(55) -ปิดทริป-
เอพริลรออยู่ที่ลานน้ำพุทางเชื่อมระหว่างห้างสรรพสินค้า 2 ห้างกลางกรุง
ยามเย็นเดือนธันวาคม ระลอกลมหนาวทำให้บริเวณนี้คึกคัก ถัดจากตรงนั้นเป็นลานเบียร์ ใกล้กันเป็นเป็นงานแสดงดนตรี
เอพริลในชุดทำงานเพลินมองระบำน้ำพุ
บางจังหวะที่ลมแรง ละอองน้ำกระเซ็นมาโดนตัว เอพริลยิ้มน้อยๆ
สัมผัสนั้นหนาวแต่ความรู้สึกอบอุ่นยังอยู่ในใจ
นึกถึงยามเย็นเมื่อวาน
เดินออกจากลีโอ หันกลับไปบอกอีกทีว่าให้รีบแต่งงาน แล้วเดินไปอีกฟาก
ธันว์ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบงัน ใบหน้าก้มต่ำ มือซ้ายซุกไว้ในกระเป๋ากางเกง
ขณะเดินเข้าใกล้ น้ำตาที่แห้งไปแล้วกลับเอ่อขึ้นมาใหม่ เพียงแค่ครั้งนี้ เอพริลรู้ว่าเป็นน้ำตาของความรู้สึกชุดใหม่
ไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
เอพริลโค้งตัวลงต่ำจนมองเห็นเพียงปลายเท้าของเขา
เริ่มประโยคด้วยภาษาญี่ปุ่นเบาๆ
“…… เรื่องวันนี้ ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
ธันว์ทำเพียงก้าวเข้ามาประชิด กางแขนออกกว้าง รวบร่างเล็กเข้าแนบอก แนบแน่นจนราวจะให้กลืนเป็นร่างเดียว
ก่อนกดริมฝีปากอุ่นจัดลงบนหน้าผากนวล เอ่ยเพียงประโยคเดียว
“ผมรักคุณ”
ธันว์เดินออกจากรถไฟฟ้า
เขากดข้อความบอกเอพริลไปก่อนเวลานัดแล้วว่า ยังอยู่ในห้องผ่าตัด แขนขวาของเขาแม้จะยังใช้งานไม่ได้ แต่ยังเข้าเคสไปช่วยออกความเห็นขณะที่รุ่นน้องผ่าตัด
ออกจากห้องผ่าตัดแล้วเขารีบมา
ก้าวออกจากสถานี เหลือบเห็นผมตัดสั้นของเขาจากกระจกเล็กด้านข้าง
อดยิ้มไม่ได้
เย็นวานขณะที่เอพริลกกำลังจะผละจากเขาไปยังรถของครอบครัวที่มารับ ร่างนั้นหมุนกลับมาอีกครั้ง ก้าวกลับมาขณะมองผมยาวจากการต่อผมของเขา พูดอุบอิบให้เขาตัดผมออก
เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
ใบหน้าเล็กตรงข้ามเรื่อขึ้นขณะตอบ “หล่อมากไปค่ะ”
กลับบ้านแล้วเขาก็ยังอารมณ์ดี
สองสามวันก่อนหน้า เจ้าตัวเคยพูดเอง ว่าให้ไว้ผมทรงนี้ ‘รับรองสาวๆตรึม’
เขายังยิ้มอยู่ในหน้าขณะเดินเข้าลานน้ำพุ
เอพริลก็เห็นเขาแล้ว และยิ้มรับ
ธันว์เดินเข้าไปหา ขณะที่เพลงดังแผ่วมาจากลานดนตรีข้างๆ
🎼 มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่
แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ🎼
ยื่นมือออกไปจับประสานกับมือเล็ก แก้มนวลของเอพริลเป็นสีเรื่อขึ้นทันที
อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขากดจมูกลงไป สีคงจัดขึ้นจนแข่งกับสีท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ใกล้ตกตรงมุมตึกโน้น
เอพริลปล่อยให้เขากุมมือไว้ เงยหน้าขึ้นสบตา
“ขอบคุณสำหรับกุหลาบที่ส่งให้เมื่อเช้าค่ะ”
เขาไม่ตอบ แต่ชี้ที่อกซ้ายทำหน้ายิ้มๆ เอพริลมองซ้ายมองขวา ก้าวเข้าไปซบหน้าแนบอกนั้นไวๆ พึมพำขอบคุณ ก่อนถอยออกมา หน้าแดงขึ้น
อาการนั้น ทำให้ธันว์กระชับมือเล็กในอุ้งมือแน่น
“ชอบไหม” เขามองตา
“สาวๆที่ออฟฟิศกรี๊ดกันเลยค่ะ เดินเข้ามาดูทั้งวัน พลิกการ์ดดูแล้วทำมือประกบแก้ม” เอพริลทำท่าให้ดูพลางเล่าด้วยเสียงหัวเราะ “ใครคือธันว์ ใครคือคนที่เขียนว่า สำหรับ Autumn in Japan ที่แสนหวาน”
ธันว์ยิ้ม ก่อนชะงัก เพราะเอพริลดูสีหน้าจริงจังขึ้น
“ตั้งใจส่งกุหลาบสีส้มใช่ไหมคะ”
ธันว์พยักหน้ารับ
“ตั้งใจจะดูว่าฉันยังมีความรู้สึกหลงเหลือกับคนที่เคยส่งกุหลาบสีส้มคนนั้นไหม” เอพริลยังข้องใจ
เขาเลื่อนมือขึ้นช่วยปัดปอยผม ก่อนพูด
