เกิดดี (เเต่ไม่ได้ดี)
สวัสดีครับ ผมจะขอเกริ่น ก่อนเลยว่าสิ้งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องราวชีวิตผมที่ค่อนข้างจะไม่ดีสักเท่าไหร เเต่ผมคิดว่ามันน่าสนใจ เเละคิดว่ามันจะทำให้ทุกคน สนใจ บทความนี้ได้
ผมจะเล่าตั้งเเต่ก่อนที่ผมจะเกิดเลยนะครับ
คือพ่อผมเขาอ่ะเป็นคนที่เรียนเก่งเล่นกีฬาก็เก่งเรื่องการงานก็ได้ดี เช่น ปู่ผมอะเค้าเป็นคนที่ชอบเลี้ยงลูกเเบบ มึงต้องทำเป็นทุกอย่าง ต้องเก่งทุกอย่าง คนอื่นเขาทำได้มึงก็ต้องทำได้ ชอบเปรียบเทียบลูกกับลูกคนอื่น เเต่พ่อผมอ่ะเก่ง เรียนก็เก่ง เเถมเล่นกีฬาเก่งด้วย พ่อผมอ่ะตอนเรียนประถมพ่อเรียนเก่งมาก พอปู่ผมรู้ว่าพ่อผมเรียนเก่งก็สนับสนุนเต็มที่ ก็ให้ย้ายไปโรงเรียนที่ว่าใกล้บ้านตอนนั้นอ่ะ ดีที่สุด เเต่มันก็ไกลบ้านอยู่ดี พ่อผมอ่ะ เค้าเป็นคนขยัน ช่วยพ่อเเม่ทำมาหากินไม่เป็นภาระพ่อเเม่ พ่อผมอ่ะตื่นเช้ามาก็ต้องหุ่งข้าวเเล้วก็ไปช่วยพ่อกับเเม่ทำงาน เสร็จก็กลับมากินข้าว เเล้วก็ พายเรือไปโรงเรียน คือบ้านพ่อผมเมื่อก่อน อ่ะมันอยู่ข้างคลอง พายเรือมา 20 นาที เเล้วก็ไปต่อรถสองเเถวไปโรงเรียนต่อ ตอนนั้นพ่อผมตั้งใจเรียนมาก เเบบพ่อเเม่ก็คาดหวังกับเราไว้เยอะไง พ่อผมก็ขยันเรียน ถ้าถามว่าขยันเรียนเเล้วเรียนเก่งไหมก็บอกเลยว่า ตอนนั้น เรียนเก่งจนได้ทุนไปโรงเรียน อันดับ 1 ของจังหวัดเลย ก็เเบบว่าเก่งอ่ะน่ะ พ่อผมก็ดีใจก็คิดว่า ทำเเบบเนี้ยต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะเรียนจบเเล้วมีงานทำ เเต่พอพ่อผมไปจริงๆอ่ะ เเบบคือปรับตัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้ นอนไม่หลับ กินข้าวไม่อร่อย เเบบว่าเเกคิดถึงบ้าน คือพ่อผมอ่ะ เค้าเป็นคนรักพ่อรักเเม่มาก จนเวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ พ่อผมก็ลาออกเพราะปรับตัวกับที่นี้ไม่ได้ ตอนนั้น ปู่กับย่าก็เริ่มถอดใจละ กับพ่อผมอะน่ะ คือตอนนั้นพ่อผมมีน้องหนึ่งคน พ่อผมเป็นลูกคนเเรกนะ พ่อผมก็เลยกลับมาเรียนต่อที่บ้าน เเต่ความเรียนเก่งก็ยังมีอยู่นะ จนพ่อผมเรียนจบ ม.6 พ่อผมก็ไปเรียนต่อที่ มหาวิทยาลัยรามคำแหง คือตอนนั้นเเถวบ้านพ่อผมรามนี้ก็เเบบ หรูอ่ะ คนอยากไปเรียนเพียบ พ่อผมก็ไปอยู่ราม