19 มี.ค. 2021 เวลา 10:00 • นิยาย เรื่องสั้น
ท่ามกลางเรือนสำนักดาบเทพสายฟ้า สำนักดาบที่ได้ชื่อว่าครอบครองวิชาดาบความเร็วสูงอันมีความซับซ้อนยากจะรับมือ
ในเรือนฝึกเรือนหนึ่ง มีหมาชิบะตัวหนึ่งกำลังแอบหรี่ตามองเหล่าศิษย์ที่กำลังฝึกฝนวิชาดาบเทพสายฟ้าอยู่
"ย้ากก!"
เด็กหนุ่มคนนึงสะบัดดาบไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง เป็นการฟาดดาบที่คงฟาดให้กะโหลกแตกกันได้ง่ายๆ แต่ว่าถึงเด็กหนุ่มจะมีท่วงท่าที่ดี
"นั่นมันไม่ใช่วิชาดาบเทพสายฟ้าสักหน่อย คิดกระบวนท่าเห่ยๆขึ้นมาเองซะงั้น"
หมาชิบะที่แอบดูเด็กหนุ่มคิดอย่างเหนื่อยล้า
เด็กหนุ่มอีกสิบกว่าคนในเรือนฝึกยังคงเหวี่ยงดาบกันต่อไปตามคำสอนของอาจารย์ของพวกเขา เจ้าสำนักดาบเทพสายฟ้า คิมากุ
ทว่าในสายตาของหมาชิบะตัวนี้ ไม่มีเด็กคนไหนทำตามคำสอนของคิมากุได้เลย พวกเขาแค่คิดไปเองว่าตนทำถูกต้อง
ขณะที่กำลังดูอยู่นั้น
"หงิง..."
หมาชิบะครางเมื่อถูกชายชราเคราสีเทายาวในชุดผ้าสีเทาอุ้มขึ้นไปไว้ในอ้อมอก เขามีใบหน้าเปี่ยมความสงบสุข ชายชราคนนี้คือ คิมากุ
"เจ้าอยากเรียนวิชาดาบหรอ ชิบะไค"
"อิ๋ง?"
คิมากุยิ้มและเอามือลูบลำคอที่มีชั้นไขมันอ้วนๆของหมาชิบะที่มีนามว่า ชิบะไค
"โอ้...ไม่หรอกขอรับ ข้าอยากเป็นหมาชิบะที่ใช้ชีวิตสบายๆแบบนี้แหละ"
ชิบะไคแลบลิ้นพยายามทำปากยิ้มโชว์เขี้ยวขาว น่าเสียดายที่คิมากุฟังภาษาสุนัขไม่ออกจึงได้ยินแค่ "แบ๊กๆ! แฮ่กๆๆ!"
"อยากเรียนสินะ ฮะๆๆ...ช่างเป็นหมาที่ใฝ่รู้เสียจริง"
"ไม่ใช่แล้วลุง...นี่ตีความคำพูดข้าไปเองเลยไม่ใช่หรอน่ะ!?"
"ถ้าเจ้าเป็นมนุษย์ ข้าต้องสอนให้เจ้าแน่"
"ข้าไม่ได้อยากเรียนนะลุง ไม่ต้องหวังดีขนาดนั้นก็ได้"
คิมากุแบกชิบะไคเข้าไปในเรือนฝึกและเดินไปนั่งลงบนเบาะ ทันทีที่คิมากุนั่งลงศิษย์ทุกคนก็เลิกฝึกซ้อมและหันไปนั่งคุกเข่าคารวะคิมากุ
คิมากุชูมือขึ้นเล็กน้อยเพื่อบอกลูกศิษย์ว่าเชิญทำตัวตามสบาย
"วันนี้พวกเราจะทำการฝึกซ้อมแบบประลองฝีมือ เพื่อดูการพัฒนาของแต่ละคน และแต่ละคนก็จะได้เห็นจุดอ่อนจุดแข็งในตนเองด้วย"
"ประลองฝีมืองั้นหรอ!" เกิดเสียงคุยอย่างตื่นเต้นในหมู่ลูกศิษย์ชั่วครู่
"เอาล่ะ...ขอให้พวกเจ้านั่งแยกเป็นสองแถว แถวละสิบห้าคน คนที่อยู่ตรงข้ามเจ้านั่นแหละคือคู่ซ้อมของเจ้า"
ลูกศิษย์ได้ฟังคำสั่งของคิมากุแล้วก็รีบแยกเป็นสองแถวและนั่งหันหน้าเข้ากันในระยะที่ห่างกันพอสมควร และจุดที่เป็นพื้นที่ว่างตรงกลางระหว่างสองแถวนั้นก็คือ จุดประลองฝีมือ
"บร๊ะ! นี่มันช่วงพักผ่อนสบายๆชัดๆ...ขาดแค่เนื้อหมูไม่ก็เนื้อวัวย่างกับน้ำเย็นสักชาม ถ้ามีพวกนั้นคงสบายกว่านี้แน่ๆ กินไปชมการประลองดาบไป สุดยอดจริงๆเลย!"
