#3 เล่ม 2 บทที่ 2 หน้า 25 ~ 31
N : ผมไม่แน่ใจว่าหนังสือเล่มนี้จะไปสู่จุดไหน ไม่แน่ใจว่าจะเริ่มยังไงดี
G : เป็นเรื่องของเวลา
N : ต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันครับ จากบทแรกมาถึงตรงนี้ก็ใช้เวลาเข้าไปตั้ง`5 เดือน`แล้วนะครับ ผู้อ่านได้อ่านแล้วคงคิดว่ามันเขียนไหลลื่นรวดเดียวโดยไม่ติดขัด แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วกว่าจะผ่านย่อหน้า 32 ไปย่อหน้า 33 ได้ต้องใช้เวลาถึง`20 สัปดาห์`
ผู้อ่านไม่เข้าใจหรอกว่าบางทีกว่าจะเกิดแรงบันดาลใจขึ้นมาได้ทีต้องใช้เวลาร่วมครึ่งปี เราต้องใช้เวลาอีกสักเท่าไหร่กัน
G : ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันหมายถึงว่าเราจะใช้เรื่อง "เวลา" เป็นหัวข้อเปิด เราจะเริ่มกันที่เรื่องนี้ต่างหาก
N : โอ้ ตกลงครับ แต่ทำไมตอนที่เราคุยกัน บางครั้งถึงต้องกินเวลาตั้งหลายเดือนกว่าจะจบย่อหน้าง่ายๆแค่ย่อหน้าหนึ่งได้ ทำไมพระองค์ถึงต้องหายไปนานขนาดนั้นกว่าจะมาได้ในแต่ละครั้ง
G : ลูกรัก❗ ฉันไม่ได้หายไปนานกว่าจะ "มาได้" ในแต่ละครั้งหรอกนะ
🔸ฉันไม่เคยห่างเธอไปไหนเลย🔸
เธอเพียงแค่ไม่ค่อยรู้ตัวเท่านั้น
N : ทำไมละครับ ทำไมผมถึงไม่รับรู้ถึงพระองค์ หากว่าพระองค์อยู่กับผมตลอดเวลา
G : ก็เธอมัวพะวงกับเรื่องอื่นอยู่น่ะสิ ยอมรับความจริงเถอะว่าเธอน่ะวุ่นกับเรื่องนั้นเรื่องนี้มา 5 เดือนแล้ว
N : ใช่ครับ ผมยอมรับ มีหลายอย่างเกิดขึ้นเยอะเหลือเกินในช่วงที่ผ่านมา
G : เธอเห็นเรื่องพวกนั้นสำคัญมากกว่าฉัน
N : ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ
G : ฉันอยากให้เธอลองสำรวจพฤติกรรมของตัวเองดูก่อน เธอวุ่นอยู่แต่กับเรื่องทางกาย แทบไม่สนใจจิตวิญญาณเลย
N : เป็นช่วงเวลาที่ท้าทายสำหรับชีวิตผมครับ
G : ใช่ โดยเฉพาะช่วงเวลาแบบนี้ยิ่งต้องใส่ใจจิตวิญญาณของตัวเอง
ชีวิตเธอช่วงหลายเดือนหลังที่ผ่านมา
🔸จะราบรื่นกว่านี้มากหากให้ฉันช่วยเธอ🔸
ฉะนั้นขอแนะนำว่าอย่าขาดการติดต่อกับฉันจะได้ไหม❓
N : ผมพยายามจะใกล้ชิดไว้ แต่ดูเหมือนจะเขวออกนอกทาง พะวง (อย่างที่พระองค์ชี้) อยู่กับนาฏกรรมชีวิตโดยไม่ได้แบ่งเวลามาให้พระองค์เลย ผมไม่ยอมทำสมาธิ ไม่สวดภาวนา และก็ไม่ได้เขียนอะไรเลยด้วย
G : ฉันรู้ นั่นล่ะความยอกย้อนของชีวิต
🔸เวลาที่ต้องการการเชื่อมโยงกับฉันมากที่สุดเธอกลับถอยห่างไป🔸
N : ผมจะหยุดทำอย่างนั้นได้ยังไงครับ❓
G : หยุดทำอย่างนั้นสิ
N : ก็ผมเพิ่งพูดไปเองนี่ไง ต้องทำยังไงล่ะครับ❓
G : เธอก็หยุดทำอย่างนั้น ด้วยการหยุดทำอย่างนั้นเสียสิ
N : มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นนะครับ
G : มันง่ายอย่างนั้นนั่นล่ะ
N : ผมก็อยากให้เป็นอย่างที่พระองค์พูด
G : ถ้าอย่างนั้น "มันจะเป็นไปตามนั้นจริงๆ"
🔸เพราะสิ่งใดที่เธอปรารถนาสิ่งนั้นจะเป็นคำสั่งของฉัน🔸
