(6) Day 1: Narita Airport
“ฉันไม่ออกจากสนามบิน”
“อ้าวววว ..” เสียงธันว์ไม่เบาเลย
“ยังไงนะ มาถึงนี่แล้วทำไมไม่ออกไป” เสียงดังขึ้นอีก
https://www.fujibi.or.jp/en/our-collection/profile-of-works.html?work_id=6143
“ไหนคุณว่าคุณจะไม่รู้สึกแย่เหมือนเมื่อคืนอีก ไหนคุณว่าจะเป็นหน่อที่รอวันงอกใหม่”
เขาจ้องหน้าจริงจัง
“ ไหนว่าคุณชื่อ เอพริล”
เอพริลก้มหน้า ก่อนเงยขึ้นมาน้ำตาคลอ
“ฉันคงออกไปซักวันแต่วันนี้ยังไม่พร้อม คุณไม่เข้าใจหรอก” เสียงดัง ก่อนแผ่วลง
“คุณไม่เข้าใจ คุณเป็นแค่คนแปลกหน้า” เธอขยับจะหมุนตัวจาก
ธันว์สะอึก “จริงซินะ จริงซิ”
เขากระชับเป้ หมุนตัวออกเดินไปอีกทาง
เขาพยายามอย่างที่สุดแล้ว พอแล้ว
เอ๊ะ! หรือยังไม่พอนะ นี่ได้พยายามอย่างที่สุดหรือยัง
อย่างที่อาจารย์สอนเสมอ ที่กำลังรักษาคนไข้คนหนึ่งนั้น หมอได้พยายามอย่างที่สุดแล้วจริงๆไหม
เขาน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง หน่ออ่อนเดือนเมษายนควรจะสดใส ไม่ควรจะหม่นเป็นธันวาคมอย่างเขา
หันกลับเดินตามไปอีกที คราวนี้เขาเสียงอ่อน
“อุตส่าห์มาถึงนี่แล้ว ไม่เสียดายค่าตั๋วเครื่องบินเหรอ”
เอพริลส่ายหน้า ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ช่างมันเถอะ เงินทองของนอกกาย หาใหม่ได้”
รอยยิ้มจุดขึ้นในดวงตาผู้กำลังพยายาม
“พูดใหม่อีก 5 เที่ยวซิ เด็กหญิงเอพริล”
เอพริลยังอารมณ์ไม่ดีพอจะเล่นด้วย เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
“ก็ช่างมันไงคะ คุณไม่ได้ยินหรือไง ของนอกกายหาใหม่ได้ เงินมาแล้วก็ไป ชีวิตไม่ได้ต้องนั่งเสียเวลาไปกับความเสียดายเสียใจอะไรหรอก”
ธันว์ยิ้ม
“ไม่ใช่เรื่องต้องเสียดายกับสิ่งที่ผ่านมาผ่านไป”
พยักหน้าเบาๆ ยิ้มยิ่งกว้างยามจ้องตาคู่สวย
“ชีวิตเป็นแบบนั้นเองรึนี่”
ตอน 5 อยู่ตรงนี้ค่ะ😘
ขอบคุณรูปประกอบจากเอพริลตัวจริง
เรื่องราวทั้งหมดในเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง โดยได้รับแรงบันดาลใจจากความน่ารักของเธอ ติดตามของเธอได้ที่นี่ค่ะ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
