(54) -สุวรรณภูมิ-
เขายังรออยู่ตรงนั้น
เอพริลเข้าห้องน้ำอย่างเถลไถล
ล้างหน้าแล้วออกมาดูครั้งหนึ่ง เขายังรออยู่ตรงนั้น ตรงสายพานรับกระเป๋าแถวสุดท้าย คนละฝั่งกับห้องน้ำตรงนี้
เขายืนนิ่ง ตรงหน้าเขามีเป้สองใบ
เป้แถบส้มของเธอวางอิงเป้ของเขา
เห็นเป้สีเทาของเขาแล้ว เอพริลสะบัดศีรษะก่อนพบว่าภาพเดิมยังไม่หลุดออกเธอย้อนเข้าไปล้างหน้าอีกรอบ
ออกมาอีกครั้ง ลีโอนั่งรออยู่ไม่ไกล
หลายปีที่ผ่าน แม้ไม่ได้ติดต่อกันโดยตรง แต่มีข่าวถึงกันโดยผ่านเพื่อนคนอื่นในคณะอยู่เสมอ
ลีโอภูมิฐานขึ้นกว่าสมัยเป็นนักศึกษา เขาเปลี่ยนเข็มมาทำงานด้านบริการอย่างคนชอบคุย ชอบทำกิจกรรม ชอบที่จะยุ่งทำโน่นทำนี่ข้ามคณะ ไปไม่ไปเปล่ายังหนีบเอาเธอติดสอยห้อยตามไปด้วย
ลีโอได้อาศัยเธอในการทำงานส่งอาจารย์ จะงานกลุ่มงานเดี่ยว เขาก็ไม่เคยทำ เขาไม่มีเวลาพอจะแบ่งให้การเรียน สอบมิดเทอมปลายเทอมก็มีเอพริลติวให้ดึกดื่น จนจบออกมาด้วยเกรดไม่แย่นัก
เอพริลเอง พึ่งพาลีโอในด้านที่ไม่ค่อยมีใครเข้าใจ
ความเป็น ‘สิงห์ปากหมา’ ของเขา ช่วยกันความวุ่นวายในชีวิตออกไปได้มาก ไม่มีหนุ่มๆทั้งคณะเดียวกันและนอกคณะมาตามตอแย ส่งผลให้ไม่ต้องมีเรื่องในกลุ่มเพื่อนผู้หญิงกันเอง
มีคนพาไปไหนมาไหน กินข้าวดูหนังฟังคอนเสิร์ต ล้วนเป็นเรื่องดี
เสียอย่างเดียว ลีโอชอบทำตัวเป็น’พ่อ’ อยู่เสมอ
ดูเอาเถอะ เจอกันประเดี๋ยวเดียว หลุดปากเอ็ดเธอตั้งหลายคำ
เอพริล ก้าวเข้าไปหาหนุ่มคนที่นั่งรออยู่ใกล้
ส่วนชายหนุ่มคนที่ยืนอยู่ที่สายพานไกลสุดโน้น ก็ช่างเถอะ
ถอนหายใจขณะก้าวเข้าไป
ผู้ชายไม่เหมือนกัน เธอเพิ่งรู้
คนอยู่ใกล้ตรงนี้ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยทำให้ใจเต้นได้ซักครั้ง
ไม่เหมือนคนที่ไกลตรงโน้น...
ลีโอ ขยับลุกขึ้น
เอพริลเปลี่ยนไปจากหลายปีก่อนมาก
สมัยเรียนก็สวย สวยอย่างเพิ่งเริ่มวัยสาว สวยอย่างเด็กที่โตมาในครอบครัวอบอุ่น ตาใส อ่อนต่อโลก
และอย่างที่เพื่อนประณาม ตอนนั้นเขากลายเป็น’พ่อ’ อีกคนหนึ่ง ที่กางแขนป้องเธอจากโลก
และอาจจริงอย่างที่เพื่อนๆรุมด่า เป็นเพราะเขาที่ปกป้องจนเอพริลไม่โตขึ้นเลยในช่วงชีวิตที่ควรได้เรียนรู้ผู้ชาย
ออกจากอก’สิงห์ปากหมา’ ก็ไปหลงคารมหนุ่มปากหวาน เพราะไม่เคยเจอะเจอมาก่อน กระทั่งไม่รู้ว่าความหวานเคลือบสิ่งใดไว้
