ระหว่างหน้าที่ กับความฝัน...
โดย วิธพล เจาะจิตต์
ฮงแดยอง สุดยอดนักบาสเกตบอลระดับมัธยมของเกาหลีใต้ กำลังจะลงแข่งนัดชิงแชมป์ที่ไม่ได้มีความสำคัญเฉพาะการชิงชัยเพื่อความเป็นเลิศของทีมบาสเกตบอลระดับมัธยมเท่านั้น แต่ยังเป็นนัดแผ้วทางสร้างฝันของผู้เล่นทรงคุณค่าคนนี้ให้เป็นจริง ด้วยมีโค้ชของมหาวิทยาลัยฮันกุกมานั่งชมเกมอยู่ข้างสนาม หากเขาโชว์ฟอร์มได้ดี การเข้าสู่ทีมมหาวิทยาลัยและการก้าวขึ้นเล่นทีมชาติจะไม่ไกลเกินฝันอีกต่อไป
Credit: Dramabeans
ก่อนเสียงนกหวีดเริ่มเกม เขาเห็นสาวคนรัก จองดาจอง ยืนอยู่ข้างสนามคอยส่งกำลังใจให้เขาอย่างเคย แต่ในคราวนี้เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเดินรี่มาหาเธอเพื่อถามไถ่เรื่องราว ก่อนที่โค้ชจะตะโกนเรียกเขากลับไปลงสนาม
แดยองหันหลังกลับไปลงแข่งด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ดาจองหันหลังให้กับสนามแข่งและเดินจากไปพร้อมน้ำตาโดยไม่ได้อยู่ให้กำลังใจคนรักในเกมแห่งชีวิตของเขา
หลังเสียงนกหวีดเริ่มเกม บอลถูกส่งให้แดยองเดินหน้าทำเกมดั่งเคย แต่ในครั้งนี้เขากลับยืนนิ่งราวกับไม่รู้ว่าจะเดินเกมอย่างไร โค้ชของทีมตะโกนเร่งเร้าให้เขาพาบอลข้ามแดนตนเองก่อนที่จะเสียบอลเพราะฟาวล์
แดยองปล่อยบอลลงสู่พื้นสนาม ออกวิ่งอย่างสุดแรง ทิ้งเกมการแข่งขัน ทิ้งความฝันที่ฝันมาตลอดชีวิตไว้เบื้องหลัง ตามไปหาสาวคนรัก
แดยองวิ่งตามมาจนทันดาจองที่กลางสะพาน ดาจองร่ำไห้ยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นหนุ่มคนรักทิ้งความฝันของตนมาด้วยสิ่งที่เธอบอกเขาไปก่อนเริ่มเกม แต่แดยองยืนยันด้วยสีหน้ามั่นใจและส่งกำลังใจให้ดาจองเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง ว่าเขายังต้องการสร้างครอบครัวร่วมกับดาจอง แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นเพียงพ่อแม่วัยใสผู้สร้างภาระให้กับตนเองก่อนวัยอันควร
ทั้งคู่ออกเดินข้ามสะพานมุ่งหน้าไปยังอีกฝั่ง ฝั่งของหน้าที่และความรับผิดชอบ เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการยอมละความฝันไว้ด้านหลังของอีกฝั่ง ความฝันจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยและก้าวไปเป็นผู้ประกาศข่าวของดาจอง และความฝันจะเป็นดาราบาสเกตบอลระดับมหาวิทยาลัยและทีมชาติของแดยอง
