นิคเป็นหนุ่มอเมริกัน-ฟิลิปปินส์ ครอบครัวย้ายสำมะโนมาอยู่ที่นิวยอร์ก ตั้งแต่ยังแบเบาะ ด้วยความที่อยู่กับครอบครัวที่เป็นฟิลิปปินส์รุ่นแรก นิคเลยเหมือนเป็นลูกครึ่งอเมริกัน-ฟิลิปปินส์ ความคิดอะไรเหมือนคนอเมริกัน แต่ยังมีความเป็นเอเชีย เป็นฟิลิปปินส์อยู่ในตัว ผมกับนิคทำงานที่เดียวกัน เราก็เลยได้เจอกันบ่อย ๆ
“อ็อตโต้ เห็นข่าวยัง?” นิคถามตั้งแต่เจอหน้า แทนที่จะทักทายกันตามปรกติ
“ข่าวไรอ่ะ?” ผมตอบ
“เรื่อง Anti Asian Crime ไง อย่าบอกนะว่ายูไม่รู้เรื่อง” นิคทำหน้างง พลางส่ง IG ของคนที่โพสต์ข่าวพวกนี้ให้ผมดู
“อ๋อ เคยได้ยิน ๆ” ผมตอบ ใครไม่ได้ยินก็คงหูหนวกล่ะครับ เพราะข่าวการทำร้ายคนเอเชีย ช่วงนี้มีให้เห็นอยู่เรื่อยจริง ๆ แต่ไถจอไปเรื่อย ๆ ผมต้องตกคิ้วขมวดร้อง ว็อท เดอะ ฟัก! เพราะข่าวแม่มเยอะมว๊ากกส์ และหลายครั้งทำกันแบบไม่เกรงกลัวกฏหมาย บนรถไฟ, สถานี Subway, ยิ่งไม่น่าเชื่อว่าขนาดแถว Time Square กลางวันแสก ๆ ก็มี หลักฐานทั้งภาพถ่าย วีดีโอ แชร์ให้ว่อนเต็มไปหมด นี่มันอะไรกันวะเนี่ย ข่าวทำร้ายคนแก่ หรือโหดขนาดขับรถชนกันเห็น ๆ เลยก็ยังมี เฮ้ย นี่มันอเมริกา ประเทศที่เจริญแล้วนะโว้ยยย... มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง นิคเห็นผมตกใจ พี่แกก็เล่ามาต่อยาวเลยครับ
“เดี๋ยวนี้เกิดเรื่องแบบนี้เยอะมาก ชั้นเห็นแล้วโคตรจะอึดอัด ยิ่งเห็นมันทำร้ายคนไม่มีทางสู้ด้วย แถมหลายครั้ง มีคนเห็นแต่ไม่มีใครช่วย ไม่มีใครทำอะไรเลย” นิคบ่น อินเนอร์มาเต็ม
“แล้วตำรวจล่ะ? ไม่ทำอะไรบ้างเหรอ” ผมถาม ชักขึ้นเหมือนกัน
“พวกตำรวจแม่งก็ไม่ได้เรื่อง!” นิคบอก เอ๊ะ! หรือนี่จะเป็น DNA ของตำรวจ!
“อ็อตโต้ ระวังตัวไว้บ้างแล้วกัน แต่ยูตัวใหญ่คงไม่มีใครมาหาเรื่องด้วย” นิคเตือนผม ผมได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ ไป อาจจะเป็นเพราะผมตัวใหญ่จริง หรือเป็นคนโชคดีก็ไม่รู้ เพราะตั้งแต่อยู่นิวยอร์กมาเป็นสิบปี ไม่เคยเจอใครมาหาเรื่องเลย มีแต่กูนี่ไปหาเรื่องเขาก่อน 555
“ไอซิ ตัวเล็ก เกิดมีอะไรขึ้นมาลำบาก” นิคเล่า ผมว่าจะปลอบใจซะหน่อย ก็ต้องสะดุ้งโหยง เพราะนิคแหวกกระเป๋าโชว์มีดพกพับได้ขนาดเหมาะมือ พลางบอกว่าพกเอาไว้เผื่อฉุกเฉิน นอกจากนั้นยังมีสเปรย์พริกไทยด้วยนะ
“เฮ้ย Dude, ไม่เยอะไปหน่อยเหรอวะ มีเรื่องขึ้นมาไม่โดนจับ ติดคุกก่อนเร๊อะ?” ผมเตือน
“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้เอาไว้ทำร้ายใคร เอาไว้ป้องกันตัวเองก่อน ใครจะไปรู้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นมา ต้องเอาตัวให้รอดก่อนซิวะ” นิคบอก ผมได้ยิ้มแห้ง ๆ กลับไป