9 ม.ค. 2021 เวลา 04:18 • ไลฟ์สไตล์
ตอนกลับบ้าน...ขับรถผ่าน... เห็นคุณลุงที่ปั่นจักรยานขายโตเกียวที่เราซื้อกินมาตั้งแต่เด็กๆ ก็น่าจะกว่า 30 ปีเห็นจะได้ กำลังยืนทำโตเกียวอย่างขะมักเขม้น...ก็เลยแวะอุดหนุน
"สังขยา 5 มะพร้าว 5 คับ" สั่งลุง ลุงก็ก้มหน้าก้มตาทำต่อไป แล้วก็สั่งเพิ่มแบบที่ชอบกินที่สุด "...กับเอา...แบบแป้งเปล่าๆ อีก 5 อัน"
สั่งเสร็จลุงก็เงยหน้ามอง "นี่ตอนเด็กๆ ก็ชอบกินแบบนี้ ที่บ้านอยู่ซอยกลางในตลาดใช่ไหม ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วหละ ไม่ค่อยได้เจอเลย" แล้วบทสนทนา ก็เริ่มต้น รู้สึกแปลกใจและตื่นเต้น เพราะเราก็ไม่คิดว่าลุงจะจำได้ขนาดนี้ เพราะปกติก็แค่มารอซื้อขนมโตเกียวไม่ได้คุยอะไรกันมาก
ร้านโตเกียวเกิดใหม่แถวบ้านก็มีหลายเจ้า จุดเด่น จุดขายก็แตกต่างกันไป แต่เราก็ยังชอบกินแป้งโตเกียวของคุณลุง...ถึงอุปกรณ์จะดูเก่า...ถึงจะช้าหน่อย...ถึงจะรอนานกว่านิดหนึ่ง เพราะลุงยังทำโตเกียวบนแผ่นเหล็กกลมๆ ไม่กว้างมากและยังใช้เตาถ่านอยู่เหมือนเดิม เลยต้องคอยเติมถ่านอยู่เรื่อยๆ ก็ไม่รู้มันหอมอร่อยเพราะวิธีทำแบบนี้ หรือ มันหอมอร่อยเพราะความทรงจำของเรากันแน่
1
ภาพตอนเด็กๆ แว่บเข้ามา ช่วงหัวค่ำ พอเรามองจากหน้าต่างบ้านเราแล้วเห็นรถขายโตเกียวของลุง ก็จะรีบวิ่งมาต่อแถว แก๊งเด็กตลาดก็จะมายืนรายล้อม หยิบโน่นหยิบนี่ ให้ลุงปวดหัวเล่น สมัยนั้นลุงยังทำแป้งเป็นรูปสัตว์ รูปโดเรม่อน ไว้หลอกเด็กๆ ได้อยู่ นึกแล้วก็สนุกดี ในสมัยที่ไม่มีร้านสะดวกซื้อ พวกเราก็ได้แต่อดใจรอ เมื่อไหร่ลุงจะมา รอซื้อของหวานยามพลบค่ำ
ตอนนี้ คิดว่า ลุงคงไม่ได้ปั่นขายไกลๆ รอบเมืองแล้ว ลุงคงจอดขายอยู่เป็นที่ๆไป ปกติลุงจะขายอยู่หน้าประตูโบสถ์ตอนเช้า ตอนบ่ายก็จะย้ายมาฝั่งตรงข้ามแถวๆ ทางรถไฟ แต่รสชาติโตเกียวนั้นยังเหมือนเดิม แป้งหอมอ่อนๆ นุ่มๆ หนืดๆ ไม่หวานมาก ไม่กรอบมากแต่เคี้ยวเพลินดี ไส้หวานมีไส้ครีม สังขยา มะพร้าว ชิ้นละ 2 บาทเอง ถ้าเป็นไส้เค็ม ก็มีไส้กรอกแดง ไข่นกกระทา ราคา 3-5 บาท ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมลุงไม่หยุดขาย แต่รู้ว่าถ้าลุงยังขาย เราก็จะยังตามซื้ออยู่เรื่อยๆ จนกว่าจะมีอันให้เราจะไม่ได้เจอกัน #โตเกียวในตำนาน #ความสุขราคาไม่แพง #หอมความทรงจำ
ใครผ่านมาอ. บ้านโป่ง จ. ราชบุรี ก็แวะมาอุดหนุนคุณลุงกันได้ ขอให้เจอตอนจังหวะดีๆ คนไม่เยอะมาก^^
"...ขอพื้นที่เล็กเล็กให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม..." #สุขสันต์วันเด็ก
โฆษณา