(7)Day 1 : Narita Express
“ชีวิตไม่ได้ต้องไปนั่งเสียดายกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว”
ธันว์ยังคงเปรยประโยคนั้นเข้าหูเอพริล ขณะที่เจ้าตัวนั่งหน้าตูมอยู่ตรงที่นั่งริมทางเดิน
เวลาสายจัดแต่ไร้แดด นอกหน้าต่างรถไฟที่วิ่งออกจากสนามบินนาริตะ จึงมีเพียงวิวสีเทาๆ ผู้คนสวมเสื้อกันหนาวค่อนข้างหนา น่าแปลกที่ผู้หญิงยังคงแต่งตัวได้สวย
ร้านค้าข้างทางรีบประดับสีสันรับคริสมาสต์ตั้งแต่ยังไม่ถึง บนต้นไม้ที่เหลือเพียงกิ่งก้าน มีสายไฟและหลอดเล็กๆ หากเป็นเวลากลางคืนคงเห็นไฟสวย
ธันว์เบนหน้าจากวิวสีเทานอกหน้าต่างมาเป็นวิวสีส้มๆแดงๆของผ้าพันคอของคนที่นั่งด้านใน รถไฟสาย Narita Express ที่วิ่งจากนาริตะเข้าสู่ใจกลางกรุงโตเกียวนั้นจัดที่นั่งแถวละ 2 มีสองฝั่ง เขาแย่งเอพริลนั่งริมหน้าต่างเพราะไม่เช่นนั้นเขาคงได้เห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านหนึ่งตลอดเวลา และดูเอาเถอะ ขนาดคิดป้องกันไว้อย่างนั้นแล้ว ใบหน้าเล็กๆก็แทบหายไปในขยุ้มผ้าพันคอที่พันเลยขึ้นมาเกือบครึ่งหน้า
“ญี่ปุ่นมีขนมเยอะจริง ร้านตะกี้มีขนมหน้าตาน่ากินจัง” ธันว์เปรยโดยวางกับดักไว้ที่ประโยคหลัง
เอพริลติดกับจริงๆด้วย ชะเง้อคอยาวข้ามตัวเขาออกไปดู
“ร้านไหนคะ”
“เลยไปแล้ว ดูเป็นแป้งๆมีไส้ข้างในมั้ง เห็นเขาตัดออกโชว์ให้ดู มีไส้สีเหมือนถั่วแดง ไส้สีเหลือง สีเขียว”
เอพริลตาโต
“ถ้าเห็นอีก บอกนะคะ”
เออแน่ะ ไม่ผิดจริงๆ จากซอมบี้สาว กลายเป็นแวมไพร์กระหายขนมไปแล้วจริงๆ
“เคยมาญี่ปุ่นไหม” ธันว์คุยต่อ
“เคยมาเรียนอยู่ 6 เดือนค่ะ เป็นโครงการร่วมของวิศวะไทยญี่ปุ่น มาตอนปี 4 ก็หลายปีแล้ว” เสียงดีขึ้นหน่อย
“โอ๊ะ! อย่างนี้ช่วยแนะนำหน่อย ไปไหนดี พักไหนดี”
“นึกไม่ออกค่ะ ตอนที่คิดกันไว้ กะคร่าวๆว่าจะเที่ยวในโตเกียวแล้วค่อยที่ไปใหม่ ทีนี้พอมาคนเดียวก็เบื่อๆเสียเฉยๆ”
เธอเล่าไม่หมด แต่ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะขุดคุ้ย เพราะไม่รู้ความสัมพันธ์ในอดีต ปัจจุบันและอนาคตของทั้งคู่ แต่ถ้ามาเที่ยวกันสองคนแบบนี้ ก็น่าจะไกลเกินแฟนไปแล้ว
ธันว์ถอนใจ อะไรบางอย่างทำให้อดนึกเสียดายผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ ความตรงไปตรงมากระมัง ผู้หญิงไม่ใช่จะเป็นแบบนี้เสียทุกคนเมื่อไหร่
“งั้นเที่ยวโตเกียวกันก่อนไหม” ธันว์ปรึกษา
“ได้ค่ะ วันนี้ฝากเป้ไว้ในล็อกเกอร์ที่สถานีไหนก่อนก็ได้ แล้วไปเที่ยวกัน ตกเย็นค่อยแยกย้ายหาที่พัก” เอพริลวางแผน
“อ้าว! ไหนๆก็หาที่พักแล้ว พักที่เดียวกันเลยซิ” เขาแย้ง ถึงจะเคยมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ แต่ก็เป็นผู้หญิง ผู้หญิงสวยเสียด้วย
ไม่เอาดีกว่า เอพริลนิ่งคิดใครรู้เข้าว่าตะลอนๆกับเขาไปทั่ว น่าจะไม่ดีนัก
“ไม่ล่ะค่ะ ฉันมีที่พักในใจแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเจอกันก็ได้”
http://japaneseprints.org/hokusai/fine-wind-clear-morning/
“ผู้หญิงพักคนเดียวยังไงก็อันตรายต่อให้ในญี่ปุ่นนี่ก็เถอะ” ธันว์กล่อม
เอพริลยังคงนิ่ง ดูจะยืนตามความคิดของตัวอย่างแน่วแน่
หรือจะต้องขู่อีกแล้ว ธันว์คิด
“เอางี้ ผมขอเตือนเรื่องนี้ซักหน่อย ถึงผมจะได้ชื่อว่าโรคจิตไปครั้งหนึ่งก็จริง”
เขารีรออย่างมีท่า ก่อนพูดเสียงกระซิบหวาดๆ
“แต่คุณเคยดูหนัง AV ญี่ปุ่นไหม”
ตอน 6 อยู่นี่นะคะ 😘
ขอบคุณรูปประกอบจากเอพริลตัวจริง
เรื่องราวทั้งหมดในเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง โดยได้รับแรงบันดาลใจจากความน่ารักของเธอ ติดตามของเธอได้ที่นี่ค่ะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
