ท่าช้าง
.
ถ้าคุณเคยอ่านผ่านตา ประวัติท่าและตึกเก่าย่านนี้
เล่าที่มาของชื่อสารพัดเรื่องราวและเหตุการณ์
แต่เดิมเป็นที่ลงอาบน้ำช้างวังหลวง ต่อมามีพระองค์ใหญ่ล่องจากหัวเมือง ฉุดขึ้นโดยช้างหลายเชือก ถึงขั้นทำลายกำแพงลงเพื่อพระท่านผ่านไป
.
วังท่าพระจึงได้ชื่อนี้ กลุ่มอาคารวังท่าพระ(ม.ศิลปากร)ก็มีรูปแบบที่หลากหลาย ดีที่ผู้เขียนได้เคยเรียน เล่นแถวนี้ตั้งแต่มัธยมต้นต้องข้ามเรือท่ายายเผือกวัดอรุณฯมาขึ้นรถเมล์หวานเย็นกลับบ้าน ม.ปลายย้ายมาฝั่งพระนครก็มีที่เฉียดย่านนี้ไปมา จนรู้ตัวว่าสนใจฝึกฝีมือด้านออกแบบ สุดท้ายได้เรียนอุดมศึกษา รับน้องที่นี่
.
รับน้องระบบโซตัส ก่อนจะยกเลิกเพราะหลายอย่างไม่ดี แต่ตอนนั้นโดนตั้งแต่รายงานตัว จนเปิดเทอมวันแรก
.
วันแรกที่ต้องเข้ามาเรียนในวังท่าพระ หน้าพระลาน พ่อทำงานแถววังพระเจ้าตากเก่าหรือวังเดิม ขับมาส่งท่าเรือ นั่งข้ามฝากไปจนถึงท่าช้าง ต้องมีการหยุดรอที่ท่าเรือ เข้าแถวตอนเรียงเดี่ยว ชายประกบหัวท้าย หญิงสาวอยู่กลางไล่ไป เพราะพวกรุ่นพี่บอก ผู้ชายต้องดูแลผู้หญิง...บางเรื่องนี้ดีแต่หลายเรื่องไม่สามารถเล่าได้ ในยุคการรับน้องรุนแรง สาขาด้านสร้างสรรค์มีพิธีกรรรมประหลาดต่างกันไปในแต่ละที่ ที่ผ่านมาได้ก็ดี จนไม่อยากมาทำกับรุ่นอื่น บางเรื่องก็แกล้งพอสนุกขบขัน แต่บางครั้งก็ต้องตั้งคำถามหลายด้าน...วันแรกนี้กลัว เพราะอาย อายที่ต้องใส่ชุดประหลาดที่รุ่นพี่พยายามสร้างให้เราๆน้องใหม่ เด่นสง่ากว่าใครในหมู่ผู้เล่าเรียนด้านนี้ ทุกคนโดนหมดเหมือนกัน จนดูออกแม้ไม่รู้จักกันว่า แต่งตัวและทรงผมแบบนี้ เรียนคณะนี้แน่แท้
.
ระหว่างยืนรอเพื่อนๆที่ร่วมชะตา แถมแต่งตัวประหลาด สายตามองไปเก็นร้านข้าวแกงยามเช้า หมึกยัดไส้ตัวอ้วน ฟักทองผัดไข่เหลืองอร่าม ไข่ทอดหลายอย่าง ซุปมะระยัดไส้หมูสับวุ้นเส้น ร้านนี้เคยกินตอนเรียนปีโตๆไปแล้ว กลิ่นและไอร้อนปะทะสายลมริมน้ำยามเช้า เพลินตา ลดความตื่นเต้นว่า รุ่นพี่จะสรรหาอะไรมาเล่นสนุกอีกในแต่ละวัน จนเรารอครบแถมมีรุ่นพี่สองสามคนมาแหย่ แม้มีกฎห้ามมองหน้าแต่เราๆพอดูออกว่า คนนี้รุ่นพี่ ด้วยท่าทาง ทรงผมที่ยาวกว่าผู้ชายทั่วไป ตามรูปแบบที่นิยมของคนเรียนแบบนี้ ทั้งที่แต่งกายไปรเวท เพราะเคยค้นเจอว่า เรียนคณะนี้ไม่ต้องแต่ชุดสีขาวแบบทั่วๆไป เนื่องจากเราต้องทำงานสร้างสรรค์ เสี่ยงสกปรกง่ายจากวัสดุ ชาววังท่าพระเลยไม่นิยมใส่ชุดขาวกาวเกงดำ รองเท้ามันเอี่ยม หรือชุดขาวกระโปรงทรงต่างๆ แต่พวกเราใส่อะไรก็ได้ตามที่เราคิด เราเชื่อและอยากทดลอง แม้วันนี้ดูเพี้ยนดูบ้า แต่เราเรียนรู้ เป็นเรื่องดีที่มีมาตั้งแต่ยุคแรกๆในการมีสถาบัน จะมีบ้างที่เห็นรูปถ่ายรุ่นพี่สมัยเริ่มแรกแต่งสุภาพ เนื่องจากมีแนวคิดบางท่าน เขียนไว้ว่า เราไม่ได้ถูกสอนให้ทำตัวบ้าบอ แต่งกายรุงรังหรือพูดจาไม่รู้เรื่อง กระทั่งไว้ผมยาวคบ้ายคนป่า แต่เมื่อถึงเวลาเราทำงาน และแสดงงานก็มีอารยะได้ เพราะเรานับถือและซื่อตรงต่อผลงาน จาก พุทธิปัญญา
.
ไว้คราวหน้าจะเล่าให้ฟังใหม่
ร้านอาหารย่านนี้ บางทีมีเวลาเดินไปถึงท่าพระจันทร์
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
