“มหาสมุทรที่สุดปลายถนน (The Ocean At The End Of The Lane)” – Neil Gaiman
🎇 “ราวกับความทรงจำวัยเด็กถูกปลดปล่อยโดยตัวอักษรในหนังสือเล่มนี้”
เราทุกคนล้วนแต่มีมหาสมุทรซ่อนอยู่ในหัวใจ
ฉันเชื่อเช่นนั้น
มหาสมุทรในใจคนเก็บซ่อนความลับ ความทรงจำในวัยเด็กของเราไว้
เราจะไม่มีทางสัมผัสมันอีกครั้งจนกว่าเราจะได้กลับไปหามันอีกครั้ง
เฉกเช่นเดียวกับตัวเอกของเรื่อง
ยามต้นเรื่องเขาคือชายวัยกลางคนที่ชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวมายาวนาน
แต่เมื่อเขาได้กลับมายังบ้านเก่า ที่ซึ่งในอดีตเขาได้ใช้ชีวิตอยู่
เขาจึงเริ่มเก็บเกี่ยวความทรงจำที่ตกหล่นตามหนทาง
ทางที่นำเขาไปสู่บ้านหลังหนึ่งที่สุดปลายถนน
บ้านของ เล็ตตี้ เฮมป์สต็อก
น่าแปลกที่เมื่อแรกเริ่ม เขาจดจำรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเธอไม่ได้ รู้แค่เพียงบางอย่างเท่านั้น
แต่ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อได้ไปลองจ่อมจมอยู่กับมหาสมุทรในความทรงจำของทั้งตัวเขาและเล็ตตี้
ภาพในอดีตก็ปรากฏขึ้นมาอย่างแจ่มชัดราวกับเพิ่งผ่านไปไม่กี่สัปดาห์
หากแต่ในความจริง มันคือความทรงจำที่ถูกกาลเวลาทับถมจนลืมไปเลยว่าเคยมีอยู่…
ฉันเพิ่งเริ่มอ่านงานของปรมาจารย์อย่างนีล เกแมน
เริ่มแรกจากการเห็น plot ใน Readery จึงเชื่อว่านี่คือหนังสือที่จะมาเติมเต็มฉันได้
ฉันหลงเสน่ห์การหวนนึกถึงอดีต ความทรงจำวัยเด็ก และเพิ่อนในขณะนั้น
เพราะแน่นอนว่าความทรงจำของฉันเองก็มีความมหัศจรรย์ในแบบของฉัน
ฉันจึงหลงใหลในหนังสือเล่มนี้ ถึงแม้ว่าการเริ่มต้นอ่านมันจะยากเย็น
แต่เมื่อฉันถูกตรึงไว้ด้วยตัวหนังสือในเรื่อง ฉันก็ไปไหนไม่รอดแล้ว
ฉันเชื่อว่าหลายคนรักเล็ตตี้ เฮมป์สต็อก
เมื่อมีเธออยู่ด้วยเราจะรู้สึกอบอุ่นใจ
เล็ตตี้มักชอบพูดให้อุ่นใจเสมอว่า ‘ฉันจะปกป้องเธอเอง’
ซึ่งนั่นมันทำให้เด็กน้อยตัวเอกและคนอ่านอย่างเราอุ่นใจขึ้นเป็นกอง
.
ฉันมีประโยคที่ชอบอยู่หลายแห่งในเล่มแต่ขุดขึ้นมาไม่เจอแล้ว
เลยเอาอีกอันที่ชอบพอๆกันมาหยิบยกแทน
💠 “ฉันไม่สนหรอก ยังไงๆ ฉันก็จะรอเล็ตตี้ เฮมป์สต็อกอยู่ตรงนี้
เธอจะกลับมาหาฉันอย่างแน่นอน และถ้าฉันตายลงตรงนี้
ฉันก็จะตายไปทั้งๆที่รอเธออยู่”
(หน้า 1)
สนพ. Words Wonder Publishing
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