🏀🏀🏀
ชีวิตครอบครัวของทั้งคู่เริ่มต้นด้วยความยากลำบาก ดาจองเป็นแม่บ้านที่คอยดูแลลูกแฝด ในขณะที่แดยองซึ่งไม่มีดีกรีในระดับมหาวิทยาลัยต้องใช้แรงงาน ทำอาชีพที่คนในสังคมไม่ค่อยให้เกียรตินัก รายได้จำกัดจำเขี่ยพอเลี้ยงครอบครัวเดือนชนเดือน บางเดือนต้องร้องขอผัดผ่อนค่าเช่าห้องขนาดเล็กนี้ หลายครั้งผู้ให้เช่าก็ไม่ยินยอม ดาจองต้องพาลูกในรถเข็นมานั่งรอแดยองที่ป้ายรถเมล์ รอคอยผู้เป็นสามีกลับมาโดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อกับชีวิต
แดยองแบกรับความกดดันจากหน้าที่อันหนักอึ้ง ครั้นจะไปพึ่งพาพ่อก็ไม่ได้ เนื่องเพราะพ่อไม่เห็นด้วยกับทางเลือกที่ทั้งคู่จะทิ้งอนาคตไปสร้างครอบครัว พ่อของเขาตำหนิอย่างแรงจนแดยองไม่กล้าหันหน้ากลับไปขอความช่วยเหลือจากบุพการีอีก
แม้จะทำงานในลักษณะเดียวกัน แต่แดยองก็ได้ค่าจ้างต่ำกว่าเพื่อนร่วมงานที่มีปริญญา และเมื่อร้องขอเบิกเงินล่วงหน้าเพื่อเป็นค่าเช่าห้องก็ถูกปฏิเสธ เพราะค่านิยมของชาวเกาหลีนั้น คนไม่จบแม้มัธยมมักจะขาดความน่าเชื่อถือ แดยองจึงต้องทำสองถึงสามงานในเวลาเดียวกันเพื่อหารายได้พอจุนเจือครอบครัว
ครั้งหนึ่งแดยองรู้ดีว่าเขาหาเงินมาไม่ทัน และครอบครัวจะต้องออกจากห้องเช่าเพื่อหาที่พักใหม่ เขานั่งรถเมล์กลับบ้านเหมือนทุกวัน และเห็นภาพภรรยาและลูกน้อยทั้งสองรอคอยเขาที่ป้ายรถเมล์ เขาเข้าใจสถานการณ์ได้ในทันที น้ำตาลูกผู้ชายก็พรั่งพรูออกมาด้วยความผิดหวัง เพราะแดยองไม่สามารถทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวที่ดีได้
เขาไม่ลงรถที่ป้ายรถเมล์นั้น แต่นั่งรถต่อไปด้วยเขาไม่รู้ว่าจะบอกกับภรรยาอย่างไร
ส่วนดาจองก็นั่งมองรถเมล์ผ่านไปคันแล้วคันเล่าด้วยความกระวนกระวายใจ
แดยองนั่งรถเลยไปลงรถตรงป้ายที่ไม่มีผู้คน เพื่อที่เขาจะได้ร้องไห้ได้เต็มที่แบบไม่อายใคร
🏀🏀🏀
เมื่อรวบรวมจิตใจตนเองได้แล้ว แดยองก็เดินย้อนกลับมายังป้ายรถที่ลูกและภรรยารออยู่ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ราวกับไม่มีปัญหาใดในโลกนี้ที่เขาจะนำพาครอบครัวผ่านไปไม่ได้
วัฏจักรของหน้าที่ความรับผิดชอบที่มาพร้อมกับความลำบาก ทุกข์ใจ ที่ต้องเก็บเงียบไว้ในใจตนเอง และเส้นทางที่พาแดยองห่างจากฝันของเขาไปเรื่อยๆ ค่อยๆ กัดกร่อนความแข็งแกร่งของเขา จนในที่สุดก็ต้องหันไปพึ่งพาสุราย้อมใจ
สิ่งหนึ่งที่แดยองไม่รู้ตัวเองเลยคือ การหันหน้าเข้าหาเหล้า และการเก็บกดความรู้สึกยากลำบาก ไร้ศักดิ์ศรี ไร้ความฝัน ไม่ได้บอกให้ครอบครัวได้รับรู้นั้น ได้สร้างช่องว่างทางความรู้สึกระหว่างเขาและครอบครัวมากขึ้นเรื่อยๆ
ในสายตาของดาจองนั้น ภาพของชายคนรักที่เธอเคยพึ่งพา ภูมิใจ และรักอย่างสุดหัวใจค่อยๆ เลือนหายไป
แดยองไม่เคยรู้ว่า ชีอู ผู้เป็นลูกชายนั้นชอบเล่นบาสเกตบอล ทั้งยังฝีมือดีด้วย แต่ต้องแอบเล่นคนเดียว เพราะถูกนักเรียนนักเลงแก๊งบาสเกตบอลของโรงเรียน กลั่นแกล้งอยู่บ่อยครั้ง
เขาไม่เคยรู้ด้วยว่า ชีอา ลูกสาวไม่อยากเรียนต่อมหาวิทยาลัยตามวิถีนิยม แต่อยากเป็นช่างแต่งหน้าเพราะรักชอบในงานนี้ แต่เธอก็ไม่กล้าบอก เพราะรู้ดีว่าพ่อกับแม่นั้นไม่อยากให้ลูกซ้ำรอยตนเองที่ไม่จบมหาวิทยาลัย แล้วต้องเจอนานาอุปสรรค เธอจึงต้องทำงานพิเศษเพื่อสะสมเงินเรียนต่อเฉพาะทาง และปิดบังไม่ให้พ่อและแม่รู้
Credit: Dramabeans
ส่วนดาจองนั้น ไม่เคยละทิ้งฝันจะเป็นผู้ประกาศข่าวเลย เธอยังคงขยันเพียรฝึกซ้อมเพื่อรอโอกาสที่จะมาถึง และหลังจากที่ลูกโตจนเรียนชั้นมัธยมแล้ว เธอจึงเดินตามฝันของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่ด้วยอายุและสถานะทางสังคมที่มีลูกตั้งแต่ยังไม่จบมัธยม เธอจึงพบอุปสรรคอันใหญ่หลวงขณะเดินตามฝัน
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอเข้ารับการคัดเลือกเป็นผู้ประกาศข่าว และจบลงด้วยความผิดหวัง
แต่อย่างไรก็ตามเมื่อกลับมาที่บ้านเธอจะพบกับรอยยิ้มและคำปลอบใจของสามีเสมอ
“ไม่เป็นไรหรอกนะ เท่านี้ก็ดีมากแล้วล่ะ”
ถ้อยคำให้กำลังใจดังกล่าว ดูเหมือนจะเป็นการสื่อสารเพียงอย่างเดียวที่แดยองมีให้ดาจอง
🏀🏀🏀
ในสังคมเกาหลีใต้ งานเลี้ยงรุ่นนอกจากจะเป็นโอกาสได้พบเพื่อนเก่าแล้ว ยังเป็นโอกาสในการอัพเดตข่าวสารเพื่อนๆ การเจริญเติบโตในหน้าที่การของแต่ละคน สำหรับแดยองซึ่งในวัยเรียนเป็นซูเปอร์สตาร์ผู้โด่งดังทั้งกีฬาและหน้าตา แต่ในวัยกลางคนที่ไร้ทั้งชื่อเสียงและหน้าที่การงานที่มีเกียรติ งานพบปะดังกล่าวก็ไม่ต่างจากงานบั่นทอนศักดิ์ศรีและทับถมความรู้สึกของเขาดีๆ นี่เอง
