Blockdit Logo (Mobile)
จิกหมอน
•
17 ก.พ. 2021 เวลา 08:22 • นิยาย เรื่องสั้น
(49) Day 6: Narita Airport
“โธ่! น่าจะกลับเที่ยวบินกลางคืน”
ธันว์โอดครวญ ขณะเดินเคียงกันในบริเวณสนามบิน
สนามบินนาริตะ 8 โมงเช้า เริ่มมีผู้เดินทางหนาตา ที่เดินอยู่ในบริเวณร้านค้ามีทั้งผู้โดยสารที่กำลังจะเดินทางออก และผู้โดยสารขาเข้าที่เพิ่งเดินทางมาถึง
เอพริลชวนเดินหาของฝากก่อนไปเช็คอิน เพราะที่ผ่านมายังหาของให้เพื่อนได้ไม่ครบ ชวนกันเดินจนมาจนใกล้ถึงโซนร้านขายของที่ระลึก เอพริลเยากได้พวงกุญแจรูปแมวไปฝากเพื่อนฟินของเธอ
“ตอนเลื่อนไฟลท์เพื่อกลับพร้อมคุณ ผมน่าจะนึกออกว่าเราควรหาไฟลท์กลางคืน” ธันว์โอดต่อ ขณะเอพริลชี้ว่าร้านที่ป้ายสีส้มๆตรงโน้นอาจจะมีของที่ต้องการ
“เที่ยว 10 โมงกว่าก็ดีนี่คะ เวลาดี กลับบ้านแล้วได้พัก พรุ่งนี้ไปทำงานสบายๆ” เอพริลยังไม่เข้าใจเรื่อง และยิ่งไม่เข้าใจในยามที่ธันว์หยุดเดินแล้วหันเข้าหา ตามด้วยก้าวยาวๆมาประชิด
เอพริลถอยหลังอย่างงงๆ
ถอยแล้วเป้ใหญ่ที่อยู่ข้างหลังก็ชนกับอะไรบางอย่าง หันกลับไปดูก็เห็นว่าเป็นผนัง หันมาอีกที พบว่าธันว์ยืนล็อกตัวเธอไว้โดยใช้แขนซ้ายดันที่อยู่ผนังข้างๆหูของเธอ ถ้าแขนอีกข้างของเขาไม่ถูกสลิงไว้ ดูท่าแล้วเหมือนอยากล็อกใบหน้าเธอไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง
แต่แค่นั้นเอพริลก็ขยับไม่ได้ เงยหน้าขึ้นขยับริมฝีปากจะถาม
แต่คำพูดถูกกลืนหาย
ใบหน้าธันว์อยู่ในระยะใกล้
ใกล้พอๆกับวันที่ถ่ายรูปคู่ในวัดเมจิ เพียงแต่แววตาร้อนแรงกว่า ลมหายใจร้อนผะผ่าวกว่า
นัยน์ตาธันว์ระยิบระยับ ตามด้วยเสียงหยอกเย้าเมื่อเห็นเอพริลหน้าแดงจนถึงใบหู
“แน่จริง ส่งนัยน์ตาแบบนั้นมาให้ดูอีกทีซี แบบที่เหมือนตอนอยู่บนรถไฟตะกี้น่ะ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์
ถึงตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมธันว์อยากกลับเที่ยวบินกลางคืน !
เล่นกับอารมณ์ชายหนุ่มตรงหน้าออกจะอันตรายเกินไปนิด
มิน่าเล่าคนโบราณถึงได้เทียบกับไฟ
ช่างเป็นอันตรายที่น่าลิ้มลองเสียจริง
แต่ก็ไม่น่าจะเหมาะ
เอพริลถอนหายใจ
เหลือบซ้ายเหลือบขวา ทางเดินตรงนี้มีคนเดินผ่านไปผ่านมาไม่มาก แต่ก็ไม่น้อย
ตัดสินใจทำเสียงออดอ้อน “ขอติดค้างไว้ก่อนได้ไหมคะ จดลงสมุดหนี้ไว้ก็ได้”
ธันว์ทำหน้ายุ่ง ส่ายหน้า “รายการเดิมในสมุดหนี้ เจ้าหนี้ยกให้ทั้งหมดไม่ต้องจ่าย ส่วนรายการใหม่นี้จะจดลงไว้ก็ได้ แต่ต้องมีมัดจำ” แววตาว่าไม่ยอม พลางชี้นิ้วที่ริมฝีปากตัวเอง
เอพริลบรรจงยิ้มหวาน “ต้องหลับตาก่อนค่ะ” ธันว์ทำตาม
“ถอยห่างไปอีกนิดด้วยค่ะ ท่านี้เขย่งไม่ถนัดเลย” อีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่าย “ห้ามยื่นมือมาแตะตัวเค้าด้วยนะ ไม่งั้นถือเป็นโมฆะ” ขู่สำทับ
ขยับตัวเป็นอิสระแล้ว เอพริลเลื่อนตัวออกห่างจากผนัง ธันว์คงรับรู้ได้แม้หลับตา เขาหันหน้าตามมา
https://d20aeo683mqd6t.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/07/640px-Tokaido53_Mariko.jpg
เอพริลเขย่งตัวเงยขึ้น
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าที่ก้มต่ำนั้น
แปลกมาก!
จากที่คิดจะจุ๊บแก้มไวๆแล้ววิ่งหนี ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เข้าไปใกล้แล้วก็เหมือนหลงอยู่ในเขาวงกต
หนวดเล็กๆที่เขาเล็มไว้ช่างน่าแตะเล่น
อดใจไม่ไหว ยื่นนิ้วขึ้นไปลูบเบาๆ
ดูซิ ริมฝีปากได้รูปของเขาก็น่าสนใจ
น่าแตะต้อง น่ายื่นจมูกเข้าไปใกล้
ยื่นจมูกเข้าไปใกล้แล้วใจก็สั่นระรัว
ที่คิดจะจุ๊บไวๆ เงียบๆ แล้วหนี ก็กลายเป็น ไปหายใจแรงอย่างตื่นเต้นตึกตัก ใกล้ๆ ริมฝีปากของเขา
ทั้งๆที่หลับตา ธันว์รับรู้ปฏิกิริยาของอีกฝ่าย
หัวใจขยับรัวเร็ว ลมหายใจยิ่งร้อนผ่าว
เขายกมือซ้ายขึ้นแตะแก้มเอพริล
วินาทีนั้นเอพริลดึงความคิดตัวเองกลับมาได้ทันท่วงที
ตัดสินใจกดจมูกลงไปตรงกึ่งมุมปากกึ่งแก้มของเขา แล้วสาวเท้าก้าวยาวๆเดินไปทางร้านป้ายสีส้มที่หมายตา
หันมองกลับมาเห็นธันว์โวยวายเสียงไม่เบา เอพริลส่งยิ้มยั่วก่อนเดินห่างไปอีก
ธันว์ขยับ แต่ไม่ทันจะก้าวตาม
เสียงเรียกด้านหลังก็ดังขึ้น
“ธันว์ ธันว์คะ”
✨✨✨

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา