Lord of the flies : วัยเยาว์อันสิ้นสูญ
โดย William Golding
แปลโดย ต้องตา สุธรรมรังษี
(หนังสือเขียนขึ้นในปี 1954 และเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของเด็กนักเรียนที่อังกฤษ!! ทำไมไม่อ่านอะไรใสๆกันคะเพื่อน??!!)
ช่วงนี้ย้อนฟัง Readery Podcast อันเก่าซ้ำ
ไปเจอตอนที่แนะนำหนังสือติดเกาะเล่มนี้
ถ้าใครเคยฟัง เน็ต-โจ้ แห่ง Readery
ก็จะรู้ว่า สองคนนี้เล่าเรื่องหนังสือสนุกมาก
อยากไปตามหามาอ่านมันทุกเล่ม
ส่วนเล่มไหนที่อ่านแล้ว ก็จะรู้สึกว่า
โอ๊ยยย ทำไมสองคนนี้คิดเหมือนชั้นนนน
ทำไมเราเข้าใจกันอ่ะเธ้ออออ
ก็ไปรื้อชั้นหนังสือในหมวด “รอก่อน”
ซึ่งนับวันจะมีหนังสือเยอะเล่มขึ้นทุกที
เพราะรอให้ไปหยิบอ่านมานานละ
แล้วก็ซื้อยังเพิ่มตลอดดดดดดทุกปีสิน่า!!
จำได้ว่าซื้อเล่มนี้เพราะ ปราบดา ออกแบบปก
นั่นแหละ หลงผู้ชายจนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร
คิดแค่ว่า ถ้าพี่คุ่นเลือกมาออกแบบปก มันต้องดี
แต่ก็ไม่ได้อ่านค่ะ น่าจะร่วมสิบปีได้
ที่หนังสือนอนรออย่างมีความหวังให้เราแวะไปหยิบ
พอได้ฟัง Readery Podcast ก็หยิบมาอ่านในวันนี้
เอาให้จบรวดเดียว สั่งห้ามกวนเด็ดขาด
และต่อไปนี้เป็น Spoiler Alert 🚨
จะเล่ารายละเอียดเลยนะ ... เตือนละนะ
——
คืองี้ เรื่องมันเกิดขึ้นเหมือนซีรี่ย์ Lost แหละ
เครื่องบินอังกฤษตกลงบนเกาะ
มีเด็กผู้ชายจำนวนหนึ่งรอดตาย อายุ 6-12ปี
ในเรื่องไม่ได้ระบุแน่ชัดว่ากี่คน แต่ก็หลายคนอยู่
ราล์ฟซึ่งอายุ 12 ท่าทางตัวใหญ่ หน้าตาดี
หมูอ้วน ที่อายุไล่ๆกัน เป็นเจ้าเด็กอ้วนใส่แว่นและเป็นโรคหืด สองคนนี้เปิดเรื่องมา เดินมาเจอกันโดยบังเอิญ
ราล์ฟเก็บหอยสังข์ได้ เค้าลองเป่ามันเพื่อเรียกคนอื่น ๆ ที่อาจจะรอดชีวิตเหมือนกัน สรุปว่ามีแต่เด็กๆ ที่ได้ยินเสียงเดินออกมาจากป่า และ กลุ่มเด็กที่แต่งตัวแปลกๆตามมาอีกคณะ เปิดเผยภายหลังว่าเป็นคณะนักร้องประสานเสียง นำทีมโดยแจ็ค
ในเมื่อไม่มีผู้ใหญ่เลย เด็ก ๆ ก็ต้องสร้างกฎแห่งการอยู่ร่วมกัน เริ่มด้วยการเลือกหัวหน้า ราล์ฟได้รับเลือกเพราะเป็นผู้พบหอยสังข์ (และท่าทางดูดี) แจ็คผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกดีขึ้นที่ ราล์ฟแต่งตั้งให้แจ็คและคณะประสานเสียงเป็น กลุ่มผู้ล่า - ล่าสัตว์มากินนั่นแหละ
