TIMEOUT
We Are Marshall (2006) - ปลุก ฟื้น มูฟออน
โดย ธ.เจริญมิตร
.
*บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาสำคัญของภาพยนตร์
ค่ำคืนวันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายน 1970 หลังจากพ่ายต่อทีมมหาวิทยาลัย อีสต์แคโรไลนา ไพเรทส์แบบเฉียดฉิว ทีมอเมริกันฟุตบอลธันเดอริง เฮิร์ด ของมหาวิทยาลัยมาร์แชล โดยสารเครื่องบินกลับบ้านที่เมืองฮันทิงตัน รัฐเวสต์เวอร์จิเนีย ก่อนลงจอดไม่นานได้เกิดอุบัติเหตุ 37 นักกีฬา 5 โค้ช และผู้สนับสนุน 25 คน รวมถึงลูกเรืออีก 5 คนบนเครื่องบิน ไม่มีใครรอดชีวิตเลย
เหลือเพียงนักกีฬาบาดเจ็บ 4 คนที่ไม่ได้ไปกับทีม หนึ่งในนั้นคือรองกัปตันทีม เนท รัฟฟิน (แอนโธนี แมคคี) ดีเฟนซีฟแบ็กที่บาดเจ็บไหล่ขวา ส่วนผู้ช่วยโค้ชวิลเลียม เรด ดอว์สัน (แมทธิว ฟ็อกซ์) เป็นอีกคนที่โชคดี เพราะมีเหตุให้เขาต้องเปลี่ยนมาขับรถยนต์กลับแทนการนั่งเครื่องบิน
แอนนี แคนเทรล (เคท มารา) เชียร์ลีดเดอร์แฟนสาวของ คริส กริฟเฟน นักกีฬาดาวเด่นของทีม วางแผนกันไว้ว่าจะแต่งงานแล้วพากันไปปักหลักที่แถบแคลิฟอร์เนียหลังเรียนจบ พอคริสเสียชีวิตเธอเลยเคว้งคว้าง ยังคงทำงานที่ร้านอาหารที่เดิมไปก่อน ร้านนี้พ่อคริสเป็นลูกค้าประจำมา 35 ปีแล้ว
แอนนีรำพันเอาไว้ว่า...
วันวารไร้ซึ่งยินดี
เรากลบธุลีฝังบุตรชาย บิดา และมารดา
ทั้งภารดา และคู่วิวาห์
เข็มนาฬิกายังคงหมุนวน
แต่เวลากลับไม่หมุนเวียน
ตะวันส่องฟ้าแล้วลาลับ
แต่เงายังทาบทับทะมึน
ก่อนเคยยินสำเนียง บัดนี้เสียงกลับเงียบงัน
ก่อนเคยคู่เคียงกัน บัดนี้กลับแตกพังสลายไป
(Those were not welcome days.
We buried sons, brothers,
mothers, fathers, fiancés.
Clocks ticked,
but time did not pass.
The sun rose and the sun set,
but the shadows remained.
When once there was sound,
now there was silence.
What once was whole,
now was shattered.)
ประธานสภามหาวิทยาลัย ดอน เดดมอน (เดวิด สแตรทฮาร์น) กำลังประชุมตัดสินใจยุบทีม เนท รัฟฟิน บุกเข้าไปในห้องบอกคณะกรรมการว่า ที่ข้างนอกมีคนอยากจะกล่าวอะไรสักอย่าง ผู้ใหญ่มองออกไปเห็นเด็กนักศึกษาและชาวเมืองมาร่วมชุมนุม ชูกำปั้น กู่ร้องคำขวัญของทีมว่า “วี อาร์ มาร์แชล” ส่งเสียงไม่ยอมหยุด จนทำให้สภาเริ่มลังเลใจ
ส่วนตัวดอนเชื่อว่าทีมควรดำรงอยู่ต่อไป เขาจึงพยายามทาบทามโค้ชใหม่มากอบกู้ทีม ไล่หมุนโทรศัพท์ตามรายชื่อยาวเหยียดก็ถูกปฏิเสธทั้งหมด กระทั่ง แจ็ค ลีนเกล (แมทธิว แม็คคอนาเฮย์) ได้ข่าว เขาคิดอยากช่วยเหลือ จึงอาสาเข้ามารับงานเฮดโค้ชเพื่อสร้างทีมใหม่ โน้มน้าว เรด ดอว์สัน จนยอมกลับมาเป็นผู้ช่วย แต่แค่ 1 ปีเท่านั้น
ตามกฎของสมาคมนักกีฬาระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ (NCAA - National Collegiate Athletic Association) ไม่อนุญาตให้นักศึกษาเข้าใหม่ปีแรกลงแข่งขัน ดอนส่งจดหมายไปขอความกรุณาก็โดนปฏิเสธโดยตลอด แจ็คแนะนำว่าเขาควรไปจ้องตาและวอนขอด้วยตัวเอง เหมือนตอนที่ขอภรรยาแต่งงานยังไงยังงั้นเลย “ไม่มีใครเขารับรักทางจดหมายหรอก” แจ็คสำทับ ดอนเดินทางไปเจรจาถึงแคนซัสซิตี้ และกลับมาพร้อมคำตอบรับเป็นลายลักษณ์อักษร แจ็คกับเรดดีใจอย่างกับคนบ้า
ทั้งคู่เริ่มจากหาสตาฟโค้ช ลองตามผู้เล่นที่เลิกไปให้กลับมา ควานหานักกีฬาจากกีฬาอื่น และจากมหาวิทยาลัยอื่นๆ ครบถ้วนแล้วก็เริ่มลงฝึกซ้อมกัน แผนไหนดีเก็บเอาไว้ แผนไม่ดีโยนทิ้งขยะไป แผนไหนไม่เข้าใจก็บากหน้าไปขอความรู้จากคู่แข่งโดยตรง โชคดีที่อีกฝ่ายก็ยินดีต้อนรับ นอกจากให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่แล้ว ยังมอบกำลังใจล้ำค่าแก่เพื่อนนักกีฬาด้วยกัน
เกมแรกของฤดูคือไปเยือนมอร์เฮดสเตท อีเกิลส์ พวกเขาพ่ายหลุดลุ่ยถึง 6-26 พอทีมแพ้ชาวเมืองก็แพ้ด้วย แต่ความรู้สึกลึกๆ กลับตรงกันข้าม
ถึงวันเป็นทีมเหย้า บรรยากาศเมืองฮันทิงตันกลับมาคึกคักอีกหน ผู้คนเข้าไปเชียร์กันเต็มอัฒจันทร์
ก่อนเกมแจ็คพาทีมมา ณ สุสานที่ฝังร่างนักกีฬาลูกหลานฮันทิงตัน 6 คนไว้ใกล้ชิดกัน แจ็คกล่าวกับลูกทีมว่า “บ่ายนี้เราต้องเผชิญหน้าคู่ต่อสู้ที่ตัวใหญ่กว่า ว่องไวกว่า แข็งแรงกว่า ประสบการณ์สูงกว่า และสถิติดีกว่า ซึ่งพวกเขาเองก็รู้เช่นกัน มีเรื่องหนึ่งที่พวกเขาไม่รู้แต่ผมรู้ดีมาตลอดคือ หัวใจของพวกเรา” เขาเอาหัวแม่มือปักที่อก “จิตใจแข็งแกร่งที่พวกเธอแสดงออกมา ให้เหล่าสตาฟโค้ชและเพื่อนร่วมทีมเห็นตลอดเวลานั่นไง”
แจ็คกล่าวต่อ “พวกเธอลงสนามวันนี้ จงเอาหัวใจแบบนั้นยืนหยัดไว้ที่เส้น สวมจิตวิญญาณลงไปที่เท้า สูบฉีดเลือดทุกหยดให้พล่านร่างไปจนกว่าจะสิ้นเสียงนกหวีดสุดท้าย ถ้าทำได้เราจะไม่มีวันแพ้ ถึงคะแนนเราจะตามหลัง พวกนั้นก็ปราบเราไม่ได้หรอก” แจ็คกวาดตาไปที่ทุกคน “เรามารำลึกถึงบุคคล 6 คนนี้และอีก 69 คนที่กำลังมองดูเราอยู่ ยืนกัดเล็บลุ้นทุกลูกที่จะสแน็ปเริ่มเล่น หากพวกเธอเล่นได้ดี ทุกๆ เพลย์จะอยู่ในความทรงจำ ถือเป็นโอกาสอันดีที่เราจะฟื้นจากเถ้าธุลี ขึ้นมาฉกฉวยความโชติช่วงเอาไว้ในมือ”
