ชาวเกาะใจดีที่ผมได้พบเจอ
ปลายปี 63 ผมเดินทางไปทำงานหลายจังหวัดในภาคใต้ ช่วงหนึ่งได้ข้ามเรือไปเกาะลิบง มีโอกาสได้พูดคุยกับลุงคนหนึ่งบนเกาะเกี่ยวกับอาชีพและแหล่งรายได้ของเขา
ลุงรอรัก (ชื่อนี้จริง ๆ ถามย้ำหลายรอบแล้ว) เล่าว่าตนเป็นชาวประมง ออกเรือไปตอนเช้า เป็นคนเดียวแถวนี้ที่ใช้วิธี "ทอดแห" เพราะเดิมเป็นคนสุราษฎร์ฯ แต่คนที่ลิบงจะไม่ใช้วิธีการนี้แต่จะลากอวนแทน (ผมลองลากมาด้วย เหนื่อยมาก)
บริเวณสันหลังมังกรที่ไปลากอวนจับสัตว์น้ำ
ผมถามว่า : ที่ออกเรือนี่ไปหากุ้ง หอย ปู ปลา มาทำอาหารใช่ไหม?
ลุงบอกว่า : หลักๆ ก็เอามากิน
ผมถามต่อว่า : ที่เหลือก็ขายหรือครับ?
ลุงตอบว่า : เหลือจากแบ่งปัน ค่อยขาย...
ผมถามต่อว่า : คือแบบ... แบ่งให้บ้านใกล้เรือนเคียงแล้วเหลือเท่าไหร่ก็เอาไปขายใช่ไหมครับ?
ลุงตอบว่า : เปล่า... ผมแบ่งตั้งแต่ท่าเรือนั่นแหละ ผ่านบ้านไหนก็ให้มาเรื่อย ๆ ถ้าเหลือจริง ๆ ถึงจะขาย
ฝีมือลากอวนของผม
ผมถามอีกว่า : แบบนี้ก็แทบไม่ได้เงินจากการทำประมงเลยสิ แล้วเอาเงินจากไหนครับ?
ลุงตอบว่า : รับจ้างกรีดยางแบบแบ่งรายได้ 70:30 กับเจ้าของสวน แต่บางช่วงที่กรีดไม่ได้หรือกรีดแล้วไม่คุ้มก็ไม่มีรายได้ตรงนี้
เรือของชาวบ้านที่นั่นหน้าตาจะประมาณนี้
ไม่ว่าจะมีรายได้จากการรับจ้างกรีดยางหรือไม่ ลุงรอรักก็ยังคงออกเรือไปทำประมงและแบ่งปันเพื่อนบ้านอยู่ดี
ผมคิดถึงเรื่องนี้อยู่หลายครั้งและอดประทับใจในความใจกว้างของชาวเกาะไม่ได้จริง ๆ ครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