ราล์ฟเริ่มงานแรกของการเป็นผู้นำโดยการ เสนอว่าควรก่อกองไฟ เพื่อสร้างควัน เผื่อว่ามีเรือผ่านมาช่วยเหลือ เด็กๆ จุดไฟโดยใช้แว่นของเจ้าหมูอ้วน แต่เนื่องจากเด็กอ่ะนะ ทะเลาะกันบ่อยมากกกก ด้วยเรื่องบ้า ๆ บอ ๆ ระหว่างทะเลาะกัน ไฟไหม้ป่าไปครึ่งเกาะ โอ๊ยยย!! อยากตีเรียงตัว
แจ็คก็เริ่มงาน กลุ่มผู้ล่าด้วยการตามรอยหมู และล่ามัน ตอนแรกเค้าทำคนเดียว และพบว่าหอกไม้ ไม่สามารถฆ่าหมูได้ เค้าจึงวางแผนกับคณะของเค้า ให้มีการล้อม ดักจับ ช่วยกันตี และเชือดหมู จนสามารถแล่เนื้อหมูมาย่างกินกันได้
ราล์ฟ และแจ็ค ต่างก็คิดว่าสิ่งที่ตัวเองเป็น สิ่งที่ตัวเองทำนั้นสำคัญ และเชื่อว่าสำคัญกว่าอีกฝั่ง จึงกระทบกระทั่งกันเสมอ แต่ราล์ฟก็ยังเป็นหัวหน้า เพราะเค้ายังครอบครองหอยสังข์อยู่
ทีนี้มันก็มีเสียงจากพวกเด็กๆที่อายุ 6-7 ขวบ ที่แจ้งในที่ประชุมว่า พวกเค้าเห็นสัตว์ประหลาด ลักษณะคล้ายงูยักษ์ เลื้อยมาตอนกลางคืน เมื่อมีเด็กคนนึงพูด เด็กอีกหลายคนก็เหมือนจะได้เห็น ได้ยินเหมือนกัน
เรื่องสัตว์ประหลาดเป็นอะไรที่เถียงกันอยู่หลายพัก หลายตอนในที่ประชุม ราล์ฟบอกว่าไม่มีหรอก แจ็คบอกว่ามีก็ไม่เป็นไรเราจะล่ามัน หมูอ้วนบอกว่าสัตว์ประหลาดก็คือคนนี่แหละ ... ไม่เคยมีข้อสรุปว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ แต่ก็เหมือนทุกคนจะเก็บเรื่องนี้ไปคิดและกลัวขึ้นมาบ้างในบางครั้ง ไม่เว้นแม้แต่แจ็ค และ ราล์ฟ
ตอนนี้เด็กๆมีกองไฟที่ต้องสุมไฟให้มีควันตลอด และมีเวรยามคอยดูไม่ให้ไฟดับ แต่ก็มีเหตุการณ์ที่สร้างความร้าวฉานคือวันที่แจ็คพาเด็กที่ต้องเฝ้าเวรไฟออกไปล่าหมูป่า เพราะต้องการคนเพิ่มในการล้อมจับ วันนั้นมีเรือแล่นอยู่ลิบ ๆ และราล์ฟพบว่ากองไฟมอดไปแล้ว ทำให้ราล์ฟและแจ็คทะเลาะกันรุนแรง แต่ก็จบที่แจ็คขอโทษและแบ่งเนื้อหมูย่างให้กิน
ในคืนหนึ่งมีแสงระเบิดกลางท้องฟ้า และร่างไร้วิญญาณของนักโดดร่มตกลงมากลางเกาะใกล้กับกองไฟบนภูเขา ลมได้พัดให้ร่มชูชีพและศพเคลื่อนตัวมาใกล้กองไฟ เด็กแฝดตัวเล็กสองคนที่เป็นเวรกองไฟหันไปเห็น เนื่องจากมันมืด จึงเห็นเหมือนเป็นเงาตะคุ่มของสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ เด็กแฝดกรีดร้องและวิ่งลงเขาไปแจ้งทุกคน
