Movie : HUGO
ฮิวโก้และหุ่นปริศนาของเขา
การพบกันของคนที่ถูกทิ้งขว้างและไร้ตัวตน
เมื่อวานมะลิขอให้แม่เปิดโรงหนังให้ดูหน่อย
การเปิดโรงหนังที่ว่า ก็คือแม่ต้องทำขนมขบเคี้ยวนานา
มาตั้งโต๊ะเปิดขาย เตรียม DVDหนัง เตรียมโซฟา
แล้วเชิญผู้ชมมาซื้อตั๋ว ซื้อขนมเข้าโรงไปดู
ผู้ชมที่ว่าก็คือ มะลิ และพ่อ นั่นแหละ
ลูกจะรู้มั้ยหนอว่า แค่เปิดแผ่นแล้วนั่งดูกันก็พอ
ต้องมาสมมติอะไรเยอะแยะ แม่เหนื่อยนะ
หนังเรื่องเมื่อวานเป็นเรื่องเก่าที่พ่อแม่เคยดูแล้ว
แต่มะลิเพิ่งได้รับอนุญาติให้ดูภาพยนต์ได้ในปีนี้เอง
ปกติดูแต่การ์ตูน
แม่จึงเลือก Hugo (Cabret)
ซึ่งเป็นหนังยอดเยี่ยมอีกเรื่อง
ของผู้กำกับที่แม่ชอบ Martin Scorsese
หนังเรื่องนี้ได้ชิงออสการ์ 11 รางวัล
และในที่สุดได้มาครอง 5 รางวัล
แม้ว่าจะเป็นหนังเด็ก แต่เนื้อเรื่องแกนหลักก็คือ
การเชิดชูผู้บุกเบิกวงการภาพยนตร์คนแรก ๆ อย่าง
จอร์จ เมลิแยร์ (Georges Méliès)
โดยให้เด็กน้อยฮิวโก้เป็นตัวนำเรื่อง
เรื่องย่อคร่าว ๆ ก็คือ เด็กน้อยฮิวโก้มีพ่อเป็น
ผู้เชี่ยวชาญในการซ่อมเครื่องจักรกลไกต่าง ๆ
วันหนึ่งพ่อพาหุ่นยนต์ที่พิพิธภัณฑ์ที่ทำงานอยู่
กลับมาซ่อมที่บ้าน สอนฮิวโก้ให้รู้จักฟันเฟืองนานา
และชวนกันซ่อม พ่อบอกว่าหุ่นตัวนี้มีความมหัศจรรย์คือ
มันสามารถขยับมือและเขียนหนังสือได้
แม้พ่อพอจะรู้ว่าจะซ่อมยังไงแต่มีจุดนึงที่ทำท่าว่าจะยาก
เพราะต้องใช้กุญแจรูปหัวใจมาไขร่วมด้วย
เรื่องพลิกผันตรงที่พ่อมาตายด้วยอุบัติเหตุ
ลุงขี้เมาไม่ได้เรื่องมารับฮิวโก้ไปเลี้ยง
โดยอาศัยอยู่ด้านบนสถานีรถไฟมีหน้าที่ไขลานนาฬิกา
วันหนึ่งลุงหายตัวไป
ฮิวโก้จึงอยู่คนเดียวทำหน้าที่แทนลุง
และต้องคอยหลบหนีเจ้าหน้าที่ประจำสถานีรถไฟ
ที่ตามจับเด็กกำพร้าเร่ร่อนไปส่งทางการ
เด็กน้อยฮิวโก้มีชีวิตด้วยตัวคนเดียว
บนห้องใต้หลังคาสถานีรถไฟ
ประทังชีวิตด้วยการลักเล็กขโมยน้อย
จากร้านอาหารในสถานี
และก็คอยหาชิ้นส่วนมาซ่อมหุ่นยนต์ไปในคราวเดียวกัน
ฮิวโก้มีความหวังว่า เมื่อซ่อมหุ่นยนต์สำเร็จ
จะได้เห็นข้อความที่หุ่นจะเขียนออกมา
เขาคิดว่าพ่อได้ฝากข้อความบางอย่างไว้ให้เขา
วันดีคืนดีฮิวโก้ก็ถูกคุณตาที่ร้านขายของเล่นจับได้
เมื่อเขากำลังจะขโมยหนูไขลาน
เพื่อเอาชิ้นส่วนมาซ่อมหุ่น
คุณตาค้นกระเป๋าฮิวโก้
ได้พบกับสมุดโน๊ตเกี่ยวกับหุ่นยนต์
ซึ่งจะนำพาให้ฮิวโก้ได้เจอกับกุญแจรูปหัวใจ
เพื่อมาไขปริศนาที่หุ่นจะเขียน
และก็จะเปลี่ยนชีวิตคุณตาร้านของเล่น
ให้กลับมาเบ่งบานอีกครั้ง
และต่อไปนี้คือ 10 Short notes
ที่อาจจะเปิดเผยเรื่องราวบางส่วน
เป็น note ที่เขียนบันทึกกันลืมเท่านั้น
อาจจะไม่มีข้อคิดสอนใจอะไร
1. เมื่อคุณชอบซ่อมแซมสิ่งของ วันดีคืนดีคุณก็อาจจะนึกอยากซ่อมแซมผู้คนขึ้นมาบ้าง
เด็กน้อยฮิวโก้ผู้หมกมุ่นอยู่กับการซ่อมแซมหุ่นยนต์ปริศนาของพ่อ เมื่อได้มาพบกับคุณตาที่หัวใจแหลกสลาย ประกาศก้องขึ้นว่า I will fix him ..... จ้ะ แล้วฮิวโก้ก็ทำจริง ๆ เสียด้วย