ชิบะไคหมุนตัวอ้วนๆเอาผิวที่มีขนนุ่มๆถูไถอ้อมอกของคิมากุ
"เอ้า! คู่แรก มูกะโซ กับ อิยิงะ ทั้งคู่มีใครไม่พร้อมไหม?"
"พร้อมครับ!" ศิษย์ทั้งสองตะโกนพลางลุกขึ้นยืน พลังเสียงสื่อถึงจิตใจที่คึกคัก
มูกะโซ และ อิยิงะ จับดาบที่ทำจากฟางให้แน่นแล้วลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากัน
"ผู้ที่แพ้คือผู้ที่ล้มลง ผู้ที่ชนะคือผู้ที่ยังยืนอยู่!"
สิ้นสุดเสียงตะโกนอันแข็งกร้าวของคิมากุ ศิษย์ทั้งสองก็พุ่งเข้าหากันและผลัดกันเป็นฝ่ายโจมตี ฝ่ายป้องกัน
การเคลื่อนไหวของทั้งสองนั้นว่องไวและไร้ซึ่งความลังเล ทำให้ความเร็วในการตอบโต้นั้นว่องไวปานสายฟ้าแลบ
"หากเทียบกับท่านลุงแล้ว...เจ้าสองคนนี้ยังทำท่าถูกแค่สองในสิบเอง อะไรเนี่ย...ทั้งที่วิชาดาบเทพสายฟ้ามีแต่ท่าง่ายๆแท้ๆน๊า..." ชิบะไคกำลังลืมตาเล็กน้อยเหมือนรู้สึกดีขณะวิจารณ์การประลอง สาเหตุคงมาจากมือคิมากุที่เกาหัวอยู่เบาๆ
ชิบะไคเหลือบตามองหน้าของคิมากุในตอนนี้ สีหน้าของชายชรานั้นไม่ได้โกรธที่ศิษย์เรียนแล้วนำวิชาไปใช้ไม่ได้ แต่เขากลับยิ้มอย่างพึงพอใจ การที่ศิษย์ทั้งสองจะทำท่าแบบนั้นได้ นั่นหมายความว่าพวกเขาก็ต้องฝึกมามากเช่นกัน
"ช่างเต้อะ...ท่านลุงไม่เครียด ข้าก็ไม่เครียด...ขอนอนต่อดีกว่า" ชิบะไคเลิกมองหน้าคิมากุและหลับตาลง
เสียงกระบอกไม้ไผ่ตอกลง เสียงกระดิ่งเงินผ่อนคลาย เสียงดาบและเสียงตะโกนของเหล่าเด็กหนุ่ม สำหรับชิบะไค เสียงเหล่านี้เป็นเสียงแห่งการบำบัดที่ทำให้หัวใจรู้สึกอบอุ่น
-ซ่าาาาา !!!
เสียงน้ำตกไหลกระทบหิน ในภูเขาเขียวขจีอันร่มเย็น มีน้ำตกเย็นสดชื่นและใสสะอาดขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนยอดเขา มันแจกจ่ายน้ำให้กับประชาชนที่อยู่เบื้องล่างภูเขา
ที่ริมน้ำตกมีก้อนหินใหญ่ก้อนนึงตั้งอยู่ บนหินมีหมาชิบะตัวเบ้อเริ่มใส่ชุดผ้าสีดำเหมือนชุดซามูไร ที่คอห้อยสร้อยหินหลากสี
หมาชิบะตัวนี้นั่งสมาธิมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง แและตอนนี้มันกำลังลืมตาขึ้นอย่างถนอมสายตา
"ช่างเป็นอดีตที่น่าหวนคิดถึงจริงๆ...ข้าอยากนอนบนเสื่อมากกว่าจะมานั่งบนโขดหินแบบนี้นะเนี่ย ฮ่ะๆๆ"
ชิบะไคพูดและหัวเราะด้วยเสียงที่สงบราวกับผู้อาวุโสที่ปลงต่อโลก
เจ้าหมาชิบะในตอนนั้น ดันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์แถมพูดภาษามนุษย์ได้ซะด้วย นี่เวลามันผ่านไปกี่ปีแล้วกันเนี่ย!?
คนเขียนชอบหมาพันธ์ชิบะมากจริงๆครับ พอเห็นหมาชิบะมันยิ้มแล้วก็นึกขึ้นอยากลองแต่งนิยายขึ้นมา ฮ่าๆ
ถ้าหมาชิบะมีพลังการต่อสู้ระดับปรมาจารย์ในยุคที่(คล้ายๆ) ญี่ปุ่นโบราณ มันจะเป็นยังไงนะ!
โฆษณา