เอาล่ะ!! ในที่สุดก็มีสัตว์ประหลาดจนได้ (มีแต่คนอ่านที่รู้ว่าไม่ใช่) เด็กๆ คิดมโนกันไปหลากหลาย อาทิ สัตว์ประหลาดมาที่กองไฟเพราะไม่อยากให้เด็กก่อไฟสร้างควันเพื่อให้คนมาช่วย
แจ็คคิดว่า ควรตัดหัวหมูป่าที่ล่ามาได้ เสียบไม้ไว้เพื่อเป็นเครื่องเซ่น มันจะได้ไม่มาทำร้ายพวกเรา
เด็กชายไซมอน ผู้ที่ตัวเล็ก พูดน้อย คิดมาก และชอบย่องไปสำรวจป่าคนเดียวเป็นประจำ ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเครื่องเซ่นนี้ เค้าผ่านมาเจอหัวหมูที่เต็มไปด้วยกลุ่มแมลงวันตัวใหญ่มากมาย ไซมอนช็อคไปกับภาพที่เห็น ประกอบกับความเครียดในระยะหลังเกี่ยวกับการทะเลาะกัน สัตว์ประหลาด และการผิดใจกันของพวกแจ็ค และ ราล์ฟ ทำให้ไซมอนหลอนและเหมือนเห็นภาพว่าหัวหมูพูดอะไรบางอย่างกับเค้า
และไซมอนเรียกหัวหมูนี้ว่า Lord of the flies
- เจ้าแห่งแมลงวัน -
ก่อนที่ไซมอนจะสลบไป เจ้าแห่งแมลงวันบอกกับเค้าว่า ไม่สามารถกำจัดสัตว์ประหลาดไปได้ เพราะมันอยู่ในตัวเด็กทุกคน
พอฟื้นขึ้นมาไซมอนจึงย่องไปดูสัตว์ประหลาดที่อยู่ใกล้กองไฟ ซึ่งในเวลานั้นเอง แจ็คกับราล์ฟก็ทะเลาะกันเรื่องเดิม ๆ จนถึงจุดแตกหัก เพราะตอนที่ แจ็คและราล์ฟจะไปเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดด้วยกันนั้น ราล์ฟเกิดกลัวขึ้นมาในตอนแรก แต่สุดท้ายทั้งหมดก็วิ่งหนีก่อนที่จะเข้าใกล้ถึงตัวสัตว์ประหลาด
แจ็คจึงขอให้โหวตเลือกหัวหน้าใหม่ แต่ไม่มีใครเห็นด้วย แจ็คจึงวิ่งหนีไป แต่ไม่นานแจ็คก็มาตามคณะประสานเสียงให้ออกไปล่าหมูด้วยกัน เมื่อล่ามาได้ก็จัดงานฉลอง และมาตามเด็กที่เหลือให้ไปร่วมกินหมูด้วยกัน ตอนที่ทุกคนฉลองกันอยู่ ไซมอนก็พบความจริงว่าสัตว์ประหลาดคือศพของนักโดดร่ม
เมื่อเด็กๆทุกคนกินกันเสร็จ แจ็คก็พูดปลุกใจทุกคนอีกครั้งว่าเค้าเหมาะจะเป็นหัวหน้า และการล่าสัตว์นั้นสำคัญแค่ไหน เค้าเริ่มร้องเพลงและเต้น ทุกคนก็เริ่มคล้อยตาม มีการเต้นรอบกองไฟเป็นจังหวะ อารมณ์ถูกปลุกเร้าด้วยเสียงโห่ร้องของการฆ่ามัน เชือดมัน เด็กๆรู้สึกฮึกเหิม กล้าหาญ ในตอนนี้พวกเค้าคิดว่าถ้าสัตว์ประหลาดมาก็จะฆ่ามันได้แน่นอน