เมื่อความทุกข์ทับถมจนถึงจุด ซ้ำร้ายยังถูกให้ออกจากงาน ไม่มีที่ยืนแม้แต่ในใจตัวเองเพราะหน้าที่หัวหน้าครอบครัวก็ยังทำได้ไม่ดี แดยองจึงพูดโดยขาดสติเนื่องจากความมึนเมาในงานเลี้ยงรุ่นครั้งหนึ่งว่า การแต่งงานกับดาจองเป็นสิ่งที่เขาเสียใจ
นั่นนำไปสู่การที่ดาจองขอหย่าขาดจากเขา
🏀🏀🏀
ดาจองตั้งใจเป็นอย่างยิ่งอยากจะเป็นผู้ประกาศข่าวให้ได้ เพราะตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวแทนแดยองอย่างเต็มตัว แม้ทราบดีว่าจะต้องเจออุปสรรคค่านิยมขององค์กรที่ต้องการผู้ประกาศข่าวอายุน้อย ไม่มีปัญหาครอบครัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องหย่าร้าง
ระหว่างที่การหย่าร้างต้องรอกระบวนการตามกฎหมาย แดยองหายหน้าไปจากครอบครัว โดยอ้างว่าไปทำงานต่างจังหวัด
เมื่อภาระหน้าที่ที่ตั้งใจทำมาอย่างสุดตัวไม่เป็นไปดังคิด ชีวิตครอบครัวก็หมิ่นเหม่จะพังทลาย แดยองเดินกลับไปหาความฝันในความหลังครั้งเก่าที่โรงยิมของโรงเรียนมัธยมที่ซึ่งเขาเคยเป็นดารายอดนิยม แดยองอธิษฐานว่าหากเขาชู้ตลูกครึ่งสนามลงห่วง ขอให้เขากลับไปเป็นเด็กมัธยมอายุ 18 อีกครั้ง เพื่อไปทำฝันให้เป็นจริง
Credit: Dramabeans
แดยองทำเช่นนั้น เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยบอกหญิงสาวที่เป็นรักแรกของเขาว่า หากเขาชู้ตครึ่งสนามลง ขอให้เธอรับรัก ในครั้งนั้นเขาทำได้สำเร็จ และดาจองก็กลายเป็นความฝันแรกที่กลายเป็นจริง
🏀🏀🏀
ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝัน ส่งแดยองกลับไปเป็นเด็กมัธยมอายุ 18 จริงๆ เขาไปขอให้เพื่อนสนิทรับหน้าที่พ่อกำมะลอ ฝากเขาเข้าเรียนมัธยมในชื่อโกอูยอง
ในที่สุดแดยองในคราบอูยอง ก็ได้เข้าเรียนในชั้นเรียนเดียวกับชีอูและชีอา
ด้วยสถานะเพื่อน แดยองได้รู้จักและเข้าใจความรู้สึกของลูกชายและลูกสาวอย่างที่เขาไม่เคยล่วงรู้มาก่อน เพราะเขาไม่เคยเอ่ยปากถามลูกทั้งสองคน
อูยองคอยดูแลและปกป้องเด็กทั้งคู่ จนชีอูพ้นจากการถูกกลั่นแกล้ง แถมยังได้เข้าทีมบาสเกตบอลของโรงเรียนด้วยกันอีกต่างหาก
เขาคอยดูแลปกป้องชีอาจากอันตราย เพราะต้องกลับบ้านในเวลาค่ำมืดดึกดื่นหลังทำงานพิเศษ
แดยองทราบความจริงในเย็นวันหนึ่งว่า พ่อของเขาให้ความรักความเอ็นดูลูกแฝดของเขามาก แม้ว่าเมื่อครั้งที่เขาและดาจองทำพลาดเสียอนาคตการเรียนไป พ่อของเขาโกรธเคืองอย่างรุนแรง จนทำให้เขาตัดสินใจออกจากบ้านไปก็ตาม