เอพริลวันนี้มีอะไรเปลี่ยนไปไม่น้อย สายตามีแววเติบโต อ่อนไหวเปราะบาง
ยามเมื่อเขานัดหมาย เขารู้ว่าเอพริลไม่ใช่เพียงมาตามที่เขากะเกณฑ์ แววตานั้นบอกว่าเธอมาเพราะใจกำลังเคว้างคว้างหาที่พึ่ง
ธันว์มองอยู่จากมุมที่ไกลออกมา
จับตามองอยู่ตั้งแต่ที่ลีโอลุกขึ้นรับ เอพริลยื่นสองมือไปให้เขารวบจับ ก่อนชายหนุ่มผู้นั้นจะขยี้ผมยุ่ง แล้วรั้งตัวไปนั่งที่เก้าอี้มุมโน้น
เขาก้มหน้าลงชั่วครู่ ก่อนเบือนออกไปทางกระจกสูง
ข้างนอกคงมีฝนปรอย กระจกถึงได้พร่ามัว
เอพริลนั่งลง หันไปทันเห็นเขาก้มหน้า ก่อนจะเบือนไปอีกด้าน
อาการนั้นของเขาดูอ้างว้าง
ยกมือขึ้นกดไว้ที่หน้าอก รู้สึกเหมือนใจหวิวคล้ายจะหลุดจากขั้ว
ลีโอมองตามสายตาเอพริลไปเห็นคนที่ฟากโน้น หันกลับมามองคนตรงหน้าอีกที
สองคนนี้ อาการหนักพอกัน
นิ่งไปอึดใจก่อนชวนคุยยิ้มๆ
“จะปล่อยให้เขารออีกนานไหมนั่น” คนถูกถามกลืนน้ำลาย
“ ฉันตัดสินใจไปแล้ว บอกเขาไปแล้วว่าไม่ต้องรอ” เสียงพูดขึ้นจมูก
“เขาทำอะไรผิดรุนแรงหรือไง” ลีโอตะล่อมถาม เสียงยังคงเรื่อยๆ เขารู้จักเอพริลดี รู้กระทั่งว่าบางทีเอพริลก็โง่
อ้อ ต้องพูดใหม่ ปากเขาผ่านการขัดเกลามาพอสมควร ควรเรียกว่า ในบางเรื่องเอพริลก็ไม่ฉลาดนัก
คนถูกถามเชิดคางขึ้นสูง เรียกความมั่นใจคืนมาขณะพูด
“เขาผิดอย่างเดียว ผิดตรงที่เขา..” หยุดกระพริบตาไวๆ “เขาเข้ามาอยู่ในใจเร็วเกินไป เร็วไปจนฉันรู้ตัวว่าฉันอาจจะแย่มากๆ คงแย่เอามากๆ” เสียงเริ่มอู้อี้
ลีโอนิ่งรอ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมพูดต่อ เขาปล่อยเสียงกึ่งรำคาญออกไป บางเวลาเอพริลก็ดื้อเกินกว่าจะใช้ไม้นวม
“ยังไงนะ แกผลักเขาออกเพราะรู้สึกว่าชอบเขามากไป เร็วไป ยังงั้นน่ะนะ”
“แกไม่เข้าใจหรอกลีโอ ฉันเพิ่งรู้จักเขาในทริปนี้ 5-6 วันนี้เองนะ” น้ำตาเริ่มหยด ขณะบุ้ยหน้าไปอีกฝากของโถงกว้าง
“เพื่อนเขาบอกว่า มีจิตวิทยาของการสูญเสียที่คนเราต้องผ่าน เขาเพิ่งเลิกกับแฟน ฉันก็เพิ่งเลิกกับตุล เราอาจจะคบกันเพื่อพิสูจน์คุณค่าของตัวเองกันอยู่”
“เขาปฏิเสธ” ลีโอทาย
“เขาว่าเขาผ่านมันไปแล้ว เขาพร้อมจะเริ่ม” เอพริลเหลือบแลไปอีกที
“แกยังไม่พร้อมงั้นซี” เสียงลีโอทำเสียงอย่างเบื่อๆ ยายปากแข็งเอ๋ย
“ฉันก็ ฉันก็ว่าฉันพร้อม” เสียงอุบอิบ ลีโอยิ้มในหน้า เธอพร้อมก่อนเขาอีกละมัง
“แต่ ?” ต้องให้เขาถามนำอีก ?!