เราซ่อมแซมผู้คนได้ ด้วยการพาเขากลับไปยังเส้นทางที่ถูกที่ควร เหมือนที่คุณตาร้านขายของเล่น ได้กลับไปยังชีวิตในอดีตอีกครั้ง
2. โมโหโกรธาสิ่งใด ก็อย่าได้เผาทำลายมันเสียหมด เก็บไว้ก่อน เก็บไว้บ้าง เผื่อวันใดเปลี่ยนใจหายโกรธ หายเศร้า เราจะได้ไม่เสียใจที่ไม่เหลืออะไรให้จับต้องได้แล้ว
3. ชีวิตเด็กเร่ร่อน ที่ดูสกปรก ขี้ขโมย โกหกปลิ้นปล้อน เราแทบไม่รู้อะไรเบื้องหลังของเขาเลย
เช่นเดียวกัน คุณตาร้านของเล่น ที่ดูห่อเหี่ยวและไม่เป็นมิตร เราก็แทบไม่รู้อะไรเบื้องหลังของเขาเลย
อย่าเพิ่งตัดสินชีวิตใครจากสิ่งที่เห็นด้วยตาภายนอก อย่าเพิ่งตัดสินใจด้วยมาตรฐานของตัวเองที่อาจจะมีอคติ
จากหน้าปก และจุดเริ่มเรื่องของหนังเรื่องนี้ ทำให้เราคิดไปเองว่า มันจะเป็นเรื่องของหุ่นยนต์ตัวนี้แหละ แต่เปล่าเลย หุ่นเป็นแค่สารตั้งต้น เป็นตัวชักนำให้ฮิวโก้มาเจอกับคุณตาร้านของเล่นเท่านั้น
เมื่อซ่อมหุ่นได้แล้วก็จบ เพราะจุดประสงค์จริง ๆ คือซ่อมคน และเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่เบื้องหลัง
(ตอนมะลิดู นางบอกได้ตั้งแต่ต้น ๆ เรื่องเลยว่า คุณตาร้านของเล่น เคยเป็นอะไรมาก่อน - เด็กสมัยนี้มันเก่งจริง ๆ)
4. รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง นั่นน่าจะใช้ได้จริงเสมอ
คุณลุงคนหนึ่งในสถานีรถไฟ (ไม่รู้ทำงานทำการอะไร) พยายามจะเข้าไปทำความรู้จักกับคุณป้าเจ้าของร้านอาหาร ในทุกครั้งจะมีอุปสรรคเป็นเจ้าหมาน้อยของคุณป้าที่คอยเห่า คอยงับ ไม่เปิดโอกาสให้ได้ยื่นไมตรีเอาเสียเลย
วันหนึ่งคุณลุงก็ถอยเจ้าหมาตัวเมียพันธุ์เดียวกัน แล้วหิ้วติดมือมาด้วย ทุกอย่างฉลุย
5. ทุกคนเห็นฮิวโก้ ทุกคนสงสัยในตัวเขา ไม่ว่าจะเป็นคุณตาร้านหนังสือ คุณตาร้านของเล่น คุณลุงเจ้าหน้าที่รถไฟ แต่ไม่มีใครใส่ใจจะถามไถ่ นอกจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
แค่คำถาม บ้านเธออยู่ที่ไหน? ก็ทำเอาเราจุกในอก แล้วฮิวโก้จะไม่รู้สึกได้อย่างไร นั่นคงเป็นเหตุผลที่มิตรภาพงอกเงยรวดเร็ว
6. แค่มีความเชื่อในบางสิ่งบางอย่างแรงกล้า มันก็ผลักดันให้มุ่งมั่นต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างมีเป้าหมาย
ฮิวโก้เชื่อว่าพ่อฝากข้อความบางอย่างไว้ที่หุ่น เขาจึงทุ่มเทซ่อมแซมมันทุกเมื่อเชื่อวัน ลึก ๆ เขาก็รู้แหละว่าไม่ใช่ แต่ในเมื่อชีวิตมันไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยวแล้ว เขาจึงทุ่มเทความเชื่อความศรัทธาไปที่หุ่นนั่นแหละ อย่างน้อยก็ทำให้วันแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความหวัง
7. อดีตช่วงสำคัญของชีวิตที่เราอยากจะลืม อย่างไรเสียถ้ามันเกี่ยวพันเกี่ยวเนื่องกับผู้คนที่หลากหลาย มันจะวนเวียนกลับมาหาเราได้อยู่ดี