จำไว้นะเด็กน้อย "ความปรารถนาของเธอคือความปรารถนาของฉัน" "เจตจำนงของเธอก็คือเจตจำนงของฉันด้วย"
N : โอเคครับ งั้นผมปรารถนาให้เล่มนี้จบภายในเดือนมีนาคม ตอนนี้ก็เดือนตุลาคมเข้าให้แล้ว ผมไม่อยากต้องรอถึง 5 เดือนกว่าที่เนื้อหาจะถูกส่งมาทีหนึ่ง
G : งั้นก็ให้เป็นไปตามนั้น
N : ดีครับ
G : เว้นแต่จะไม่เป็นไปตามนั้น
N : ปัดโธ่ นี่เราต้องมานั่งเล่นเกมแบบนี้กันด้วยหรือเนี่ย❓
G : เปล่าเลย แต่นี่ล่ะคือวิธีที่เธอเลือกใช้ชีวิตในช่วงที่ผ่านมา 🔸เธอเปลี่ยนใจอยู่เรื่อย🔸
จำไว้นะว่า "ชีวิตคือกระบวนการสร้างสรรค์ต่อเนื่อง" เธอกำลังสร้างความจริงของตัวขึ้นมาทุกนาที 🔸สิ่งที่เธอตัดสินใจเลือกวันนี้มักไม่ใช่สิ่งที่เธอจะเลือกอีกในวันพรุ่งนี้🔸
ทว่าความลับของคุรุทั้งหลายมีอยู่ว่า :
✴️จงเลือกให้เหมือนเดิม✴️
N : ซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างนั้นหรือครับ ครั้งเดียวยังไม่พออีกหรือไง❓
G : ✴️ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกว่าเจตจำนงของเธอจะปรากฏเป็นความจริง✴️
🔹บางคนอาจใช้เวลาเป็นปี
🔹บางคนอาจเป็นเดือนหรือสัปดาห์
🔹ส่วนใครที่ใกล้ถึงขั้นอาจใช้เวลาเป็นวันเป็นชั่วโมง หรือแม้แต่เป็นนาที
แต่สำหรับคุรุแล้ว การสร้างสรรค์จะเกิดผลลัพธ์แบบ`ฉับพลันทันที`
เธอจะรู้ได้ว่าตัวเองกำลังอยู่บนหนทางแห่งการเป็นคุรุแล้ว เมื่อเห็นว่า 🔸ช่องว่างระหว่างการตั้งเจตจำนงกับการมีประสบการณ์นั้นหดแคบลง🔸
N : พระองค์บอกว่า "สิ่งที่เธอตัดสินใจเลือกวันนี้มักไม่ใช่สิ่งที่เธอจะเลือกอีกในวันพรุ่งนี้" แล้วยังไงล่ะ❓ หมายความว่าเราไม่ควรเปลี่ยนใจอย่างนั้นหรือครับ❓
G : เปลี่ยนใจไปตามที่เธอต้องการเลย แต่จำไว้อย่างหนึ่งว่า...✴️การ`เปลี่ยนใจ`แต่ละครั้ง จะทำให้ `ทั้งเอกภพเปลี่ยนทิศทางไปด้วย`✴️
✴️ เมื่อเธอ "จิตใจจดจ่อกับเรื่องไหนก็ตาม" เมื่อนั้นเธอได้ทำให้เอกภพเคลื่อนไหว ขับเคลื่อนพลังต่างๆเกินกว่าเธอจะเข้าใจ (ละเอียดและซับซ้อนเกินจินตนาการ) มันจะเข้ามามีบทบาทในกระบวนการนี้ เป็นพลวัตพัวพันกับสิ่งที่ตอนนี้เธอเพิ่งเริ่มจะเข้าใจเท่านั้นเอง ✴️
พลังและกระบวนการนี้คือโครงข่ายอันไม่ธรรมดาของพลังงานต่างๆซึ่งมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
ประกอบกันขึ้นเป็น "ทั้งหมดของสรรพสิ่ง"
ที่เธอเรียกว่า ✨ชีวิต✨
ซึ่งโดยเนื้อแท้แล้ว สิ่งเหล่านั้นคือ
🌟ฉันเอง🌟
N : ฉะนั้นเมื่อผมเปลี่ยนใจ ก็เลยทำให้พระองค์ทำงานลำบากขึ้นอย่างนั้นใช่มั้ยครับ❓
G : ไม่มีอะไรลำบากสำหรับฉันหรอก แต่อาจลำบากสำหรับเธอในการทำสิ่งต่างๆ
ฉะนั้น ✴️ จงรวมจิตให้เป็นหนึ่งและมีเป้าประสงค์เดียวต่อสิ่งใดก็ตาม ✴️
✴️ อย่าเปลี่ยนไปไหนจนกว่าจะทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา ✴️
✴️ จงจดจ่อและตั้งมั่น ✴️