ผมก็ไม่รู้นะว่าพ่อผมอยากเรียนอะไรตอนนั้น เเต่ปู่กับย่าบอกว่าให้พ่อเรียนบัญชีเพราะเห็นว่าเงินเดือนเยอะ เเต่พ่อผมไม่ชอบไง คือเเบบเนี้ย พ่อเเม่ไม่รับความคิดเห็นจากลูก พ่อผมเมื่อก่อนก็เล่นกีฬาเเบบ เอ่อ.. อ้อ ยิมนาสติกศิลป์ เเบบโหนราวอ่ะ เเล้วพ่อผมก็เล่นเก่งอยู่นะ เเต่มันไปถึงท่ายากอ่ะ พ่อผมเลยพลาด ตกมาขาหัก ต่อนั้นคือเเบบ ปู่กับย่านี้เเบบเริ่มอีกล่ะ หลังจากนั้นพ่อผมก็เรียนใกล้จบละก็โดนรถสิบล้อชนตอนข้ามถนน คือเเบบตอนั้นทุกคนก็ตัดใจละคิดว่าไม่รอดเเต่สุดท้ายก็รอด เเล้วก็ไปถามพ่อ พ่อบอกว่าตอนนั้นอะพ่อกำลังอ่านหนังสือของโน้ตอุดมเเต้มพานิชย์ เเบบเล่มหนาอ่ะ เเล้วก็ใส่พระหลวงพ่อ อุดม อะไรสักนี้เเหละ คือพ่อบอกพอโดนชนใช่ป่ะ พ่อก็ล้มไถลไปเลย เเต่หนังสือมาอยู่ตรงอกพอดี หนังสือนี้เเบบเเละอ่ะ หลังจากนั้นพ่อผม ก็ชื่นชม พี่โน้ตมาจนถึงทุกวันนี้ เเต่ผลจากการโดนชนก็เยอะเช่นกันคือเขาพ่ออะหัก ม้ามเเตก เลยทำให้พ่อเขาเบี้ยว เเละก็เเผลหายช้า เเละที่สำคัญพ่อผมต้องรับปริญญา พ่อเลยเช่ารถเข็นรอไว้ล่วงหน้า เเต่พอถึงวันรับพ่อผมก็หายก่อน เเต่รถเข็นก็มาเเล้ว พ่อผมเลย ขี่รถเข็นไปรับ ปริญญาซะเลย เเต่พ่อถึงหน้าตอนับ ดันยืนซะงั้น ทั้งที่มีรถเข็นอยู่ข้างหลัง 555 เเต่หลังจากนั้นผมจากการที่พ่อเรียนตามพ่อเเม่ก็ตามมาพ่อหางานทำไม่ได้ บอกเลยตอนนั้น พ่อผมเกเรมาก เเบบ กาว ม้า กัญชาเนี้ยมาเต็ม บุหรี่ เหล้า เบียร์มาครบ เเบบเมาเเล้วชอบหาเรื่อง ยกพวกต่อยกัน เเพ้กลับมาหัวเเตก เเบบเละเทะอ่ะ ปู่นี้เเบบโกรธมาก จนมาหาพ่อก็หนี คือปู่เป็นคนโหดมาก เเล้วเเก เกลียด พวกเหล้ายาของมึนเมาต่างด้วย พ่อผมก็หนีสิครับ
เเต่เเล้วย่าก็ช่วยไว้ ผมก็นั้นเเหละ เเกเลยอยากมีความรักก็เเบบจีบสาวไปเรื่อยจนไปเจอเเม่ผมนี้เเหละ ก็ไม่ได้รักกันมากหรอก เเต่เเบบ เเม่ผมเป็นคนอดทนเลยอยู่กับพ่อได้นาน ทนนิสัยเเย่ๆ ของพ่อได้ จากนั้นพ่อผมก็เริ่มดีขึ้นเริ่มมีงานทำ เเบบเริ่มจากยาม ไปเป็นพนักงานบริษัทตอนนั้นพ่อตำเเหน่งใหญ่มากในบริษัทอ่ะน่ะ เเต่ตอนนั้นเเม่ก็มีผมเลยตัดสินใจกลับบ้าน ไปอยู่ชนบท
เรื่องของเเม่เดี๋ยวจะเล่าต่อ
หลังจากเเม่ก็จะเป็นเรื่องของผม
ถ้าชอบก็กดติดตามให้ด้วยนะครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