ไม่มีประโยชน์ที่พยายามจะลืมทั้ง ๆ ที่ภาพมันยังชัดอยู่ในใจ หลอกตัวเองว่าลืมได้ เจ็บปวดกว่าการมานั่งทำความเข้าใจว่า ทำไมเราถึงอยากลืม แล้วจัดการความรู้สึกนั้นให้อยู่เป็นที่เป็นทางในจิตใจจะดีกว่า
คุณจอร์จ เมลิแยร์ตัวจริง
8. การทำภาพยนต์สมัยก่อนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ดูแล้วก็เป็นเรื่องสนุก
คุณจอร์จ เมลิแยร์ ถือเป็นอัจฉริยะมาก ๆ ในหนังเรื่องนี้ทำให้เราได้เห็นจุดเริ่มต้นการทำภาพยนต์ที่น่าตื่นตาตื่นใจ ตอนที่ภรรยาคุณจอร์จบอกว่า ต้องลงสี frame by frame เพื่อทำให้เป็นภาพยนต์สีนั้น น่าทึ่งมาก ๆ แล้วยังมีเทคนิคการทำช็อตหายตัวในเรื่อง ด้วยการตัดฟิล์มบางส่วน แค่ดูก็สนุกแล้ว คุณจอร์จในตอนนั้นคงสนุกมากเช่นกัน
9. แม้เส้นเรื่องในหนังจะดูง่าย เพราะตั้งใจทำออกมาให้เป็นภาพยนต์สำหรับเด็ก (+6)
แต่ความงดงามของเรื่องนี้ที่ทำให้เป็นหนังขึ้นหิ้งอีกเรื่องของ Martin Scorsese ก็คือภาพ แสงสี เสียงที่สวยงาม CG ที่สมจริง เหมือนหลุดไปอยู่ในโลกของเด็ก ๆ ที่ความจริงกับจินตนาการผสานจนเป็นเนื้อเดียวกัน
มาเปิดดูในวันนี้ที่ผ่านไปสิบปีแล้ว ยังดูทันสมัยสวยงาม ไม่ขัดตาขัดใจ สมกับรางวัลออสการ์ทั้งห้ารางวัลในปี 2012
Best Cinematography
Best Art Direction
Best Visual Effects
Best Sound Editing
Best Sound Mixing
10. ชะตาชีวิตถูกขีดโดยใคร ไม่ใช่เรื่องที่เราจะมาตั้งคำถาม เพราะมันไม่มีคำตอบ อุปสรรคขวากหนามที่เกิดขึ้น ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา ก็ไม่เรื่องที่ควรมานั่งขบคิด
☝️คุณตาร้านของเล่นที่จมทุกข์ในบั้นปลายของชีวิตก็คงตั้งคำถามที่ไม่มีคำตอบไม่เว้นแต่ละวัน
☝️ฮิวโก้ก็คงเศร้าสลดกับชีวิตของตัวเองในบางครั้ง ว่าทำไมอยู่ดี ๆ ต้องกลายมาเป็นเด็กเร่ร่อนไร้ความหมาย
☝️ตัวเราเองที่เป็นคนเฝ้าดูชีวิตคนอื่นในจอล่ะ ในวันที่ทดท้อ อ่อนแรง ทุกข์ทนสาหัส เผลอหาคำตอบจากคำถามที่ไม่มีความหมายบ้างรึเปล่า
ใช้ชีวิตต่อไปเถิด เราไม่รู้ว่าจะมีอะไรพลิกผันในอนาคต รุ่งโรจน์-ตกต่ำ-รุ่งโรจน์อีกครั้ง อบอุ่น-เร่ร่อน-อบอุ่นอีกครั้ง ใช้ชีวิตให้ดี ใช้ชีวิตให้เต็มที่ ในวันที่รุ่งโรจน์ หัวเราะให้กับมัน ในวันที่ตกต่ำ ก็ยิ้มรับด้วยใจนักกีฬา
ถ้าจะมีใครขีดชะตาชีวิตเราเอาไว้ ก็อย่าไปสน เพราะเราเลือกไม่ได้ แต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเป็นของเรา เราเลือกทำมันได้
👴🏻คุณตาร้านของเล่นเลือกที่จะเป็นทุกข์ในวันตกต่ำ
👦🏻ฮิวโก้เลือกที่จะร้องไห้ทุกข์ระทมในวันที่เร่ร่อน
💡สำหรับเรา ในวันที่ชีวิตดูเหมือนจะมีแต่ทางตันเช่นวันนี้ เราเลือกที่จะยิ้มรับมันขณะที่สะเปะสะปะหาทางใหม่ .... แล้วคุณล่ะ?
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาให้กำลังใจกำลังใจค่ะ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ที่คอมเม้นนะคะ 😘
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