แดยองแอบติดตามพ่อซึ่งยังคงทำงานตรากตรำเป็นคนขับรถประจำทาง จึงได้รู้ความจริงว่าเหตุผลที่พ่อแสดงอารมณ์รุนแรงขนาดนั้น ก็เพราะความฝันของพ่อคือการได้เห็นเขาเป็นนักกีฬาอาชีพและทีมชาติ ซึ่งเป็นความฝันเดียวกันกับเขา
เมื่ออยู่ในร่างนักเรียน แดยองจึงมีเวลามากเหลือเฟือที่จะคอยติดตามดูแลดาจองอย่างห่างๆ เพราะไม่รู้จะอธิบายต่อเธออย่างไรว่าจริงๆ แล้วเขาเป็นใคร ส่วนดาจองนั้นเกิดความรู้สึกดีๆ ที่อธิบายไม่ได้ต่อเด็กหนุ่มผู้หน้าตาละม้ายคนรักของเธอ ที่ดูเหมือนจะรู้จักเธอดีกว่าตัวเธอเองเสียอีก
การเฝ้าดูแลสมาชิกในครอบครัวในฐานะอูยอง ก็ได้ทำให้แดยองได้รู้ว่า ครอบครัวต้องการเขามากแค่ไหน หลายเรื่องเป็นเรื่องเล็กน้อยที่แค่ได้ทำด้วยกันก็สุขใจ หลายครั้งลูกและภรรยาเพียงขอให้เขาอยู่ใกล้ก็อุ่นใจอย่างล้นเหลือ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขามองไม่เห็นความสำคัญตลอดมา
🏀🏀🏀
ในการแข่งขันบาสเกตบอลนัดสำคัญตัดสินการเข้าไปแข่งชิงแชมป์ระดับภูมิภาค พ่อของแดยองเข้ามาชมการแข่งขัน เพราะชีอูหลานชายรบเร้าให้มาช่วยเชียร์ นั่นหมายถึงพ่อของแดยองได้มีโอกาสเข้ามานั่งดูลูกลงแข่งอีกครั้ง เพียงแต่เป็นในชื่อของอูยอง นักกีฬาหน้าใหม่ของโรงเรียน
เขาเล่นได้ดีและเป็นคนยิงลูกตัดสินเกมนำชัยให้โรงเรียน เมื่อจบการแข่งขันแดยองตัดสินใจเดินไปที่อัฒจันทร์ พร้อมส่งภาษามือที่เรียนมาตอนไปช่วยแม่ทำงานการกุศล สื่อสารกับพ่อเพื่อให้รับรู้ว่า เขาได้ทำตามสิ่งที่ตั้งใจไว้ คือลงสนามและเล่นได้อย่างยอดเยี่ยมให้พ่อได้ดูอีกครั้งหนึ่ง
Credit: Dramabeans
เมื่อได้เห็นฟอร์มการเล่นที่คุ้นเคย และได้รับสารภาษามือ พ่อของเขารู้ได้ทันทีว่านี่คือลูกชาย ฮงแดยองที่อยู่ในร่างเด็กหนุ่มอายุ 18 ปี การแข่งขันนัดนั้นได้ช่วยประสานรอยร้าวความสัมพันธ์พ่อลูกให้กลับมาเชื่อมต่อกันได้อีก
แดยองได้รู้จากพ่อว่า ดาจองยังคงดูแลพ่อเสมอมา และพ่อของเขาก็คอยหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ครอบครัวเขาผ่านทางดาจอง เพราะไม่อยากให้แดยองได้รู้
ครอบครัวยังคงดูแลกันแม้ว่าโดยส่วนตัวของแต่ละคนจะมีชีวิตลำเค็ญเพียงใด
สิ่งนี้แดยองไม่เคยรับรู้เลย
