ตัวตนที่ไม่ถูกมองค่า (มีค่าหรือไม่)
ทุกคนเคยคิดกันหรือปล่าวครับ ว่า ถ้าคนๆหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในสายตาใครสันคนนึง สักวันเค้าจะประสบความสำเร็จ ในสิ่งที่เค้าอยากจะทำ ที่ไม่มีใครมองค่าหรือตีราคาใดๆ เลย
ตอนนี้ก็มาถึงเรื่องราวของแม่ผมกันนะครับ แม่ของผมนั้นเขาเป็นคนที่ตอนเด็กๆค่อนข้างจะเป็นคนขี้โรค ดังนั้นเขาจึงไม่รับความภาคภูมิใจจากคนในครอบครัวสักเท่าไหร่ ครอบครัวแม่ของผมค่อนข้างจะเน้นไปทางเกษตรกร เป็นเพราะอยู่แถวบ้านนอกเเถมอยู่ใกล้ป่าอีก ซึ่งงานเกษตรแต่ละงานมันก็ต้องใช้แรงไม่มากก็น้อย ซึ่งแม่ของผมนั้นเขาเคยออกไปทำแต่ทำไปสักพักเลือดกำเดาก็ไหลเป็นไข้หรือไม่ก็เป็นลมไปแม่จึงต้องอยู่บ้าน โรงเรียนแถวบ้านนอกเมื่อก่อนนั้น การเดินทางไปโรงเรียนมันก็จะลำบากมาก เพราะต้องเดินไป แล้วเมื่อก่อนคนจนๆเค้าก็จะไม่มีรองเท้า จึงต้องเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียน บ้างถนนก็เป็นคอนกรีต ถนนคอนกรีตมันก็จะร้อน บ้างก็ถนนลูกรังเดินมันก็จะเจ็บเท้า ซึ่งหนังสือเรียนนั้นก็ไม่ได้หามาง่ายๆเหมือนสมัยนี้ ยิ่งถ้าเป็นครอบครัวจนๆก็ไม่ต้องพูดถึง ก็จะต้องซื้อมาชุดนึงแล้วก็ใช้ต่อกันไปเรื่อยๆหรือไม่ก็ไปขอรุ่นพี่ที่เรียนจบไปแล้วมาใช้ แม่ของผมนั้นเมื่อก่อนเขาเก่งวิชาภาษาไทยเก่งเรื่องการอ่านกลอน การคัดลายมือ แล้วยังเก่งเรื่องการวาดรูปอีกด้วย (สำหรับสมัยนั้นนะครับ) ของผมนั้นทางบ้านจนเอามากๆจึงไม่มีปัญญาส่งแม่ไปเรียน
แล้วก็ไม่เห็นความสามารถของแม่ จึงไม่ให้แม่นั้นเรียนต่อ แล้วให้มาทำงานที่บ้าน เวลาผ่านไป น้องของแม่เรียนจบป.6 ซึ่งพอแม่เห็นอย่างนั้นเค้าก็อยากเรียนบ้าง จึงขอคุณพ่อออกไปทำงานหาเงินข้างนอก แม่ทำงานหาเงินเพื่อส่งตัวเองเรียน เก็บเงินวันละนิดวันละหน่อย เพื่อหาเงินเข้าไปเรียน กศน. เพื่อเอาใบ ปพ. ซึ่งในระหว่างที่แม่หาเงินนั้นพ่อของแม่ก็ไม่คุยกับแม่เลย เหมือนว่าเขาจะไม่เห็นด้วย พ่อแม่ได้ใบ ปพ. ก็รอให้น้องเรียนจบม.6 พอน้องเรียนจบน้องก็จะไปขอแม่เพื่อที่จะได้ไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ แม่เห็นโอกาส จึงขอตามน้องไปเรียนด้วย โดยมีข้ออ้างว่าจะไปดูแลน้อง พ่อกับแม่จึงตอบตกลง ยอมๆทั้งสองไปเรียนโดยโดยทิ้งความหวังไว้ที่น้อง โดยไม่ได้หวังอะไรกับแม่เลย พอแม่ไปอยู่ที่กรุงเทพฯ พ่อกับแม่ก็ให้เงินมาเดือนละ 2,000 บาท 2 คนคนละ 1,000 บาท ซึ่งน้องก็ชอบยืมเงินแม่มาก ยืมทุกวันจนแม่ต้องหางานทำเพื่อหาเงินเพิ่ม สักพักหนึ่ง แม่ก็ตัดสินใจให้เงินน้อง 2,000 บาท ที่พ่อกับแม่ให้มาทุกเดือนกับน้อง แล้วหาเงินเองแม่ก็ใช้เงินอย่างประหยัดมากๆถึงมากที่สุด เงินค่าที่พักแม่ก็เป็นคนจ่าย ไปๆมาๆ เงิน 2,000 ที่พ่อกับแม่ให้มาน้องก็ใช้ไม่พอ น้องจึงจะหางานทำ (เงิน 2,000 บาท เมื่อก่อนนี้ถือว่าเยอะนะครับแล้วยิ่งเป็นครอบครัวจนด้วย) เวลาผ่านไปเหมือนโกหก แม่ก็เรียนจบ ส่วนน้องก็เรียนไม่จบ จึงกลับไปทำงานที่บ้าน ส่วนแม่ถึงแม้จะเรียนจบแล้ว แกก็หางานทำจริงๆจังๆไม่ได้ แต่แม่ก็เป็นลูกคนเดียวที่เรียนจบของครอบครัว มีลูก 9 คน แม่ผมเป็นลูกคนที่ 8 ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัว แต่แม่ก็ได้ทำงานพาร์ทไทม์ไปเรื่อยๆ จนไปเจอกับพ่อนี่แหละ
เรื่องราวต่อไปนี้ จะเป็นเรื่องระหว่างพ่อกับแม่ หลังจากที่กลับมาอยู่บ้านนอกที่บ้านของพ่อ เรื่องราวจะเป็นยังไง อ่านต่อไปนี้ตอนจะไปนะครับ ถ้าชอบก็อย่าลืมกด like กดติดตามให้ด้วยนะครับ
แล้วเจอกันที่ตอนถัดไปครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
