(8) Day1 : Narita Express
“คุณเคยดูหนัง AV ญี่ปุ่นไหม”
https://japanobjects.com/features/japanese-art/#zen
เอพริลกำลังจะหลุดปากไปว่า บ้า!
แต่เดี๋ยวนะ
เริ่มเลิ่กลั่ก
“มีอะไรเหรอคะ”
หนัง AV ญี่ปุ่นน่ะรู้จักแน่ เพื่อนวิดวะดูกันโจ๋งครึ่มมาตั้งแต่ปีแรกๆ
แต่เคยได้ยินว่ามีอะไรที่ฟังดูจิตๆ ไหม
ก็ไม่แน่ใจ
“อย่าให้เล่า บอกได้คำเดียวว่าผู้หญิง ยังไงก็อันตราย” เขายังกระซิบ มองซ้ายขวา
เอพริลตาเบิกกว้าง จ้องหน้าชายหนุ่มนิ่ง
จะไม่เชื่อ ก็ไม่กล้า จะถามเนื้อหา ก็ไม่ควร
ในที่สุดก็ตัดสินใจ
“งั้นพัก Youth Hostel สักที่ก็ได้ค่ะ” ธันว์ยิ้มให้ความมั่นใจ ว่าตัดสินใจถูกแล้วคุณ
จะหาว่าขู่ก็ยอมรับ พอมารู้จักกันแบบนี้แล้ว อดห่วงไม่ได้
“อากาศข้างนอกนั่น ดูเหงาจังนะคะ” เอาล่ะซี พอไม่ได้ชวนคุยก็ทำท่าจะกลับไปที่จุดสตาร์ท หรือคงต้องให้เวลากับบางเรื่อง เหมือนเขาเอง
ประโยคถัดไปจึงเหมือนปลอบคนข้างหน้าและปลอบตัวเอง
“คุณเศร้าได้ เศร้าไปเถอะ ถ้าอยากจะอยู่กับอารมณ์นี้ซักพักก็ตามใจ แต่อย่าลืมหัดหายให้เป็นด้วย”
อะไรบางอย่างในคำเตือนนั้นที่รินรดสู่ใจ อาจเป็นความหวังดีของคนที่เธอเรียกใส่หน้าเขาว่าคนแปลกหน้า เอพริลมองออกไปนอกหน้าต่างรถไฟ ฝนเม็ดเล็กๆปลิวมาแตะแต้มหน้าต่างบานสูง วิวไกลเป็นกว้างมุมกว้าง ช่วงนี้ของการเดินทางเข้าเมือง วิวสวยและแสนเหงา
“ขอนั่งริมหน้าเถอะค่ะ” ธันว์ลุกแลกที่นั่ง
เอพริลดึงโทรศัพท์ ล้วงหูฟังออกมา
“อยากฟังเพลงซักหน่อยค่ะ เวลาไม่สบายใจได้ฟังเพลงหรือร้องเพลงก็มักดีขึ้น”
ธันว์พยักหน้ารับ
โรคทุกโรคต้องใช้เวลารักษา ใจเขาเองก็เช่นนั้น
นั่งเรียบร้อยก็พอดีกับที่เอพริลร้อง “โธ่! ลืม wifi”
“อะไรครับ” คนตัวสูงขยับเข้าไปอีกที
“Pocket wifi น่ะค่ะ ลืมเช่าจากสุวรรณภูมิ” เอพริลกลับไปจมอยู่กับความคิดของเธออีกแล้ว ปากพูดเล่าอย่างอยู่ในห้วงฝัน
“ฉันกับเพื่อนได้ตั๋วไฟไหม้มาสัปดาห์ก่อน รีบเคลียร์งานดึกทุกวัน เป้จัดด่วนเท่าที่นึกออก”หันหน้าออกไปข้างนอก
“ไปถึงสนามบินก็สาย มีเพื่อนอยู่บ้างก็ช่วยเช็คอินให้ได้ ไปถึงรีบวิ่งไปรับบอร์ดดิ้งพาส” กระจกหน้าต่างสะท้อนให้เขาเห็นน้ำตาจากใบหน้าที่หันเขาหา
“ไปถึงถึงได้รู้ว่า ตุลไปขอเพื่อน เปลี่ยนชื่อบนตั๋วให้เขามาแทน เขาอยากมาเพื่อคืนดี”
ธันว์ยังจับเรื่องไม่ได้ อยากจะถาม แต่ร่างเล็กนั่นซบหน้าลงกับมือร่ำไห้
ให้ร้องไปเถอะ เผื่อจะได้หายไว
“เขาว่า เขาอยากคืนดี เขาว่าเขาผิดไปแล้ว ผู้หญิงคนอื่นๆไม่มีใครสำคัญหรอก” เงยหน้าขึ้นน้ำตาเต็มหน้า ก่อนพูดต่อ
“หมายความว่าหลายปีที่ผ่านมา นอกผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขามีคนอื่นด้วย”
ส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ แววตางุนงง ก่อนซบหน้าลงไปอีก
“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย” ธันว์สบถเบาๆ
เหมือนได้ยินคำที่ถูกใจ เอพริลหยุดสะอื้น
เขาดึงกระดาษเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อตัวนอกแล้วส่งให้
มือเล็กรับไปเช็ดหน้าเช็ดแก้มและกำลังจะเช็ดตา คนข้างๆรีบบอก
“อย่าใช้มุมโลโก้สีม่วงนั่นนะ มันเปื้อนกระเพราะไก่”
⛩⛩⛩
ติดตามตอนก่อนหน้าได้ที่นี่ค่ะ
เนื้อหาในเรื่องเกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง โดยมีแรงบันดาลใจจากคุณเอพริล จากเพจ’ไม่ใช่สิ่งนี้หรอกหรือความสวยงามของชีวิต”
ขอบคุณรูปประกอบจากคุณเอพริลด้วยค่ะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
