วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมว
หนังสือเล่มเล็กๆ ที่มีเพียง 184 หน้า
อ่านง่าย เบา ๆ สบาย ๆ
—— Spoiler Alert ——
ต่อจากนี้จะเป็นการพูดถึงเนื้อหาในหนังสือ ซึ่งถือเป็นการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญหากไม่ต้องการรู้ควรข้ามไปด้านล่างเรื่องขนมครกเลยค่ะ
อากิโกะหญิงวัยสี่สิบปลาย
ปรับปรุงร้านอาหารเก่ากึ่งร้านเหล้าของแม่
ผู้ซึ่งล่วงลับไปอย่างกระทันหัน
ให้กลายเป็นร้านเรียบๆดุจอาราม
ขายเพียงขนมปังสองชนิดทำเป็นแซนวิช
และซุปหนึ่งอย่าง ซึ่งจะสับเปลี่ยนไปตามวัตถุดิบ
ประจำฤดูกาล
ตลอดเวลาที่อ่าน รู้สึกเหมือนได้ดูหนังญี่ปุ่น
ที่กำกับโดยเป็นเอก รัตนเรือง
คือเป็นหนังที่ดำเนินเรื่องช้า ๆ เงียบ ๆ
ภาพสวย มีเพลงบาง ๆ อยู่ด้านหลัง
เนื้อหาเหมือนไม่มีอะไร แต่ทำไมอยากรู้ต่อ
แม้ตอนแรกจะรู้ว่าอากิโกะอายุสี่สิบปลายแล้ว
แต่เราก็มักจะเผลอนึกว่าเธอยังอายุไม่มากนัก
อาจจะเป็นการสะท้อนถึงการมองตัวเอง
เพราะวัยเราก็ไม่ไกลจากอากิโกะ
มีหลายสิ่งที่ประสานกัน
แต่พอมองภาพวาดประกอบที่มีมาเป็นะระยะ
ตอนแรกก็ขมวดคิ้ว ทำไมวาดอากิโกะแก่จัง
เอ้อออ นึกขึ้นได้ อากิโกะไม่ใช่สาวๆนี่นะ
แม่เล่าให้อากิโกะฟังตอนโตว่าพ่อของเธอเป็นพระ
พระญี่ปุ่นที่มีลูกมีเมียได้อ่ะนะ
แต่พ่อน่ะมีเมียอยู่แล้ว
จึงไม่สามารถเปิดเผยเรื่องอาอิโกะและแม่ได้
แต่ก็ส่งเสียและให้เงินมาก้อนนึง
แม่ถึงเปิดร้านอาหารกึ่งร้านเหล้าได้
อากิโกะไม่ชอบลักษณะของแม่ ซึ่งเป็นคนร่าเริง
มีมนุษยสัมพันธ์ดี พูดคุยกันเองกับลูกค้า
สูบบุหรี่กินเหล้าเป็นเพื่อนลูกค้า เฮฮาและให้ความเป็นกันเอง ดังนั้นนิสัยอากิโกะเลยตรงกันข้ามทุกอย่างกับแม่
พอแม่ตายและคิดจะทำร้านอาหารก็เลยรื้อทุกอย่างทิ้งและเปิดร้าน สร้างภาพของร้าน ที่เป็นขั้วตรงข้ามกับร้านแม่โดยสิ้นเชิง
อากิโกะเคยพาเพื่อนผู้ชายสมัยเรียนที่ชอบมาบ้าน เป็นผู้ชายผมยาวใส่กางเกงยีนส์ แม่ไม่ปลื้ม —- อากิโกะไม่สนใจแม่ คิดว่าเพราะแฟนแม่หัวโล้นน่ะสิเลยอิจฉาผมยาว ๆ —— แอบขำตอนอ่านเรื่องนี้
พอแม่ตาย อากิโกะเปิดร้าน ก็มีแมวจรมาอยู่เป็นเพื่อน ทำให้ชีวิตอากิโกะมีความหมายขึ้นตอนกลับถึงบ้าน
คนเลี้ยงหมาแมวจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ดี
แล้วหนังสือจะเขียนบรรยายความน่ารักของคนกะแมว มากมาย เยอะแยะ เพื่อมาจบที่แมวตาย
ให้อากิโกะเศร้าโศกเสียใจยิ่งกว่าแม่ตาย ซึ่งเป็นเรื่องเข้าใจได้ แต่เราคนอ่านก็มาร้องไห้ไปด้วยนี่สิ เฮ้ออออ อยากตีมือคนเขียน
เรื่องราวชีวิตของอากิโกะเหมือนเรียบง่าย
แต่ก็ยังมีจุดให้ตื่นเต้น เศร้าสร้อย และชื่นบาน
อ่านแล้วสะท้อนถึงชีวิตคนธรรมดาอย่างเรานี่แหละ
มันเลยอ่านสบายๆ แต่ก็อยากรู้ว่า
อะไรเล็กๆน้อยๆที่จะเกิดขึ้น
จะทำให้อากิโกะรู้สึกยังไงนะ
ชิมะจังเป็นผู้ช่วยในร้าน
และดูเหมือนจะเป็นคนเพียงน้อยนิดในชีวิต
ที่มีปฏิสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอากิโกะ
ซึ่งก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรกับชีวิตเธอเลย
ที่ไม่ได้มีคนมากมายล้อมหน้าล้อมหลัง
“การที่มีคนหัวเราะเรื่องไม่เป็นเรื่องไปด้วยกันได้นั้นคือความสุข”
นี่คือสิ่งที่อากิโกะคิดตอนที่อยู่ในร้านกับชิมะจัง
และหัวเราะขึ้นมาตอนคุยเรื่องในอดีต
————— spoiler end ————
ตอนที่แม่นั่งอ่านหนังสืออยู่
มะลิก็พูดขึ้นว่า
แม่คะ ขนมอะไรจากประเทศไทย
ที่เราต้องหยอดในหลุมคะ
ขนมครกค่ะ
มะลิอยากกินจังเลยค่ะ
มันหอม ๆ หวาน ๆ กินตอนอุ่น ๆ อร่อยมาก
พูดไปทำท่าเคลิ้มไป
แม่ครัวนั่งนึก เรามีข้าวสวยอยู่ในหม้อนี่นะ
โอเค ทำก็ได้ ไม่ได้ยุ่งยากอะไร
แต่ถ้าไม่มีข้าวสวยก็อาจจะปฏิเสธไป
เพราะสูตรขนมครกโบราณ
เค้าจะผสมข้าวสวยนำไปบดหรือปั่น
รวมกับตัวแป้งด้วย
หลังจากทำส่งให้ลูกกับฝรั่งไปแล้ว
แม่ขอชิมด้วยสัก 4-5 คู่
และให้ลูกสัญญาว่า
ต่อไปนี้อีก 3 ชั่วโมงห้ามกวนแม่เด็ดขาด
แม่อยากอ่านหนังสือให้จบเล่ม
📖 👩🍳
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