“ถ้ายังมี คุณคงไม่มาตามนัด” นิ้วยาวมาไล้ๆอยู่ที่กรอบหน้านวล
“รู้อะไรไหม ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะไม่มา”
เอพริลเงยหน้ามองคนพูด มีร่องรอยเขินๆขณะพูด
“มาแน่นอนอยู่แล้ว” เธอแกล้งเว้นช่วง ”กุหลาบคุณช่อใหญ่กว่า”
ธันว์หัวเราะ ไม่มีหรอกที่เอพริลจะไม่โยกโย้
เขาชี้ที่แก้ม เอพริลเหลือบซ้ายขวาอีกที กะจังหวะที่คนเดินขวักไขว่ช่วยบังสายตา
ยื่นหน้าไปจุ๊บ พึมพำเสียงพริ้วต่ำเอ่ยคำหนึ่ง ที่ทำให้ธันว์รวบร่างนั้นเข้าหาอย่างไม่สนสายตาใคร
ปล่อยออกแล้ว เขาจูงมือเอพริลออกเดินคุยกันไป
“แสดงว่า กุหลาบช่อเดียวยิงนกได้หลายตัว” เขาว่ายิ้มๆ
หน้าที่ยังแดงจัดของเอพริลมีรอยฉงน
“ประกาศว่าผมจองแล้วนะเอพริลคนนี้ ใครอย่ามาจีบเชียวนะ” ทำเสียงหวง
“ยังมีใครอีกนะ หนุ่มเดือนเกิดของคุณ นายกรกฎ นายเมถุน…”
“อื๊อ! ใครจะชื่อเมถุน ฟังชื่อก็หนีแล้วค่ะ” หัวเราะเสียงดังพร้อมกัน จนคนเดินตามหลังเริ่มมอง
คนทั้งคู่ข้างหน้าหัวเราะแล้วหันมองหน้ากัน
ผู้ชายเป็นหนุ่มร่างสูงเดินจูงมือประสานกับหญิงสาวร่างบาง เดินคุยกันด้วยท่าทีผ่อนคลายขณะเดินเข้าห้างที่อาคารเตี้ยกว่า
ได้ยินเสียงคุยกันแว่วมา เสียงผู้หญิงฟังดูมีเลศนัยอย่างไรอยู่ตอนที่พูด
“มี account Facebook ไหมล่ะคะ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ขณะยื่นโทรศัพท์ให้
“Add friends กันก่อน จะได้ tag คุณในรูปช่อกุหลาบที่ฉันถ่ายไว้” ตาเอพริลระยิบระยับ “ ถ้าคุณอยากจองแบบเอิกเกริก”
มือหญิงสาวง่วนอยู่บนสองจอ ขณะถาม “เสร็จแล้วจะโหลด Blockdit ให้ด้วยเลยค่ะ ของเขาดีจริงๆน้า”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ แตะแขนพาเดิน
เสียงคุยแว่วได้ยินถึงข้างหลัง
“ใส่สถานะ คบหากันอยู่ ใน Facebook ไปเลยนะ” เขาว่ายิ้มๆ
หญิงสาวร่างเล็ก หันหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย หน้าดูเขินจัด ขณะพูดอุบอิบ
“ดีเหมือนค่ะ จะได้กันสาวๆออกไปได้อีกหลายคน” ร่างสูงหันมองอย่างสงสัย ขณะแตะแขนให้เลี้ยว
“จูน จูลี่ แล้วใครอีกนะ อ้อ! พิจิกา” ร่างเล็กเสียงแจ้ว ร่างสูงเริ่มหัวเราะใหม่
“ท่าทางว่าพิจิกานี่จะสวยค่ะ ผู้หญิงเดือนพฤศจิกายนที่ฉันรู้จัก สวยทุกคน”
ชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นโอบเอว ก้มหน้าเข้าใกล้
คนที่เดินตามคู่หน้าเริ่มก้มหน้าอมยิ้ม
“จากนี้ไป ปฏิทินของผมมีเดือนเดียว ..เอพริล”
หญิงสาวดูจะอิงเข้าหา ซบที่ไหล่ซ้าย แล้วผละออก ก่อนหันซ้ายขวาอย่างรู้ว่าเผลอตัวในที่สาธารณะ
“ใส่สถานะคบหากันอยู่ไว้ก่อนสัก 2 อาทิตย์” ชายหนุ่มทำเสียงแหย่ให้ได้ยินแว่วๆ
“ช่วงนี้ เป็นระยะทดลองงาน” เสียงเริ่มกลั้วหัวเราะ อีกฝ่ายดูจะงง
“หลอดไฟที่คอนโดเสียอยู่หลายดวง ขอดูงานซ่อมไฟก่อน” คนฟังทำเสียงประท้วงอะไรบางอย่าง
“ก็ไหนว่าจบไฟฟ้า” ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดัง ขณะที่ร่างเล็กทำท่ากระเง้ากระงอด เสียงคุยเบาๆ แว่วมาขณะทั้งคู่เดินอิงกัน
เสียงเพลงจากร้านอาหารข้างๆดังแผ่ว
🎼เราเกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน
นี่คือบัญชาของสรวงสวรรค์
ให้เราต้องเจอกันสักวันในชีวิตนี้
เกิดมาดูแลหัวใจอีกดวง
เกิดมาเพื่อรักแค่คนนี้ เกิดมาเพื่อมี
สักวันที่ฉันมีเธอ🎼
—-จบบริบูรณ์—💕
‘หากันจนเจอ’ โดยเอพริลและคู่ดิว รับรองความเคลิ้มค่ะ
‘สักวันที่ฉันมีเธอ’ โดยเอพริลและหนุ่มเสียงเข้ม หวานมาก ฟังให้ได้นะคะ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
