(52) TG641 Narita to Bangkok
ธันว์แลกที่นั่งไม่ได้
เขาได้ที่นั่งกลางลำ ห่างออกมาจากเอพริล 4 ที่นั่ง
จำเพาะว่า 2 ที่นั่งข้างเอพริลเป็นสามีภรรยาชาวตะวันตก
ในระยะที่มองเห็น เอพริลนั่งขดตัวลีบอยู่ริมหน้าต่าง เสี้ยวหน้ามีร่องรอยเลอะคราบน้ำตา หม่นเศร้าคล้ายที่เขาเห็นเมื่อคืนแรกรู้จัก
เพียงแต่ ภาพคืนนั้น ไม่บีบหัวใจเขาเท่าวันนี้
เสียงกัปตันประกาศให้ผู้โดยสารแถวริมหน้าต่าง เตรียมตัวยลโฉมฟูจิ
ตามด้วยเสียงอื้ออึงตื่นเต้น
เขาหันไปมองเอพริล
ทันเห็นเอพริลเหลียวไปหาฟูจิ ก่อนหันกลับมาซบหน้ากับฝ่ามือ
ไหล่ไหวสั่น
เขาแทบจะลุกไปหา
แต่เมื่อลุกไม่ได้ เขาได้แต่หลับตา กรามสบกันแน่น
และยังคงแน่นอยู่อย่างนั้นเมื่อแอร์โฮสเตสเริ่มแจกอาหารมื้อเที่ยง
เขากินเพียงนิดเดียว
เอพริลดูจะแตะเพียงขนมปัง
เมื่อถาดอาหารถูกเก็บ ผู้โดยสารเริ่มลุกเข้าห้องน้ำ
เอพริลลุก เขาลุกตามทันที
ไปทันกันที่คิวหน้าห้องน้ำ
ธันว์คว้ามือไว้ไม่ปล่อย
“เอพริล คุณถามผมได้ทุกอย่าง ผมเชื่อว่าผมตอบได้ ผมไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับมีนา”
เอพริลดึงมือกลับไม่ได้ ได้แต่อึกอัก
ในตอนแรกกะจะขอเวลาให้ตัวเองได้คิด แต่เอาเข้าจริงไม่มีความคิดใดๆเกิดขึ้นเลย ยังคงวนๆไม่เห็นทางออกอยู่อย่างนั้น
“คุณมีนา…” เงยหน้ามองเขาอย่างสับสน
“คุณมีนาว่ามันเป็นขั้นตอบตอบสนองทางจิตวิทยาที่คุณจะพิสูจน์ว่ายังเป็นที่ต้องการ คุณสามารถหาใครก็ได้ มาแทนที่คนเดิม” น้ำเสียงเบาหวิวในตอนท้าย
“คุณจะได้รู้สึกว่าตัวเองยังมีค่า”
อ้อ เขาเข้าใจแล้ว
มีนารู้จุดอ่อนของคนที่เขาดีลด้วยเสมอ
“ไม่ว่ามีนาจะพูดอะไร ผมยืนยันได้ว่าผมจริงจังกับความรู้สึกครั้งนี้มาก” มือบีบแน่นขึ้น “ผมคิดว่าผมผ่านถึงขั้นตอนยอมรับแล้วในวันที่เริ่มรู้สึกดีๆกับคุณ ผมไปหาแจนเพียงเพราะจะพิสูจน์ตัวเองให้คุณเห็น ผมไม่ได้อยากไปเอง” เขาสบตานิ่ง
“ก่อนมาญี่ปุ่นผมอาจจะเศร้า แต่เพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่บังเอิญโชคชะตาหมุนวนให้มาเจอ” คำว่าโชคชะตาที่พูดออกไป เขาบอกตัวเองว่า ในชีวิตไม่เคยคิดว่าต้องเจอกับคำนี้มาก่อน เพียงแต่ทั้งทริปนี้ คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะยอมจำนน
แต่คอยดูเถอะ หากผลผิดไปจากที่เขาหวัง ต่อให้เป็นเจ้าแห่งโชคชะตามาเอง เขาก็จะต่อกร
https://www.artjapanese.com/images/lot-00337-(1).jpg
“ผู้หญิงคนที่เข้มแข็ง เธอเยียวยาตัวเองให้กำลังใจตัวเองและเผื่อแผ่มาถึงผู้ร่วมทางโดยอุบัติเหตุอย่างผม”
คิวหน้าห้องน้ำเริ่มขยับ แต่ธันว์ยังไม่ยอมจบ
“ผมไม่เคยเรียกชื่อย่อของคุณเลย สำหรับคุณ ผมมองเห็นหน่อดอกไม้อ่อน ที่บานสดใสให้ผมทุกครั้งที่ผมขานชื่อ” ธันว์เว้นจังหวะ ก่อนเรียก “…เอพริล”
น้ำตาหลายหยดรวมตัวกันแล้วไหลลงอาบสองแก้มของเอพริล
ประตูห้องน้ำถูกผลักเปิด
เอพริลเลื่อนตัวเข้าไปเงียบเชียบ
ธันว์ได้ยินเพียงเสียงสะอื้นดังลอดแผ่ว
เขาวางมือบนประตูนั้น
หวังใจเพียงว่า จะส่งความรู้สึกไปถึง
✨✨
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
