เรื่องสั้น : Diary'Girl ไดอารี่ลับกับสาวปริศนา(1)
แนวเรื่อง : ปรัชญา,ดราม่า
การเล่าเรื่อง : มุมมองบุคคลที่สาม
บท : "คุณรู้จักความสุขหรือเปล่า"
ท้องฟ้ามืดครึ้มหม่นหมอง สายฝนก็เริ่มโปรยปราย ท่ามกลางสายฝนนั้น ปรากฏร่างชายหนุ่มผมดำยาว เดินโซเซหมดอาลัยตายอยาก มาด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ดูบิดเบี้ยว ใส่แว่นตาที่กรอบเริ่มเปียกเพราะน้ำฝน ผมหน้ายาวปิดบังสายตาที่ว่างเปล่า ดูเหมือนเขาจะผ่านชีวิตที่ไม่ค่อยจะดีนัก
เขาใส่ชุดคนทำงาน ถือกระเป๋าใส่เอกสารใบโต แต่อีกมือเขากลับถือหนังสือหนาๆ เล่มนึง แทนที่จะเป็นร่มกันฝน ฝนที่ตกหนักขึ้น ฟ้าก็เริ่มร้อง ผู้คนที่เริ่มเร่งรีบก้าวเท้า หาที่หลบฝน
แต่ชายคนนั้นหยุดเดิน เขากลับแหงนหน้ารับน้ำฝน สภาพของเขาดูหมดแรงที่จะก้าวขาต่อ เขาล้มลงคุกเข่าหมดอาลัยตายอยากในชีวิต ได้แต่ให้สายฝนใสสะอาด ตกลงมาชำระล้างบรรเทาจิตใจที่ขุ่นหมองของตน
แล้วก็มีร่มสีดำคันนึง ยื่นมาบดบังท้องฟ้าสีเทาหม่นที่ชายชายหนุ่มได้เห็น เขามองไปที่เจ้าของร่มคันนั้นปรากฎร่างของเด็กสาววัยรุ่น ใบหน้างดงาม ร่างเล็กใส่เสื้อกันฝนคลุมหัวสีดำใส ทำให้เห็นชุดนักเรียน ม.ปลายที่อยู่ด้านใน
"คุณรู้จักความสุขหรือเปล่า?"
เด็กสาวปริศนา เจ้าของร่มที่ยื่นมาบังเขา พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา เขามองเด็กสาวอย่างฉงนสงสัย คำถามนั้นทำให้เขาน้ำตาซึมออกมา
"ไม่รู้สิ ผมไม่เคยจับต้องมันได้เลย"
"ความสุขที่ฉันหมายถึง ไม่ใช่ทั้งการยิ้ม ไม่ใช่การหัวเราะ ไม่ใช่การได้สิ่งที่ต้องการ ไม่ใช่การได้ชอบ และไม่ใช่การได้รัก ดังนั้นมันจึงไม่ใช่สิ่งที่จับต้องได้"
เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สีหน้าที่แข็งทื่อ สิ่งที่ขยับมีแค่การกระพริบตากับปากเรียวเล็กเท่านั้น เธอยื่นมือให้ชายหนุ่มจับเพื่อลุกยืนขึ้น แต่เขาก็ลุกยืนขึ้นเอง
"ขอบใจนะ"
"คุณช่างว่างเปล่า แต่ก็มีความสุข"
"หา.."
"คุณมีความสุขได้โดยมอบความสุขให้คนอื่น จนตัวคุณเป็นแค่ภาชนะที่ว่างเปล่า แม้แต่คนที่มีความสุขเพราะคุณก็ไม่เห็นคุณอีกต่อไป"
เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าไร้อารมณ์เช่นเคย เธอชี้ไปที่หนังสือเล่มหนาเปียกน้ำฝนในมือเขา ดูเหมือนมันเป็นหนังสือที่ชายหนุ่มเขียนขึ้นเอง เขาจ้องเด็กสาว เก็บหนังสือใส่กระเป๋า
"เธอ ต้องการอะไร ผมจะไปแล้ว"
"ไม่มีใครเห็นสิ่งที่ว่างเปล่า คุณไม่จำเป็นต้องเอาความสุขของตนเองไปให้ใคร คุณไม่จำเป็นต้องอยู่ในโลกที่โหดร้ายใบนี้อีกแล้ว.."
ชายหนุ่มหันหลังเดินหนีเด็กสาว แต่เธอก็พูดขึ้นก่อนที่จะจับแขนข้างที่ถือกระเป๋าของชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดชะงัก แล้วทัศนวิสัยของชายหนุ่มก็มืดลง... สิ่งที่ชายหนุ่มได้ยินครั้งสุดท้ายก่อนที่สติของเขาจะดับลงก็คือเสียงเรียบเฉยเย็นชาของเด็กสาวปริศนา
"เมื่อตื่นขึ้นมา คุณจะถูกเติมเต็มอีกครั้ง ชีวิตใหม่นี้จะใช้เพื่อตัวเองหรือคนอื่นกันนะ "
สิ้นเสียงเด็กสาว ชายหนุ่มล้มลงกลางทางเดิน สายฝนตกอาบร่างแน่นิ่งของเขา ประกอบกับเสียงไซเรนรถพยาบาลและผู้คนที่แตกตื่น แต่ทั้งที่ไร้ลมหายใจ ใบหน้าของเขากลับมีรอยยิ้มที่ดูมีชีวิตชีวา..
จบ
เรากำลังฝึกเขียนเรื่องสั้นหลายๆแนว ผิดถูก ก็แนะนำ กันได้เลยนะ..
อ่านมาถึงตรงนี้ : ขอบคุณมากที่อ่านนะ
ฝากกดติดตาม : เป็นกำลังใจให้ผลงานต่อไป
เราหัดเขียน สามารถแนะนำ ติชม เพื่อผลงานที่ดีขึ้น
ติดตามตอนใหม่ได้ที่
- 58
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
