เรื่องสั้น : บันทึกลับสาววรรณกรรม (3)
บท ตำราแห่งความสิ้นหวัง (บทนำ)
แนวเรื่อง : ลึกลับ ,แฟนตาซี
การเล่าเรื่อง : ผ่านตัวเอก
บท : ตำราแห่งความสิ้นหวัง (บทนำ)
ที่โรงเรียน ช่วงพักกลางวัน
หลังจากทานข้าว ฉันกับยูเมะ ก็ใช้เวลาพักไปกับการเดินถามนักเรียนที่พูดถึงข่าวลือ นักเรียนที่หายตัวไป
ดูเหมือนว่า ทางผู้ปกครองจะยังไม่รู้ และทางโรงเรียนก็คงจะปิดข่าวไว้ จากการถามชมรมหนังสือพิมพ์ ก็บอกว่า ทั้งสองคนไม่ได้อยู่กับครอบครัว การที่ไม่ได้ติดต่อแค่ 3 วันเลยไม่แปลกอะไร และข่าวลือก็เริ่มแตกทิศทางออกไป บ้างก็ว่าอาจจะมีเรื่องชู้สาว หรือไปพัวพันกับเรื่องอันตราย
"ยูยะ กับ ประธาน ทั้งสองคน อยู่ที่ไหนกันแน่นะ" ยูริโกะ สมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ บอกอย่างเป็นห่วง การที่ฉันกับยูเมะ บอกว่าจะช่วยตามหา ทำให้ทั้งเธอ และสมาชิกคนอื่น ดีขึ้น
ในเวลาแบบนี้ทั้งพวกครู และ ผู้ใหญ่ ยังไม่รู้สึกถึงปัญหาของเด็กๆเลย
ยูริโกะ เล่าว่า วันนั้นเธอแอบเข้าไปในห้องสมุดโรงเรียนเพื่อทำข่าว แล้วรู้สึกตัวอีกที ตอนเช้าก็ตื่นขึ้นมาหน้าห้องสมุด และภารโรงก็มาเจอเข้า เธอจำได้แค่นั้นเอง..
หลังจากแยกกับสมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ ฉันกับยูเมะ ก็นัดเจอกันอีกทีตอนเลิกเรียน ยูเมะ ที่เป็นคนที่เป็นห่วงคนอื่นถึงได้ยอมช่วยเท่าที่ทำได้
ระหว่างเรียนช่วงบ่ายจนเลิกเรียน ฉันจึงเอาแต่คิดเรียงเรียงเรื่องราว แต่ก็รู้สึกว่ามันมีบางสิ่งที่หายไปจึงไม่สามารถเข้าถึงความจริงได้...
ช่วงเย็น หลังเลิกเรียน
ฉันกับยูเมะนัดเจอกันที่หน้าห้องสมุดของโรงเรียน ที่พี่สาวฉันทำงานอยู่
"เอริกะ คิดว่าอาจารย์เอริโกะ จะรู้เรื่องนี้เหรอ ยูเมะไม่คิดว่าเรื่องเหนือธรรมชาติมันมีจริงนะ แต่การที่สองคนนั้นหายไปก็ต้องมีเหตุผล" ยูเมะ พูดยืนยันขณะที่ฉันกำลังยืนมองห้องสมุด เธอคิดต่างจากฉันจริงๆ
"ฉันก็ไม่เคยเห็น แต่ว่าเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับพี่เอริโกะ ฉันเองก็เห็นเยอะเหมือนกัน " ฉันพูดกับยูเมะ
ตอนนี้ฉันคิดถึงเรื่อง ความลับที่ซ่อนอยู่ในห้องสมุดนี้ มันยิ่งส่งกลิ่นอายความลึกลับมากขึ้นทุกวันๆ
"เอริกะ เธอคงไม่คิดจะแอบเข้าไปตอนกลางคืนใช่มั้ย" ยูเมะสะกิดแขนฉันที่มัวเหม่อ มองห้องสมุด ดูเหมือนเธอจะรู้ใจฉันดี
"ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้เราไปที่อื่นกันเถอะ" ฉันชวนยูเมะเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วล้มเลิกความคิดที่จะเข้าห้องสมุดตอนนี้
"เอริกะ ถ้าโดนจับได้พวกเราจะกลายเป็นข่าวลือเรื่องใหม่ อาจกลายเป็นหัวขโมยเลยนะ" ยูเมะยังคงขี้กังวลเช่นเคย
"ยูเมะ เธอคิดมากไปแล้ว ถึงเข้าไปก็ไม่รู้ว่าจะหาอะไรอยู่ดี ถามพี่เอริโกะยังดีกว่าอีกนะ" ฉันพูดปลอบใจยูเมะที่กำลังทำหน้ากังวลคิดหนัก
ฉัน พายูเมะ มานั่งสูดอากาศที่ริมแม่น้ำ คุยเรื่องทั่วๆไปกัน แบบที่นักเรียนทั่วไปทำ ก่อนที่ยูเมะจะขอดูสมุดโน้ตเรียนของฉัน ฉันจึงให้ยูเมะเปิดกระเป๋าฉัน
"เอริกะ เธอเอาหนังสือแปลกๆมาโรงเรียนอีกแล้วเหรอ" ยูเมะถาม เธอหยิบมันออกมา เป็นหนังสือปกหนังที่มีสัญลักษณ์นูนแปลกๆทำด้วยกระดูกสัตว์ไขว้กัน และหัวกระโหลกผ่าซีกเย็บติดกับปก ให้อารมณ์เหมือนคำสาป วูดู มนต์ดำ แต่ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน
"บ้า วันนี้ฉันไม่ได้รับหนังสือจากพี่เลยนะ ฉันไม่เคยเห็นมันด้วย" ฉันรู้สึกแปลกใจที่มีหนังสือประหลาดอยู่ในกระเป๋า จึงไปดูมันในมือยูเมะ
"เอริกะ ยูเมะไม่คิดว่าจะมีคนเอามาใส่ได้นะ " ยูเมะพูดแบบทะเล้น คงคิดว่าฉันล้อเล่นแน่ๆ
แต่ว่าฉันจำมันไม่ได้จริงๆ หนังสือที่พี่เอริโกะให้มาเธอจะเอามันคืนทุกวัน ไม่เคยให้ฉันพกมาโรงเรียน
ทันทีที่ฉันสัมผัสมันฉันรู้สึกไม่ดีกับมันเลย ทำให้เกิดความกังวลใจขึ้น แบบไม่มีเหตุผล
ฉันจึงรีบเอามันจากมือยูเมะ เก็บใส่กระเป๋าตัวเองทันที แล้วบอกยูเมะว่าจะกลับบ้านก่อน ยูเมะจึงยิ้มเหมือนเช่นเคย
"เอริกะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ" ยูเมะโบกมือลาฉัน
The Library'Girl 3
จบบท ตำราแห่งความสิ้นหวัง (บทนำ)
อ่านมาถึงตรงนี้ : ขอบคุณมากที่อ่านนะ
ฝากกดติดตาม : เป็นกำลังใจให้ตอนต่อไป
เราหัดเขียน สามารถแนะนำ ติชม เพื่อผลงานที่ดีขึ้น
- 30
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
