สตีฟ จ็อบส์ EP2 : ซิลิคอน แวลเลย์
พอล จ็อบส์ได้ถูกย้ายที่ทำงานไปที่สาขาในเมืองพาโล อัลโต แต่ค่าครองชีพที่นี่แพงมาก เขาจึงย้ายไปอยู่ในเขตจัดสรรแถวเมาเทนวิว ทางใต้ของพาโล อัลโตซึ่งมีค่าครองชีพต่ำกว่า
Silicon Valley
พอลพยายามสอนให้ลูกรักเครื่องจักรและรถยนต์ จ็อบส์จำได้ดีว่าเขาทึ่งมากที่พ่อสนอกสนใจเรื่องงานฝีมือ เขาเล่าว่า “พ่อมีความรู้เรื่องการออกแบบดีมากเลย พ่อรู้วิธีทำอะไรหลายอย่าง ถ้าอยากได้ตู้สักใบ พ่อก็จะทำให้ ตอนสร้างรั้วบ้าน พ่อส่งค้อนให้ผมช่วยทำงานด้วย”
50ปีผ่านไป รั้วที่พอลและสตีฟสร้างไว้ก็ยังอยู่รอบสวนทั้งด้านข้าง และหลังบ้านในเมาเทนวิว ตอนที่เขาชี้ให้ดูรั้วตรงนี้ เขาเอามือลูบแผ่นไม่ที่ใช้ทำรั้ว พลางรำลึกถึงบทเรียนที่พ่อพร่ำสอนว่า ด้านหลังของตู้และรั้วก็ต้องทำให้ดูดี แม้ว่ามันจะอยู่ลับตาคนก็ตาม “พ่อเป็นคนที่พิถีพิถันทุกอย่าง แคร์แม้กระทั่งส่วนที่คนมองไม่เห็น” พ่อของจ็อบส์เป็นคนสุภาพ ใจเย็น บุคลิกภาพเหล่านี้เป็นสิ่งที่สตีฟชื่นชมในเวลาต่อมา แต่ไม่เคยเลียนแบบ พอล จ็อบส์ยังเป็นคนเด็ดเดี่ยวมากอีกด้วย
ในยุคที่อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการทหารกำลังเฟื่องฟู เทคโนโลยีเป็นสิ่งผลักดันให้เศรษฐกิจบูม ย้อนกลับไปปี 1938 ตอนที่เดฟ แพ็กการ์ด พาภรรยาใหม่ของเขามาอยู่อพาร์ตเมนต์ในพาโล อัลโต ที่มีเรือนหลังเล็กๆ ต่อมาเพื่อนของเขาคือ บิล ฮิวเล็ตต์ ได้มาพักอยู่อย่างสบาย เรือนหลังนั้นมีส่วนต่อเติมเป็นโรงรถ มีประโยชน์และมีชื่อเสียงมากในเวลาต่อมา เพราะเป็นสถานที่ที่เดฟ และบิลใช้ประดิษฐ์สินค้าชิ้นแรกของเขา นั่นคือเครื่องกำเนิดสัญญาณคลื่นความถี่เสียง Hewlett-Packard (HP) เป็นบริษัทผลิตอุปกรณ์เทคนิคที่เติบโตเร็วมากในทศวรรษที่ 1950 ตอนจ็อบส์อายุเพียง 10 ขวบ Hewlett-Packard มีพนักงานถึง 9,000 คน และเป็นบริษัทชั้นนำที่วิศวกรที่หวังความมั่นคงทางการเงินอยากทำงานด้วยมากที่สุด
Packard (Left) and Hewlett (Right)
เทคโนโลยีที่สำคัญที่สุดที่ทำให้ย่านนี้เจริญเติบโตคือ เซมิคอนดักเตอร์ แน่นอนว่าบริษัทที่โด่งดังอย่าง Integrated Electronics Corporation หรือเรียกอีกชื่อว่า Intel ก็เกิดขึ้นจากย่านนี้เช่นกัน ภายในเวลาไม่กี่ปีก็มีบริษัทผลิตเซมิคอนดักเตอร์เกิดใหม่ในเขตนี้กว่า 50 บริษัท
Semiconductor
จ็อบส์เล่าว่า “ตลอดเวลาที่โตมา ผมได้แรงบันดาลใจจากเรื่องราวหลายอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ มันทำให้ผมอยากเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่” จ็อบส์ก็เหมือนเด็กหลายคนที่ได้รับอิทธิพลจากผู้ใหญ่ที่อยู่รอบๆตัว เพื่อนบ้านคนสำคัญคนหนึ่งคือ แลร์รี่ แลงก์ ที่อยู่ถัดจากบ้านจ็อบส์ไป 7 หลัง เขาเล่าให้ฟังระหว่างเดินไปที่บ้านของแลร์รี่ว่า “แลร์รี่เป็นแบบอย่างของผมว่าวิศวกร HP ควรเป็นอย่างไร เขาเป็นนักวิทยุสมัครเล่นมือเก๋า เป็นช่างอิเล็กทรอนิกส์ระดับฮาร์ดคอร์เลยทีเดียว เขามักจะมีของติดมือมาให้ผมเล่นเสมอ” จ็อบส์ชี้ให้ดูตรงทางรถเข้าบ้านว่า “ตรงนี้แหละที่แลร์รี่เอาไมโครโฟนชนิด คาร์บอนแบตเตอรี่ กับลำโพงมาวางไว้ เขาให้ผมพูดใส่ไมโครโฟน แล้วขยายเสียงออกทางลำโพง” พ่อของจ็อบส์สอนว่า ไมโครโฟนต้องมีเครื่องขยายเสียงอิเล็กทรอนิกส์เสมอจึงจะดัง “ผมรีบวิ่งกลับไปบ้านบอกพ่อว่า ที่พ่อสอนไว้มันไม่ถูก” เขาเถียงพ่ออยู่นานในที่สุดพ่อก็ยอมเดินไปบ้านแลร์รี่กับผม พอเห็นเข้าพ่อถึงกับพูดว่า “อย่างนี้พ่อคงต้องรีบวิ่งหนีสุดชีวิตแล้วล่ะ อายจัง”
เขาเริ่มรู้สึกว่าที่จริงเขาฉลาด และหัวไวกว่าพ่อแม่เสียอีก “มันเป็นช่วงเวลาสำคัญที่เผาไหม้ในจิตใจ ที่รู้สึกว่าตัวเองฉลาดกว่าพ่อแม่ ผมละอายใจมากที่คิดอย่างนั้น และจะไม่มีวันลืมเหตุการณ์นั้นเลย” เขาค้นพบว่าพ่อแม่ก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน พอลและคลาร่ารักลูกมาก พวกเขายินดีทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูจ็อบส์ให้สมกับที่เขาเป็นเด็กที่มีความสามารถพิเศษ
จ็อบส์จึงเติบโตมาพร้อมกับความรู้สึกที่ตัวเองเคยถูกทอดทิ้ง แต่ขณะเดียวกันก็รู้ว่าตัวเองพิเศษ สำหรับเขา ความรู้สึกเหล่านี้มีส่วนสำคัญมากกว่าในการสร้างบุคลิกภาพของเขาในเวลาต่อมา
ที่มา
หนังสือ : สตีฟ จ็อบส์
ผู้เขียน : วอลเตอร์ ไอแซคสัน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