ในอีกมุมหนึ่ง แดยองได้เห็นดาจองต่อสู้เพื่อความฝันของตัวเอง ผ่านสายตาอูยองด้วยความชื่นชม เขาได้เห็นว่าในขณะที่ตัวเขาเองต่อสู้เพื่อครอบครัว ดาจองเองก็ยากลำบากไม่น้อยในเวลาที่เขาไม่อยู่แต่ครอบครัวต้องการ และดาจองเองก็พบเจออุปสรรคมากล้นระหว่างเดินตามฝันของเธอ
สิ่งเหล่านี้ แดยองก็ไม่เคยมองเห็นมันเลย
🏀🏀🏀
ในระหว่างที่แดยองหายไปจากชีวิตของเธอ ดาจองกลับได้เรียนรู้ข้อเท็จจริงของการที่สามีของเธอเปลี่ยนไป
เธอได้รู้ว่าที่แดยองต้องออกจากงาน ก็เพราะพลั้งมือทำร้ายร่างกายหัวหน้าที่พูดจาดูถูกครอบครัว
เธอได้รู้ว่าสามีต้องลำบากขนาดไหน และการที่ไม่ยอมปริปากก็เพราะไม่ต้องการให้ครอบครัวเป็นทุกข์ และด้วยภาระหน้าที่หัวหน้าครอบครัวที่เขาแบกไว้เต็มสองบ่า
ยิ่งเมื่อเธอได้รับฟังคำปลอบใจ และการคอยอยู่เป็นเพื่อนในเวลาที่ต้องการของเด็กหนุ่มอูยอง ยิ่งทำให้เธอนึกถึงกำลังใจที่เธอได้รับเสมอจากสามีในยามผิดหวัง
สามีของเธอยอมละทิ้งความฝัน ตั้งใจทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวอย่างเต็มที่ ด้วยความเหนื่อยยากมากกว่าที่ดาจองจะจินตนาการได้
ความใกล้ชิดที่มากขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างแดยองในร่างอูยอง กับดาจองและครอบครัว ได้พัฒนาไปสู่จุดที่น่าอึดอัดและกำลังจะเป็นปัญหา เพราะดาจองยังคงมีแดยองอยู่ในใจเสมอ แม้ว่าจะเกิดความรู้สึกดีๆ กับเด็กหนุ่มอูยอง แถมยังมีซูเปอร์สตาร์เบสบอลที่มามอบความรู้สึกดีๆ แก่เธออีกคน
การเริ่มต้นชีวิตใหม่ของดาจองจึงจำเป็นต้องตัดตัวแปรเพื่อทำให้ชีวิตเธอสับสนน้อยลง เธอตัดสินใจขีดเส้นให้อูยองออกไปจากชีวิตเธอและครอบครัว
เมื่อเห็นว่าตนเองจะเสียคนรักไปเป็นครั้งที่สอง แดยองในร่างอูยอง จึงตัดสินใจบอกความจริงกับดาจองว่าเขาเป็นใคร แม้ในครั้งแรกเธอจะไม่เชื่อเลย แต่ในที่สุดเธอก็ยอมรับความจริงว่าสามีของเธอได้กลับไปอายุ 18 อีกครั้งหนึ่ง
ยิ่งไปกว่านั้นสามีเธอกำลังจะทำฝันให้เป็นจริง เพราะทีมมัธยมที่ทั้งสามีในร่างเด็กหนุ่มและชีอูลูกของเธอลงเล่นนั้น กำลังจะลงชิงแชมป์ภูมิภาค และแมวมองของมหาวิทยาลัยฮันกุกก็จะมาดูดาวรุ่งทั้งสองคนเพื่อเตรียมดราฟต์เข้ามหาวิทยาลัย
🏀🏀🏀
.
หลังการซ้อมก่อนแข่งขันนัดสำคัญ ชีอูได้เอ่ยปากกับอูยองว่าเขาคงดีใจมากถ้าได้เข้าทีมมหาวิทยาลัยฮันกุกพร้อมกับอูยอง
แต่อูยองกลับบอกว่าเขาคงเข้าร่วมทีมมหาวิทยาลัยไม่ได้...