ไซมอนผู้ซึ่งค้นพบเรื่องสำคัญ เค้าวิ่งกระหืดกระหอบออกจากป่า สะดุดล้ม และวิ่งกึ่งคลานเข้ามาที่วงล้อมแห่งความฮึกเหิม ความมืดและเงาตะคุ่มของไซมอน ทำให้เด็ก ๆ นึกว่านี่คือสัตว์ประหลาด พวกเค้าทิ่มหอกลงไปไม่ยั้ง เสียงร้องของไซมอนที่พยายามบอกถึงสัตว์ประหลาดที่ไม้มีจริงนั้น ไม่สามารถส่งเสียงไปเข้าหูใครได้เลย แม้ในตอนนั้นอาจจะมีใครสังเกตว่า นี่คือไซมอน แต่พวกเด็กๆก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้แล้ว อารมณ์อันเชี่ยวกรากของพวกเค้า ได้พรากชีวิตของไซมอนไปตลอดกาล
เช้ารุ่งขึ้นเด็กแบ่งออกเป็นสองกลุ่มแล้วคือ ราล์ฟ หมูอ้วน และเด็กแฝด และแจ็คกับคณะนักล่าของเค้า เด็กที่เหลือหนุนแจ็คหมดเลย แต่ไม่มีใครเอ่ยถึงไซม่อน ศพของเค้าก็ถูกทะเลซัดกลืนหายไป ทุกคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเพียงแจ็คเปรยๆว่า ใครให้เค้าออกมาจากป่าในสภาพนั้นกันเล่า ความผิดของไซมอนเองนั่นแหละ
คืนนั้นแจ็คและพวกบุกเข้ามาขโมยแว่นของหมูอ้วนเพื่อเอาไปจุดไฟ เช้าวันต่อมาราล์ฟและพวกอีก 3 คนก็ไปทวงคืน เกิดการทะเลาะกัน ต่อสู้กัน ทำให้หมูอ้วนตาย เด็กแฝดถูกจับ และราล์ฟถูกไล่ออกมาอย่างโดดเดี่ยว
คืนต่อมาราล์ฟถูกตามไล่ล่า แจ็คเผาป่าเพื่อไล่ให้ราล์ฟออกมา ในขณะที่ราล์ฟวิ่งหนีจนแทบจะถอดใจยอมแพ้ เค้าวิ่งโดยมีคณะนักล่าวิ่งถือหอกตามมาเป็นกลุ่มใหญ่ เพลิงกำลังเผาไหม้ป่าวอดวาย
ราล์ฟก็ได้พบกับทหารเรือที่เพิ่งจอดเรือเกยหาด ทหารมาที่นี่เพราะเห็นควันไฟบนเกาะ ประโยคที่ทหารพูด ทำให้เราซึ่งเป็นผู้อ่าน รู้สึกเหมือนกับว่า เรื่องที่เราอ่านมาทั้งเล่ม เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงใช่มั้ย?? เด็กๆทำเรื่องแบบนี้จริงใช่มั้ย??
——
ทหารเรือยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้แก่ราล์ฟ
“เราเห็นควันไฟของพวกเธอ นี่ทำอะไรกันอยู่ ทำสงครามกันรึยังไง”
และตอนจบของหนังสือเล่มนี้คือคำอธิบายทั้งหมดของหนังสือชื่อ “วัยเยาว์อันสิ้นสูญ”
ราล์ฟยืนอยู่ท่ามกลางเด็กๆเหล่านี้ เนื้อตัวสกปรก เส้นผมจับเป็นก้อน และจมูกเปื้อนขี้มูกเกรอะกรัง เขาร้องไห้ให้กับจุดจบของความใสซื่อบริสุทธิ์ในวัยเด็ก ร้องไห้ให้กับความดำมืดของหัวใจมนุษย์ และร้องไห้ให้กับการร่วงหล่นลงมาในอากาศของเพื่อนแท้ผู้แสนฉลาดที่ชื่อหมูอ้วน
-The end-
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