เนทบาดเจ็บหัวไหล่ที่เดิมตั้งแต่ควอเตอร์แรก เขายังกัดฟันสู้จนจบควอเตอร์สอง เรดอาสาเข้ามาบอกว่าเนทสู้เพื่อทีมมากเกินพอแล้ว จงมั่นใจในตัวเพื่อนๆ ปล่อยให้พวกเขาสู้ต่อเถิด จงลงไปทำหน้าที่กัปตันทีมต่อที่ข้างสนามแทน เนทจึงแขวนแขนขวาเดินวนให้กำลังใจเพื่อนทั่วพื้นที่ผู้เล่นสำรอง เกมจบที่มาร์แชลเอาชนะเซเวียร์ยูฯ ไป 13-15
“ตามธรรมเนียมแล้ว เวลาชนะเราจะมอบลูกบอลแก่ผู้เล่นทรงคุณค่าของทีม” แจ็คบอกกับ ดอน เดดมอน แบบนั้น แต่ดอนแย้งว่าเขาไม่ใช่ผู้เล่นเสียหน่อย แจ็คตอบกลับว่า “เราคือมาร์แชล ทุกคนใช่หมด”
ไฟสนามดับลงแล้ว แต่ผู้ชมไม่ยอมกลับบ้านยังยืนออกันอยู่ในสนาม อยากซึมซับความรู้สึกดีๆ ต่อไปให้เต็มอิ่ม ราวกับรู้ล่วงหน้าว่าในฤดูนี้พวกเขาจะไม่ชนะใครอีกเลย
ริค โทลลีย์ อดีตโค้ชทีมมาร์แชลเชื่อมั่นตามมอตโต “ชัยชนะคือทุกสิ่งทุกอย่าง” ของ วินซ์ ลอมบาร์ดี ตำนานโค้ช NFL แน่นอนว่าเป็นปรัชญาที่ถูกต้องและสำคัญสำหรับนักกีฬามืออาชีพ แจ็ค ลีนเกล เห็นด้วยตามนั้น ทว่าในกีฬาสมัครเล่นมันไม่จริงเสมอไป โดยเฉพาะการต้องเริ่มต้นใหม่จากสภาพติดลบแบบนี้
ขณะนี้แจ็คกำลังฟื้นฟูทีม ยังมีอื่นๆ มากมายที่ต้องเผชิญ ทั้งคน เวลา เงินทุน กฎระเบียบ ตลอดจนอุปสรรครายวัน ซึ่งวิกฤติตัวใหญ่ยักษ์ตอนนี้คือสภาพจิตใจห่อเหี่ยวของชุมชน แจ็คก็รู้ว่ามันยากลำบากและจะยาวนาน มีขั้นตอนซับซ้อนวุ่นวาย เขาต้องวางลำดับความสำคัญให้ถูกต้อง และค่อยๆ ก้าวไปทีละขั้น เมื่อกู้จิตใจคืนกลับมาได้แล้ว ที่เหลือก็จะมูฟออนตามที่มันควรจะเป็น ซึ่งคงไม่ได้ผลิดอกออกผลวันนี้ พรุ่งนี้ ไม่ใช่ปีนี้หรือปีหน้าด้วย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านานเท่าไร ต้องรอจนลุล่วงสำเร็จ ถึงจะตระหนักรู้ถึงคุณค่าของมัน
และเมื่อถึงวันนั้น “ชัยชนะคือทุกสิ่งทุกอย่าง” จะกลับมาสำคัญด้วยตัวมันเอง เป็นวันที่เราให้เกียรติผู้ล่วงลับอย่างแท้จริง
แจ็คปลูกฝังทัศนคติสู้จนสุดความสามารถลงไปแทนที่ให้แก่สตาฟโค้ช นักกีฬาธันเดอริง เฮิร์ดรุ่นหนุ่ม ทั้งยังส่งต่อไปถึงแฟนมาร์แชล และพลเมืองฮันทิงตันทั้งหลาย พ่อของคริสถึงกับบังคับให้แอนนี คู่หมั้นของลูกชายให้ตัดใจเสีย เก็บคนรักไว้ในส่วนลึกของความทรงจำก็พอ และจงออกไปตามหาความฝันของเธอเองเถิด ทุกคนล้วนต้องก้าวต่อไปข้างหน้าให้ได้