นี่ไงเล่า เขาถึงพูดเสมอว่า บางทีเอพริลก็ไม่ฉลาด
“แต่ฉันกลัวว่าฉันจะเจ็บหนัก” แววตาเจ็บช้ำ “แค่เพื่อนเขาเดินเข้ามาอ้างสิทธิ์ว่าถึงคิวก่อนฉัน ฉันยังแทบแย่ “ ลีโอเริ่มมองเห็นเหตุตั้งต้น
“ ตอนเลิกกับแก ฉันไม่เป็นอะไรมากก็จริง แต่ตอนบอกเลิกตุล ฉันก็เจ็บไม่น้อย” น้ำตายิ่งไหลยามพูดต่อ
“ถ้า.. ถ้าฉันคบกับเขา เรา.. เราคงเข้ากันได้ดี ดีมากๆ แค่ไม่กี่วันฉันก็รู้ว่ามันดีมาก ” หน้าเรื่อขึ้น
“แต่ถ้าวันหนึ่งเกิดอะไรขึ้นในความสัมพันธ์ของเรา ฉันคงไม่รอด” น้ำเสียงอัดอั้น ถอนสะอื้น
“ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหน ฉันคงทนไม่ไหว ฉันคงไม่ไหวจริงๆ” ซบหน้าบนฝ่ามือ
ลีโอถอนใจยาว เอพริลเอ๋ย เอพริล
คงเป็นอย่างที่เพื่อนๆประณามเขาจริงๆ ถ้าเอพริลได้รู้จักรักๆเลิกๆตั้งแต่สมัยเรียน คงแกร่งกว่านี้
ถอนหายใจ
คงต้องเป็นหน้าที่เขาที่จะต้องช่วยแก้ไข
“ยังไปวิ่งกับที่เขาจัดวิ่ง อยู่ใช่ไหม” เขาถามไปอีกทาง
เอพริลเงยขึ้นพยักหน้างงๆ
“ เอางี้ ลองจินตนาการตามนะ ในการแข่งขันวิ่งรายการนึง แกนั่งอยู่ที่จุดสตาร์ทโดยไม่มีความคิดจะลุกออกไป นั่งแล้วมองคนอื่นที่กำลังวิ่งออกจากจุดที่แกนั่งอยู่” ลีโอทำสีหน้าจริงจัง ตั้งใจพูดยาว
“แกอาจเห็นคนตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง แกอาจเห็นคนค่อยๆเดิน หลายคนเตรียมอุปกรณ์วิ่งพร้อม บางคนอาจวิ่งเท้าเปล่า
แกอาจเห็นคนวิ่งแล้วหกล้ม แกอาจจะเห็นคนถูกส่งกลับมาที่เต็นท์ปฐมพยาบาล” มองหน้าเอพริลนิ่ง
”อาจมีคนเดินกลับมาคุยกับแกว่า มันแย่มาก ดีแล้วที่แกไม่ลุกออกไป
อาจมีหลายคนด้วยซ้ำที่อิจฉาแก” เอพริลพยักหน้าน้อยๆอย่างคิดตาม
“แกอาจมีเหตุผลมากมายที่สนับสนุนว่าแกทำถูกแล้วที่ตัดสินใจไม่ทำอะไรเลย”
หยุดจ้องหน้า
“แต่รู้ใช่ไหม คนที่วิ่งออกไป เขายังได้อะไรมากกว่าแก เขามีภาพความทรงจำระหว่างการวิ่ง เขารู้รสชาติของความพ่ายแพ้ เขารู้ว่าความอ่อนแออยู่ตรงไหน เขารู้จักมันทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง” เขาพูด ขณะเอพริลกลืนน้ำลาย
“ ครั้งต่อไป ถ้าเขาออกวิ่งใหม่อีกครั้ง เขาจะมีสิ่งที่เขารู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร”
นัยน์ตาเอพริลเริ่มทอประกาย …จริงซินะ จริงซิ
ลีโอจบประโยคสุดท้ายของเขาด้วยคำถามเดิม
“แกยังไปวิ่งอยู่ใช่ไหม”
เอพริลลุกขึ้น ป้ายคราบน้ำตาไวๆ ก่อนพยักหน้ารับ “ใช่ แม้ว่าบางรายการฉันไปได้แค่ Finisher แต่ฉันยังกลับไปวิ่ง”
https://www.lacma.org/art/exhibition/japanese-painting-walk-nature
ลีโอยิ้ม เอาวะ อย่างน้อยเอพริลก็ยังมีความฉลาดอยู่บ้าง
เอพริลหันหลังจะก้าวออก นึกขึ้นได้หันกลับไปถาม
“เห็นพวกนั้นว่าแฟนแกสวย ชื่ออะไรนะ”
ลีโอตามไม่ทัน ตอบสั้น
“ เมย์..”
เอพริลชะงัก “เมย์ไหน..” สีหน้ายังฉงน
ลีโอเกาหัว “แกนี่ เขาเลิกเล่นกันนานแล้วเมย์ไหน ไฟแรงเฟร่อน่ะ”
เอพริลส่ายหน้าหงุดหงิด
”เมย์ไหน เมธินี เมธาพร หรือเมย์ไหน”
ลีโอยังสงสัย แต่รีบตอบให้จบๆไปจะได้กลับไปหาแฟนตัวเองบ้าง
“ก็เมย์ไง พฤษภาคมน่ะ เขาชื่อเมย์”
✨✨✨✨
ความคิดสวยๆเรื่องวิ่ง มาจากคุณเอพริลตัวจริง อ่านฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
