หลายปีย้อนกลับไป..
ฉันเองตอนวัยเพียง 8 ขวบ
มีคำถามที่อยากถามแม่ฉันว่า..
"ทำไมหนูต้องทำงานบ้านด้วยล่ะ?"
เพราะตอนนั้นการทำงานบ้านในช่วงเเรกๆถือเป็นความสนุกและแปลกใหม่ แต่หลังจากที่ต้องทำงานบ้านทุกๆวันหลังเลิกเรียนกลับมา อย่างซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน กรอกน้ำเข้าตู้เย็น แบบนี้วนไปเป็นประจำก็ชักจะเริ่มขี้เกียจขึ้นมา และเอาการบ้านที่โรงเรียนมาอ้างเพื่อหลีกเลี่ยงการทำงานบ้าน ซึ่งนั่นก็ไม่ได้ผลเอาเสียเลย
เพราะเเม่ก็ยังให้ฉันได้ทำงานบ้านเหมือนเดิมที่เคยทำเป็นประจำอยู่ดี
เมื่อไปถึงโรงเรียนและได้ถามเพื่อน
กลับพบว่าเพื่อนๆไม่ได้ทำงานบ้านเลย
ฉันเองก็คิดในใจว่า..
"ไม่ใช่เด็กๆทุกคนหรอที่ต้องทำงานบ้าน ตกลงว่างานบ้านเป็นหน้าที่ของใครกันแน่ ของแม่หรือของเรา?"
กลับถึงบ้านฉันก็รีบวิ่งเข้าไปถามแม่ทันที
และคำตอบที่ได้ฟังในตอนนั้นเหมือนว่าฉันยังไม่เข้าใจมากนัก
บทสนทนาระหว่างฉันกับแม่
แม่บอกว่า..
"การทำงานบ้านในวันนี้จะดีกับลูกในวันข้างหน้า แม่ขอให้ลูกทำหน้าที่ของลูกให้ดีต่อไป"
หลายปีผ่านไป..
🍂
🍂
🍁
เมื่อฉันเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่
ฉันก็ได้เข้าใจในสิ่งที่แม่ฉันทำ
ที่ผ่านมาแม่พยายามสร้างให้ฉันเป็นคนที่มีความอดทนมาโดยตลอด อดทนที่จะทำในสิ่งที่ไม่ชอบ เพื่อก้าวผ่านในสิ่งที่ยากไปให้ได้ สามารถที่จะเอาชนะใจตนเอง เพื่อตัวฉันและคนอื่นๆที่อยู่รอบตัวฉันนั้นด้วย
สิ่งหนึ่งที่แม่สอนฉันได้ดีมาเสมอเลยคือ
"ความมีวินัยและความรับผิดชอบ"
🍀🍀🍀
ในวันที่ฉันได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ฉันได้มองย้อนกลับไปในวันที่แม่นั้นฝึกฝนฉัน
ทุกอย่างมีคุณค่าและเป็นสมบัติของนักสู้ตัวจริงและไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะกลัวความยากลำบาก
เพราะในวัยเด็กนั้นฉันได้ถูกฝึกฝนจากผู้เป็นแม่คนนี้ที่ฝึกความรับผิดชอบต่อหน้าที่และความมีวินัยอย่างสม่ำเสมอให้กับฉัน จนฉันสามารถที่จะทำการงานให้สำเร็จได้ทุกชิ้นที่ทำ ต่อให้งานสิ่งนั้นจะยากมากแค่ไหนก็ตาม
วันนี้ฉันเข้าใจถึงความหวังดีของแม่
และรู้เเล้วว่า..
"ทำไมฉันในวันนั้นถึงต้องทำงานบ้าน"
😊💙
🏠บทความโดย : บ้านเล็กหัวใจโต
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