และในคืนก่อนการแข่งขัน ดาจองขอนัดพบแดยองอีกครั้งและบอกเขาว่า เธอจะเริ่มชีวิตใหม่ของเธอโดยไม่มีเขา
แดยองสับสนและเสียใจ เพราะไม่เข้าใจที่ดาจองยังคงตัดสินใจแยกทางจากเขา ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ก็เข้าใจเหตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นอย่างดีแล้ว เขาคิดว่าสาเหตุหลักก็เพราะเขากลายเป็นเด็กอายุ 18 แดยองออกวิ่งกลับไปที่โรงยิม ชู้ตลูกครึ่งสนามครั้งแล้วครั้งเล่าพร้อมอ้อนวอนภาวนา ขอให้กลับไปเป็นชายอายุ 37 ปีดังเดิม
ทว่าแดยองไม่ทันนึกเลยว่า สาเหตุที่ดาจองตัดสินใจเช่นนั้นก็เพราะไม่อยากให้ตัวเธอเป็นอุปสรรคในการตามฝันของสามีอีก โดยเฉพาะเมื่อเกิดปาฏิหาริย์กับเขา จนได้กลับมายืนในจุดที่สานต่อฝันของตนได้
🏀🏀🏀
ในวันแข่งขันชิงชัย ทีมลงแข่งโดยไม่มีอูยอง ตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำให้กับคู่แข่ง ต้องไล่ตามตลอดเกม และเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว
ในวันนั้นเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ดาจองหยุดยืนนิ่งกลางสะพาน ที่ครั้งหนึ่งเธอและแดยองได้ตัดสินใจครั้งสำคัญ และในวันนี้เธอก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง
Credit: Dramabeans
แดยองตัดสินใจไม่ไปตามฝันในเส้นทางบาสเกตบอล เขายังคงตัดสินใจเหมือนเดิมคือต้องการเดินเคียงข้างดาจองตลอดไป แต่ในครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเขาต้องทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัว หากแต่ฝันของเขาเปลี่ยนไป จากความสำเร็จส่วนตัวในกีฬาบาสเกตบอล เป็นฝันของการสร้างครอบครัวที่มีสุข
และครั้งนี้ทั้งคู่ไม่ได้หันหลังให้สนามบาสเกตบอล และเดินไปอีกฝั่งแม่น้ำที่ทั้งคู่เคยคิดว่าเป็นฝั่งของหน้าที่และความรับผิดชอบ แต่กลับมุ่งเดินตรงไปยังฝั่งสนามแข่งขัน...เพื่อไปดูฝันที่กำลังจะเป็นจริงของลูกชายด้วยกัน
ช่วงขอเวลานอกครั้งสุดท้าย ชีอูบอกเพื่อนๆ ว่า “ปิดเกมกันให้สุดฝีมือเถอะ วันนี้พ่อมาดูฉันเล่นเป็นครั้งแรก” แถวม้านั่งสำรองยังไม่มีแม้เงาของอูยอง เพื่อนนักบาสยอดฝีมือผู้คอยประคับประคองชีอู แต่ข้างสนามเขาเห็นพ่อและแม่ส่งเสียงเชียร์อย่างสุดใจ
Credit: Dramabeans
ในวันนั้น แดยองเห็นฝันของเขาเป็นจริง ผ่านฝีมือการนำทีมคว้าชัยของลูกชาย
🏀🏀🏀
เรื่องราวที่เล่ามาข้างต้นนั้น เป็นเส้นเรื่องส่วนหนึ่งของซีรีส์โรแมนติกคอมเมดี้จากเกาหลีเรื่อง 18 Again มีหลากหลายสีสันแต่งแต้มเอาไว้ ซึ่งนอกเหนือจากความสนุกสนาน ลุ้น ชวนให้เอาใจช่วยตลอดเรื่องแล้ว ละครชุดนี้ยังแฝงข้อคิดที่ดีพร้อมกับบทเรียนสังคมไว้อย่างแยบยลและลึกซึ้ง
