(9) Day 1 : Narita Express
“อย่าใช้มุมโลโก้สีม่วงนั่นนะ มันเปื้อนกะเพราไก่”
เอพริลย่นหน้า ขว้างกระดาษเช็ดหน้าชุ่มน้ำตานั้นกลับมาที่เขา
เขาใช้สองนิ้วคีบขึ้นมา ทำหน้ารังเกียจอย่างเสแสร้ง
มือเล็กฉกกลับไปเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อนอกของตัวเอง ก่อนหันไปนอกหน้าต่าง
ธันว์รีบเปลี่ยนเรื่อง
“ญี่ปุ่นนี่ประเทศเล็กกว่าไทยอีกนะ ที่ราบมีน้อยอีกต่างหาก” เขาชี้ไปที่ภูเขาไกลๆ
เอพริลมองตาม สีหน้าดีขึ้นกว่าเดิม
“คนญี่ปุ่นเรียกประเทศเขาเองว่าเป็นประเทศที่แคบน่ะค่ะ เพราะออกแนวเรียวยาว”
เธอทำมือให้ดู
“ตอนมาเรียนฉันไปเรียนใต้สุด ที่คิวชู แต่มีเพื่อนสนิทอยู่เกาะฮอกไกโดเหนือสุด มัวแต่ไปเที่ยวเหนือ กลางประเทศแถวนี้เลยยังไม่ได้เที่ยวเลยค่ะ” แววตาเหมือนระลึกถึงความสุขตอนนั้น
“ผมชอบธงชาติเขานะ เรียบง่ายแต่โดดเด่น” ธันว์ว่าขณะชี้ไปธงชาติข้างทาง
“เรียก ฮิโนะมารุ ค่ะ มีความหมายว่าวงกลมของพระอาทิตย์ แต่เขาเรียกขำๆกันว่า ฮิโนะมารุเบนโตะ” เสียงพูดภาษาญี่ปุ่นของเธอฟังน่าเอ็นดู
“เบนโตะ อาหารกล่องน่ะนะ” เขาสงสัย
“เขาแกล้งเทียบกับข้าวกล่องที่อัดข้าวจนเต็ม แล้ววางบ๊วยสีแดงไว้ตรงกลางน่ะค่ะ”
คนเล่ามีแววตาขำจนคนฟังใจชื้น
พอช่วยได้ก็คงต้องช่วย เขาคิด
เธอคงผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ไวเพราะเนื้อแท้ไม่ได้ช่างวิตกกังวล
ไม่เหมือนเขา…
เอพริลขยับตัวดึงกระเป๋าออกมาเก็บโทรศัพท์และหูฟังที่ไม่ได้ใช้ ก่อนมีเสียงพึมพึมเบาๆ “ร้องเพลงได้ไหมคะ”
ความคิดชายหนุ่มดีเลย์ไปหลายวินาที
“อ้อ! ร้องเพลงเองใช่ไหมครับ ตามสบาย” แปลกดี ชอบร้องเพลง เขาคิด
ร่างเล็กกระชับผ้าพันคอ ใช้ส่วนหนึ่งขยุ้มๆไปรองศีรษะก่อนพิงเข้ากับกรอบหน้าต่าง แล้วเริ่มทำท่าเหมือนฮัมเสียงดนตรีก่อนขึ้นเนื้อร้อง
เขาขยับเข้าไปใกล้
อ้อ! เพลงนี้รู้จัก ดูเหมือนจะชื่อ แด่คนเคยรัก
ข้างนอกมีฝนปรอย วิวข้างทางรถไฟเป็นสีเทาหม่น
เสียงใสเบากังวานเศร้า
🎼แด่คนที่ฉันเคยรัก แด่คนที่เคยซื่อตรง
ที่พาชีวิตฉันพลัด ฉันหลง ไม่มีชิ้นดี
เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้...
🎼🎼🎼🎼🎼
เนื้อหาในเรื่องเกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง โดยมีแรงบันดาลใจจากคุณเอพริล จากเพจ’ไม่ใช่สิ่งนี้หรอกหรือความสวยงามของชีวิต”
ขอบคุณภาพประกอบจากเพจและติดตามฟังที่เธอร้องเพลงนี้เต็มเพลงได้ที่นี่ค่ะ
ติดตามตอนอื่นได้ที่นี่ค่ะ https://www.blockdit.com/series/601e4e25cc46500bd38b6246
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