ผู้กำกับแม็คจี (McG) ใส่ฉากซาบซึ้งใจเอาไว้หลายช่วง ตามบทหนังที่อ้างอิงจากเรื่องจริงทั้งหมด นอกจากที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว ยังมีฉากที่แจ็คตบไหล่เนทที่บาดเจ็บ เนทกัดฟันตอบว่าไม่เป็นไรพร้อมน้ำตาหลั่งริน แจ็คบอกว่าทุกคนรู้แล้วว่าเนทรักทีม ทั้งคู่สวมกอดกัน น้ำตาลูกผู้ชายยังไหลไม่หยุด หรือฉากเล็กๆ ที่แจ็คเดินออกมานอกบ้านในวันแข่งเกมเหย้าครั้งแรก เห็นชาวเมืองกำลังเดินไปสนาม ส่งเสียงทักทายเขาสั้นๆ แต่มอบพลังใจมาให้เต็มเปี่ยม
หนังเรื่องนี้ยังชวนให้นึกถึงอีกหนึ่งเหตุการณ์พ้องกันที่เกิดขึ้นก่อนหน้า
หลังการแข่งขันกับเรดสตาร์เบลเกรด ในเกมยูโรเปียนคัพเมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 1958 เครื่องบินอลิซาเบธันที่พานักเตะของสโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดกลับบ้าน ได้แวะจอดเติมเชื้อเพลิงที่มิวนิก ประเทศเยอรมนี นักบินพยายามนำเครื่องขึ้นเป็นรอบที่ 3 ท่ามกลางสภาพอากาศเลวร้ายนั้น เครื่องบินออกตัวได้ไม่นานก็ลื่นไถลออกนอกรันเวย์ ชนรั้วสนามบินและบ้านเรือน จนเกิดระเบิดขึ้น
นักเตะ 8 คน เจ้าหน้าที่สโมสรอีก 3 คน รวมลูกเรือและผู้สนับสนุน 23 คนเสียชีวิต ขณะที่ แมตต์ บัสบี ผู้จัดการทีมบาดเจ็บสาหัส ส่วน แฮร์รี เกร็กก์, บิลล์ โฟล์กส์, ไวโอเลต และ บ็อบบี ชาร์ลตัน ที่ขณะนั้นอายุเพียง 20 ปี บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย การสูญเสียครั้งนี้สั่นสะเทือนวงการลูกหนังอังกฤษ เดอะ บัสบี เบบส์ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดที่กำลังมาแรงแทบไม่เหลือชิ้นดี โชคยังดีที่สโมสรคู่อริอย่างลิเวอร์พูล และน็อตติงแฮม ฟอเรสต์ ส่งนักเตะมาให้ยืมตัวเล่นกับทีม
โค้ชแมตต์ บัสบี กับ บ็อบบี ชาร์ลตัน กลายเป็นกำลังสำคัญในการสร้างทีมใหม่ขึ้นมา กระทั่งปี 1963 บัสบีพาทีมคว้าแชมป์ดิวิชัน 1 พ่วงด้วยถ้วยเอฟเอ คัพอีกหนึ่ง และสามารถคว้าถ้วยยูโรเปียนคัพมาครองได้สำเร็จภายใน 10 ปีหลังเหตุการณ์
นโปเลียน โบนาปาร์ต กล่าวไว้ว่า จะเสียอะไรก็เสียไปเถิด แต่อย่าเสียกำลังใจ เพราะกำลังใจเป็นที่ตั้งของชีวิตทั้งมวล ชื่อ แจ็ค ลีนเกล ถูกบรรจุเข้าหอเกียรติยศทั้งๆ ที่เขาคุมทีมแพ้มากกว่าชนะหลายเท่าตัว เทียบกับเซอร์แมตต์ บัสบี ยิ่งห่างไกล ทว่ากำลังใจที่เขารวบรวมไว้ให้ทีมมาร์แชลและผู้คนในเมืองนั้น มันยิ่งใหญ่เกินกว่าตัวเลขสถิติไปมากมาย จนเป็นรากฐานมั่นคงไปสู่แชมป์ 2 สมัยได้ในเวลาต่อมา
#TIMEOUT #WeAreMarshall #ปลุกฟื้นมูฟออน #เล่นเป็นเรื่อง #PlayNowThailand
อัพเดตข่าวสารกีฬาก่อนใคร
พร้อมมีของรางวัลพิเศษให้ร่วมสนุกกันเป็นประจำ
ร่วมไลค์ ร่วมแชร์ Play Now Thailand 🇹🇭
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
