ่นคือการยึดครองคาบสมุทรเกาหลี ซึ่งที่ผ่านมานั้น เกาหลีก็เป็นเป้าการโจมตีของจีนและญี่ปุ่นมาเป็นเวลานานนับร้อยปี
ญี่ปุ่นกับจีนได้ทำสงครามกันตั้งแต่ปีค.ศ.1894 (พ.ศ.2437) โดยญี่ปุ่นได้บุกเข้ากรุงโซลตั้งแต่วันที่ 23 กรกฎาคม ค.ศ.1894 (พ.ศ.2437) และได้บังคับให้กษัตริย์แห่งเกาหลีประกาศอิสรภาพจากจีน
ภายหลังจากเหตุการณ์นี้ วันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ.1894 (พ.ศ.2437) สงครามระหว่างจีนและญี่ปุ่นก็ได้เริ่มขึ้น
สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่งนี้เป็นการสู้รบทางทะเลเป็นส่วนมาก ซึ่งฝ่ายญี่ปุ่นนั้นได้เปรียบ ในขณะที่ฝ่ายจีนนั้น “พระนางซูสีไทเฮา (Empress Dowager Cixi)” ได้ตัดงบที่จะใช้ในการพัฒนากองทัพเรือ นำไปใช้ในการก่อสร้างพระราชวังฤดูร้อนในปักกิ่ง ทำให้เรือรบฝ่ายจีนนั้นด้อยกว่าญี่ปุ่นมาก
พระนางซูสีไทเฮา (Empress Dowager Cixi)
ญี่ปุ่นได้ทำการตัดทางส่งเสบียงของฝ่ายจีน และกองทัพของญี่ปุ่น ร่วมด้วยทัพเกาหลี ก็มีกำลังมากกว่าฝ่ายจีนมาก
ในวันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ.1894 (พ.ศ.2437) เพียงวันเดียว ทหารจีนเสียชีวิตกว่า 500 นาย ถูกจับอีกเป็นจำนวนมาก และทั้งสองฝ่ายก็ประกาศสงครามต่อกันในวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ.1894 (พ.ศ.2437)
ความพ่ายแพ้ของฝ่ายจีน ทำให้กองทัพจีนที่รอดชีวิต ต้องถอยทัพไปยังเปียงยาง ในขณะที่ราชสำนักชิงก็รีบส่งกำลังเสริมมาจากจีน โดยส่งทหารมาประมาณ 15,000 นาย
แต่ถึงอย่างนั้น กองทัพญี่ปุ่นก็ได้ทำการปิดล้อมเมือง และทำการจู่โจมจากทุกทิศในเช้าวันที่ 15 กันยายน ค.ศ.1894 (พ.ศ.2437) และภายหลังจากผ่านไป 24 ชั่วโมง ญี่ปุ่นก็ยึดเปียงยางไว้ได้ โดยมีทหารฝ่ายจีนเสียชีวิตกว่า 2,000 นาย ในขณะที่ญี่ปุ่นเสียทหารไปไม่ถึง 600 นาย
ความพ่ายแพ้นี้ ทำให้จีนต้องถอยทัพออกไปอีก และญี่ปุ่นก็ยึดดินแดนจำนวนมากได้ และบุกประชิดมาถึงเมืองเวยไห่ และจีนก็ต้องสูญเสียเมืองของตนหลายเมืองให้แก่ญี่ปุ่น
ความพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่องนี้เอง ทำให้จีนตัดสินใจยอมแพ้และทำสัญญาสงบศึกกับญี่ปุ่น
17 เมษายน ค.ศ.1895 (พ.ศ.2438) จีนและญี่ปุ่นได้ลงนามในสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ (Treaty of Shimonoseki) ซึ่งเป็นการสิ้นสุดสงครามระหว่างจีนและญี่ปุ่น
จีนต้องสูญเสียอำนาจทั้งหมดในเกาหลีให้แก่ญี่ปุ่น และญี่ปุ่นยังได้เข้าควบคุมไต้หวัน เกาะเผิงหู และคาบสมุทรเหลียวตง
การลงนามสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ (Treaty of Shimonoseki)
นอกจากนั้น จีนยังต้องจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามแก่ญี่ปุ่นเป็นเงินถึง 200 ล้านตำลึง และยังต้องให้สิทธิทางการค้าแก่ญี่ปุ่นหลายข้อ รวมทั้งการอนุญาตให้เรือของญี่ปุ่นแล่นในแม่น้ำแยงซี อนุญาตให้บริษัทญี่ปุ่นเปิดดำเนินการในบริเวณท่าเรือของจีน และเปิดท่าเรือสำหรับเรือสินค้าญี่ปุ่นอีกสี่แห่ง
ภายหลังจากการลงนามในสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ มหาอำนาจตะวันตกก็อยากจะมีส่วนในผลประโยชน์ครั้งนี้
รัสเซีย เยอรมนี และฝรั่งเศสได้คัดค้านการที่ญี่ปุ่นเข้าครอบครองคาบสมุทรเหลียวตง ซึ่งคาบสมุทรนี้ รัสเซียต้องการมาก
มหาอำนาจตะวันตกทั้งสามชาติได้กดดันให้ญี่ปุ่นมอบคาบสมุทรเหลียวตงให้แก่รัสเซีย แลกกับเงิน 30 ล้านตำลึง
ญี่ปุ่นนั้นโกรธมาก และนี่คือประกายไฟที่ทำให้เกิด “สงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น (Russo-Japanese War)” ซึ่งผมจะเล่าในโอกาสต่อๆ ไปนะครับ
- 49
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