นี่คือความหมายของการเป็น "ผู้มีจิตหนึ่ง" (ผู้มีจิตตั้งมั่นเป็นหนึ่งเดียว)
ถ้าจะเลือกอะไรสักอย่าง
"จงเลือกให้หมดทั้งตัวและหัวใจ"
อย่ามัวเหยาะแหยะครึ่งๆกลางๆ
จงอย่าหยุดยั้ง❗
จงอย่าละล้าละลัง❗
จงเด็ดเดี่ยวเข้าไว้❗
N : อย่ามีคำว่า "ไม่" เป็นคำตอบ
G : ใช่แล้ว
N : แต่ถ้า "ไม่" ดันเป็นคำตอบที่ถูกต้องล่ะครับ ถ้าสิ่งที่เราต้องการไม่ได้มีไว้เพื่อเรา ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีหรือเกิดประโยชน์สูงสุดต่อเรา พระองค์ก็จะไม่ให้ใช่มั้ยครับ❓
G : เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉัน "ให้" ทุกอย่างที่เธอทำให้เกิดขึ้น ไม่ว่า "ดี" หรือ "เลว" สำหรับเธอ
สังเกตชีวิตตัวเองบ้างไหม❓
N : แต่ผมถูกสอนมาว่า เราไม่อาจได้ทุกอย่างที่เราอยากได้หรอกนะครับ ถูกสอนว่า พระเจ้าจะไม่ให้เราถ้าสิ่งนั้นไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์สูงสุดของตัวเราเอง
G : ผู้คนจะบอกเธอแบบนั้นเมื่อไม่อยากให้เธอผิดหวังกับผลลัพธ์บางอย่างที่ออกมา
1️⃣ ข้อแรก ขอย้อนกลับไปให้เธอทำความเข้าใจถึงความสัมพันธ์ของเราให้มันชัดเจนก่อนดีกว่าว่า
ฉัน "ไม่ได้ให้" อะไรเธอทั้งนั้นนะ
✴️เธอเป็นคนทำให้เกิดขึ้นมาเอง✴️
`เล่มแรก`อธิบายไว้ชัด (พร้อมรายละเอียดมากมาย) ว่ากระบวนการเป็นอย่างไร
2️⃣ ข้อสอง ฉัน "ไม่ตัดสิน" สิ่งที่เธอทำให้เกิดขึ้น ฉันจะไม่เรียกมันว่า "ดี" หรือ "เลว" (ถ้าเธอทำอย่างนี้ด้วยก็จะดี)
เธอคือสิ่งมีชีวิตที่มีพลังสร้างสรรค์ สร้างขึ้นเหมือนและตามสัญลักษณ์ของพระเจ้า
✴️เธอจะได้ทุกอย่างที่เธอเลือกแต่จะไม่ได้สิ่งที่ต้องการ✴️
🔸จริงๆแล้วเธอจะไม่มีวันได้อะไรก็ตาม🔸
🔸หากเธอต้องการมันอย่างสุดๆ🔸
N : ผมทราบครับ พระองค์อธิบายไว้ในเล่มแรกด้วย พระองค์บอกว่า การ`ต้องการ`สิ่งใดๆคือการผลักมันออกไปจากตัวเรา
G : ถูกต้อง ยังจำได้ไหมว่าเพราะอะไร❓
N : เพราะความคิดมีพลังสร้างสรรค์ ความคิดที่ว่า`เราต้องการ`สิ่งหนึ่งสิ่งใดคือคำประกาศต่อจักรวาล (เป็นคำประกาศถึงความจริง) ซึ่งจักรวาลจะทำให้เกิดขึ้นในโลกความจริงของผม
G : โป๊ะเชะ❗ ถูกต้อง❗
เธอรู้และเข้าใจแล้ว เยี่ยมมาก
ใช่ กระบวนการเป็นอย่างที่เธอบอกมานั่นล่ะ เมื่อไหร่ที่เธอบอกว่า"ฉันต้องการอะไรบางอย่าง" เมื่อนั้นเอกภพจะตอบว่า "ได้เลยตามนั้น" 🔸และจะมอบประสบการณ์นั้นแก่เธอ🔸 เป็นประสบการณ์ของ "ความต้องการ" ต่อสิ่งนั้นๆ!
อะไรที่นำมาต่อท้ายคำว่า 🔹ฉัน🔹 จะกลายเป็นคำสั่งที่มีพลังสร้างสรรค์ เจ้ายักษ์ในตะเกียงวิเศษ (ซึ่งก็คือฉัน) มีอยู่เพื่อทำตามคำสั่งเท่านั้น
ฉันจะให้ในสิ่งที่เธอทำให้เกิดขึ้น❗
เธอทำให้สิ่งต่างๆเกิดขึ้นจากสิ่งที่ `คิด` `รู้สึก` และ `พูด` เรียบง่ายอย่างนั้นนั่นล่ะ
...
...
...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