ปัญหาพ่อแม่วัยใสที่ยังไม่รู้ภาระรับผิดชอบที่รออยู่เบื้องหน้า ปัญหาขาดการสื่อสารภายในครอบครัว ปัญหาค่านิยมของสังคมที่มักปิดกั้นโอกาสของคนมีความสามารถบางกลุ่ม ปัญหาเหล่านี้ได้ถูกผสมผสานแทรกไว้ในละครชุดนี้
Credit: Dramabeans
สิ่งที่เป็นข้อคิดหลักอีกด้านหนึ่งคือ เรื่องของหน้าที่ ความฝัน และความสำคัญของสถาบันครอบครัว
ในชีวิตจริง บางคนโชคดีได้ทำงานที่ฝันไว้ และมีชีวิตที่ดีตามที่ตั้งใจ ทว่าคนส่วนใหญ่ไม่ได้โชคดีเช่นนั้น หลายคนต้องทำงานที่ไม่ได้รักชอบ ด้วยมีภาระหน้าที่รับผิดชอบ ก็จำต้องก้มหน้าทำไป แม้จะไม่มีความสุขและอาจจะไม่มีวันที่จะได้ทำตามฝันของตนเอง
บางคนเก็บเอาอารมณ์จากหน้าที่การงาน พกพากลับมาถึงบ้านแล้วมาลงกับคนในครอบครัว โดยหลงลืมไปว่าแท้จริงแล้วงานเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต ครอบครัวต่างหากที่เป็นชีวิตอันแท้จริง
ขณะที่อีกหลายคนมุ่งทำตามฝันของตนเอง โดยละเลยหน้าที่รับผิดชอบที่พึงใส่ใจ คำนึงถึงแต่ความรู้สึกกับความสำเร็จส่วนตัว สุดท้ายจบลงด้วยการถึงฝันแบบโดดเดี่ยว
ละครชุดนี้ย้ำเตือนถึงข้อเท็จจริงที่ว่า คนเรามักจะรู้สึกว่าความทุกข์ของเรานั้นใหญ่หลวงกว่าของคนอื่น หลายต่อหลายครั้งเราจึงไม่ได้ตระหนักว่าคนอื่นก็ทุกข์ทนอยู่เช่นกัน
เราอาจหลงลืมไปว่าขณะที่เรามุ่งตามฝัน และในบางครั้งเราอาจยึดติดความฝันเดิมที่เราไม่เคยได้มามากเกินไป จนลืมมองว่าฝันใหม่ๆ เกิดขึ้นรอบตัวได้ตลอดเวลา
และเมื่อมีความทุกข์ คนที่เรารักและรักเราย่อมเป็นคนที่เราควรสื่อสารให้เข้าใจกัน เพื่อจะได้เกื้อหนุนสร้างแรงใจให้เดินต่อได้ ปัญหาครอบครัวส่วนใหญ่นั้น ไม่ได้เกิดจากปัจจัยภายนอก หากแต่เกิดจากความไม่เข้าใจกันระหว่างสมาชิกในครอบครัวเอง
ชีวิตจริงของเราอาจไม่โชคดีเหมือนแดยองและดาจองที่มีโอกาสได้เริ่มใหม่อีกครั้ง แต่เราสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ แม้จะไม่ได้เดินตามทางที่ฝัน ไม่ได้ทำงานที่ฝัน แต่เรายังภูมิใจในหน้าที่ของเรา เพราะมันอาจจะช่วยทะนุบำรุงความฝันของคนที่เรารัก คนที่มีความหมายกับเราได้
หรือหากเราได้เดินตามทางที่ฝันแล้ว มันก็คงดีไม่น้อยที่จะเหลียวมองไต่ถามคนที่เดินเคียงข้างว่าเขามีฝันอะไร และสร้างมันร่วมกันได้หรือไม่
ว่ากันว่า การช่วยให้คนอื่นประสบความสำเร็จและถึงฝั่งฝัน ก็มีความสุขไม่น้อยไปกว่าการไปถึงฝันของเราเองเลยครับ
◤━━━━━━━━━━━━━━━◥
หากคุณชอบคอนเทนต์นี้อย่าลืม 'กดไลค์'
หากคอนเทนต์นี้โดนใจอย่าลืม 'กดแชร์'
◣━━━━━━━━━━━━━━━◢
#ระหว่างหน้าที่กับความฝัน #Dramabeans #บาสเกตบอล #Basketball #Thailand
- 21
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
