30 ธ.ค. 2020 เวลา 03:50 • สุขภาพ
ป่วยเพราะไม่รู้ EP.25 | “อาชีพในฝันทำให้ฉันป่วย"
ตอนเด็ก ฉันได้ตามแม่ไปร้านเสริมสวยอยู่บ่อย ๆ ทุกครั้งที่แม่ทำผมและแต่งหน้า ทำให้แม่ดูสวยดี ฉันจึงมีความฝันว่าถ้าหากโตขึ้นจะเป็นช่างเสริมสวย เมื่อเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ฉันไม่เรียนต่อแต่ไปสมัครทำงานเป็นลูกมือประจำร้านเสริมสวยเรียนรู้และฝึกทำทุกอย่างจนเกิดความรู้และมีความชำนาญ และเมื่อโตขึ้นฉันก็ได้เปิดร้านเสริมสวยตามที่ตัวเองความฝันไว้
เวลาผ่านไปหลายปีจนมีครอบครัว ฉันก็ยังคงเปิดร้านเสริมสวยมาตลอด ทำงานตั้งแต่เช้าถึงเย็นจนกว่าลูกค้าจะหมด ตอนนี้มีลูก 1 คน ตอนที่ยังไม่มีลูกร่างกายปกติแข็งแรงดี เวลาเหนื่อยนอนพักก็หาย แต่มาระยะหลัง เริ่มมีอาการเหนื่อยง่าย มึนงง ปวดหัว บางครั้งก็มีอาการใจสั่น อ่อนเพลียอยากจะนอน ไม่อยากจะทำอะไร หาซื้อยาจากร้านขายยาใกล้บ้านทั้งยาแผนโบราณและแผนปัจจุบันมารับประทาน อาการดีขึ้นบ้าง แต่ไม่หายขาด
หลังจากนั้นได้ไปตรวจรักษาที่โรงพยาบาล แพทย์วินิจฉัยว่าเป็นโรคความดันโลหิตสูง แนะนำให้ลดอาหารรสเค็มรับประทานยาอย่างต่อเนื่องและพบแพทย์ตามนัด ผ่านมานานหลายปี
ถึงแม้ว่าฉันจะดูแลตัวเองตามคำแนะนำของแพทย์อย่างเคร่งครัดแล้วก็ตาม แต่ความอ่อนเพลียของร่างกายก็ไม่หาย จึงได้ไปปรึกษาแพทย์อีกครั้งพบว่าสาเหตุมาจากการแพ้สารเคมีที่สัมผัสเป็นประจำจากอาชีพเสริมสวย เช่น น้ำยาย้อมผม สเปรย์ฉีดผม กลิ่นสีทาเล็บ ทั้งจากการสูดดมและสัมผัสทางผิวหนังเป็นประจำทุกวัน ทำให้ต้องรับประทานยาเพิ่มขึ้นอีก
1
ยาทาเล็บ
ในแต่ละวันฉันต้องรับประทานยาหลายขนาน ไปไหนมาไหนต้องพกยาติดตัวตลอดเวลา เมื่อรับประทานยาไปนาน ๆ ก็รู้สึกเบื่อ จึงคิดหาวิธีที่ไม่ต้องรับประทานยาไปตลอดชีวิต ลูกสาวได้ค้นหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตพบว่าโรคที่ฉันเป็นสามารถรักษาให้หายขาดได้ โดยการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมระมัดระวังเรื่องอาหารหวานมันเค็ม การออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ พักผ่อนให้เพียงพอ อย่าให้มีความเครียด และหลีกเลี่ยงการสูดดมและสัมผัสกับสารเคมี ช่วงแรก ๆ ยังปฏิบัติไม่ค่อยได้เพราะอาชีพช่างเสริมสวยหลีกเลี่ยงสารเคมียาก
หลังจากที่ลูกเรียนจบและมีงานทำฉันจึงตัดสินใจเลิกอาชีพช่างเสริมสวย ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมทั้งตัวเองและทุกคนในบ้านอย่างจริงจัง ทำอาหารรับประทานเอง เลือกสิ่งที่มีประโยชน์มาปรุงอาหารลดหวานมันเค็ม ออกกำลังเป็นประจำโดยการขี่รถจักรยาน ไปไหนมาไหนในระยะทางที่ไม่ไกลเกินไปฉันจะใช้รถจักรยาน ไม่ใช้รถยนต์หรือรถมอเตอร์ไซค์
หาวิธีการลดความเครียดโดยใช้ธรรมะไปทำบุญที่วัด และเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ในชุมชนการได้พูดคุยกับคนในชุมชนทำให้สุขภาพจิตฉันดีขึ้น ร่างกายแข็งแรงขึ้น อาการอ่อนเพลียค่อย ๆ หายไป และความดันโลหิตสูงลดลงมาจนเป็นปกติ ตอนนี้ฉันหยุดยาลดความดันโลหิตสูงมาปีกว่าแล้ว แต่ก็ยังคงตรวจวัดความดันอยู่เสมอเพื่อความไม่ประมาท
โรคเรื้อรังไม่ได้เกิดมาพร้อมกับตัวเรา แต่ต้นเหตุมาจากพฤติกรรมซึ่งสะสมมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่เราเติบโตขึ้นมา การรักษาด้วยยาเป็นการรักษาที่ปลายเหตุ ซึ่งไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นการแก้ไขที่ต้นเหตุอย่างแท้จริง ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจและความมีวินัยในการปฏิบัติ ต้องใช้เวลาและความอดทน แต่ผลที่ได้ทำให้ฉันหายป่วย ไม่ต้องกินยาไปตลอดชีวิต
อย่างไรก็ดี เนื่องจากทั้งหมดเป็นเรื่องเล่าจากปากของผู้ป่วยเอง บางเรื่องอาจไม่ตรงกับข้อเท็จจริงทางการแพทย์ ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ
เนื้อหาทั้งหมดมาจากหนังสือ "ป่วยเพราะไม่รู้" โดย มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
โฆษณา