(53) TG641 Narita to Bangkok
“ผมจะรอ”
คำพูดนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์
เอพริลออกจากห้องน้ำแล้วนิ่ง
ธันว์ได้แต่ถอนใจยาว
ต่างคนต่างกลับไปจมอยู่กับความคิดเดิม จนเครื่องใกล้ลง ผู้โดยสารเริ่มลุกเข้าห้องน้ำกันอีกรอบ
เอพริลลุก ธันว์ลุกตาม
ครั้งนี้คิวห้องน้ำกลางลำ เป็นแถวยาวจนหางแถวยื่นเข้าไปในส่วนโดยสารตอนหน้า
เขารั้งร่างตรงหน้าให้หันมาคุย
“เอพริล…” เสียงเขาทอดอ่อน
“จะให้ผมรอนานแค่ไหนก็ได้ ผมรอได้” แววตานั้นจริงจัง
ใบหน้าเล็ก หมองทั้งสีหน้าและแววตา
“ฉันกลับไปคิดดูแล้ว คุณมีนาอาจจะพูดถูกเรื่องนั้น” เสียงเบาหวิว
“บางทีอาจเป็นฉันที่กำลังอยู่ในขั้นต่อรอง” ธันว์ชะงัก
“ฉันอาจจะกำลังใช้คุณเป็นตัวพิสูจน์ว่าฉันยังมีค่า ยังเป็นที่ต้องการ” นัยน์ตาคนพูดทั้งแห้งและหมอง
คนฟังกัดกรามแน่น มือซ้ายค้ำยันพยุงตัวเองไว้กับผนังใกล้ตัว
สีหน้าบอกความไม่แน่ใจ แต่ไม่ยอมแพ้
“เอพริล คุณทำอย่างนี้ไม่ได้” ใบหน้าที่มีไรหนวดเขียวจางๆนั้นไม่ไกลจากขมับเอพริลเลย
“ความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างเราเล่า คุณจะเรียกมันว่าอะไร”
เอพริลเบือนหน้าไปอีกทาง ซ่อนน้ำตาไว้ ขณะทำเสียงไม่ยี่หระ
“สุกิน ชิปปุ”
ธันว์หลับตา ปวดหนึบไปทั้งใจ
เอพริลใช้คำญี่ปุ่นแทน skinship ที่หมายถึงความสนิทชิดเชื้อแตะต้องชิดใกล้ ฉันท์เพื่อน
ฉันท์เพื่อน หรอกหรือ !
”ไม่จริง” เขาไม่ยอม เสียงเริ่มดัง
“ผมไม่เชื่อ คุณเรียกแบบนั้นไม่ได้”
ผู้โดยสารหันมอง
สจ๊วตคนหนึ่งที่กำลังให้บริการส่วนหน้าเดินเข้ามาหา คงเป็นหน้าที่เขาที่ต้องเข้ามาดูว่ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น
“เอพริล !” เสียงเรียกขานนั้นดีใจ และสนิทสนม
คงเป็นอย่างนั้น เพราะเมื่อถึงตัว ก็รวบกอดไวๆ จนร่างเล็กตรงหน้าปรับสีหน้าไม่ทัน
ผู้ชายคนนี้นอกเหนือความหน้าตาดีแล้ว ยังมีร่องรอยอารมณ์ดีแปะอยู่บนหน้าเสมือนโลโก้ อายุพอๆกับเอพริล
“ดีใจๆ ไม่เจอตั้งนาน เฮ้ย! เป็นหวัดหรือเปล่า ทำไมตาแดง” เอะอะ พูดไวคิดไวอย่างคนบุคลิกแคล่วคล่อง
และเพราะคิดไว คนมาใหม่จึงเริ่มคิดได้ว่าสถานการณ์ดูแปลก
ผู้ชายที่ยืนข้างเอพริลนี้ มีทีท่างอนง้อและเจ็บปวด
ขณะเดียวกัน เอพริลของเขาก็ …ก็ดูเหมือนอีกฝ่ายอยากจับตีก้น
เขาหันหาธันว์ “สวัสดีครับ ผมเป็นแฟนเอพริลสมัยเรียนน่ะครับ ขอโทษที เผลอกอดไปแล้ว” หัวเราะแห้ง ก่อนเปลี่ยนไปทาง’แฟนเก่า’
“เอ…งอแงอะไรนี่ เป็นเสียแบบนี้อีกแล้ว” พูดเองเออเอง แต่ดีที่เข้าข้างเขา
“เฮ้ย ลงเครื่องแล้วอยู่คุยกันหน่อย ฉันไปทำงานก่อนนะ รอตรงที่รับกระเป๋าก็ได้”
หันมาก้มหน้าให้เขานิดหนึ่งก่อนกลับไปทางเดิม
https://www.artjapanese.com/ansei-1-bu-gin.php
ธันว์หันกลับมามองร่างเล็กตรงหน้า นัยน์ตามีคำถาม
เอพริลนิ่งเหมือนนึกอะไรได้บางอย่าง พูดเสียงเบา
“คบกันตอนเรียนค่ะ เรียนจบต่างคนต่างไป” เสียงมีวี่แววถอนใจ
“สีหราชค่ะ ..ลีโอ”
✨✨✨
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
