คาเฟ่ บ้านอ.ฝรั่ง...จริงๆ เรานิยมเรียก อ.ศิลป์ มากกว่า จากการอ่านหนังสือ อ.ศิลป์กับลูกศิษย์ และคำบอกเล่าจาก อ.ที่เคยเรียนกับท่าน ทำให้เราเรียนรู้ประวัติ และความทรงจำ ประวัติของท่านหาอ่านได้โดยทั่วไป(ศ.ศิลป์ พีระศรี หรือ คอราโด ซี.เฟโรจี)
อาคารในภาพรวม แต่มุมอับสายตากลับมีโดม อันโดเด่นของอาคารหลังนี้
ก็เพิ่งทราบว่า มีการบูรณะบ้านเดิม สมัยท่านมารับราชการกับสยาม จนเกิดการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างต่อชีวิตท่านเอง และสถานการณ์ภายนอก
รูปปั้นอ.ศิลป์ บิดาแห่งศิลปะสมัยใหม่เมืองไทย
ชอบที่สุดนอกจาก โดม ...ขอเรียกแบบนั้น ที่ทำให้เกิดช่องแสง และพื้นที่ประหลาด ไม่เหมือนบ้านในสมัยเดียวกัน(ลองหาประวัติผู้ออกแบบและสร้าง ทำให้น่าสนใจเพิ่มไปอีก) แล้วยังมีภาพถ่ายสมัยครอบครัวอ. พักในช่วงแรกๆ แม้ว่าสุดท้ายชีวิตครอบครัวอ.จะไม่โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่มีความทรงจำอันดี และงดงามเสมอจากรูปนี้
ประวัติและภาพถ่าย...คุณควรลองหาอ่านจดหมายฉบับสุดท้าย ที่อ.เขียนถึงลูกชายที่อยู่อีกซีกโลก เหตุผลของการเลือกและอุทิศชีวิต เพื่อศิลปะ
อาคารทรงแปลกตาแต่คุ้นชิน เพราะสมัยร่วมกันกับ พระราชวังสองแห่ง ที่มี โดม ยอดแหลม ให้เห็นเด่นชัด เกิดมิติพื้นที่แสง และการใช้สอย
ภายนอกระยะไกลจากฝากตรงข้ามของถนน เชิงสะพานซังฮี้
การตกแต่งผสานวัสดุไม้และอิฐ เน้นตะวันตก
ช่องแสงสามด้าน
การแบ่งพื้นที่ภายในก็น่าตื่นตา เพราะความกระทัดรัดของอาคาร แต่มีหลายโซนการใช้งาน จากทางเข้าตัวบ้านหลักแคบๆ แยกเป็นห้องซ้ายขวากระหนาบทางเดิน ด้านซ้ายมือเป็นห้องเดี่ยว ส่วนด้านขวาช่วงแรก้ป็นห้องเล็ก ลึกสุดด้านในเป็นห้องที่มีแสงนวลตา ช่องแสงสามด้านประกบกัน โดม คือพื้นที่ตรงนี้
พื้นที่ด้านใน แสงนวลยามบ่าย กับจ้ายามเช้า ทำให้พยายามจำลองภาพการเคลื่อนที่ของดวงตะวัน และการใช้งานพื้นที่ส่วนนี้ คงเป็นห่ฝ้องรับแขกหรือห้องกินข้างที่นวลตาและอบอุ่น
ห้องแรกของทางขวามมือ เครื่องเรือนร้านเลือกวัาดุและรูปแบบที่ดูอบอุ่น สบายตาด้วยสีและทรงเส้นสายละมุน
อาหารที่นี่ค่อนข้างมีราคา แต่คุ้มค่าที่จะลองชิม ส่วนตัวมาเพียงสองครั้ง ได้ลองชิมชา ที่น่าสนใจ แต่กาแฟที่นี่มีแบบพิเศษ
บางวันมีอาหารแบบประจำวัน นอกเหนือเมนูปกติ
เมนูเด่นเห็นจะบังเอิญที่ลองชิม มัฟฟินหรือสโคนก็จำไม่ได้ ต้องขออภัย แต่ที่จำได้คือแยมมะขาม เพราะมีที่มาจากการคิดสูตรอิงกับ น้ำมะขามที่อ.ศิลป์ท่านชอบ...เพิ่งทราบก็ตอนอ่านบทสัมภาษณ์คุณเจ้าของร้านท่านอธิบาย ปกติอ่านเจอแต่อ.ศิลป์ กินแต่อาหารกลางวันไม่สู้ดีนัก เช่น กล้วยปิ้งสองลูกกับแซนวิส คู่หรือสองคู่ เพราะนักเรียนศิลปะของท่านแอบเปิดกระเป๋าท่านดู ท่านชอบให้เงินไปซื้อสีเขียนรูปทำงานส่ง เพราะรู้ว่าคนเรียนศิลปะไม่ค่อยมีเงิน หนำซ้ำอุปกรณ์ราคาแพง(ที่น่าตกใจกว่าคือ อุปกรณ์ศิลปะยังอยู่ในรายการสินค้าฟุ่มเฟือยจนอ.เสียชีวิตไปนานมากแล้วตั้งแต่2500กว่าๆ จนตอนนี้ก็ยังแพง)
สั่งชามากินกับขนม
สโคนเนยสด พร้อมแยมมะขาม แม่หัวเราะเพราะเราสั่งแบบงงๆ
เราเคยได้ฟังเรื่องเล่าจากอ.ลาวัลย์ อุปอินทร์ (ท่านได้เป็นศิลปินแห่งชาติแล้ว...แต่ท่านก็ยังเขียนรูปทุกวัน แม้มีโรคประจำตัว) สมัยที่เรียนกับอ.ศิลป์ เพราะอ.ลาวัลย์ ท่านเป็นสตรีคนแรกที่จบคณะจิตรกรรม ม.ศิลปากร(ตอนนั้นอาจยีงไม่เป็นมหาวิทยาลัย ต้องค้นข้อมูลอีกที) ว่าบรรยากาศเป็นอย่างไร วันไหนอารมณ์ดี จะเรียกเด็กนักเรียนว่าหนู วันไหนเรียก นาย คือปกติหรือหงุดหงิด ท่านพูดไทยแบบสำเนียงอิตาเลี่ยน อ.ลาวัลย์ จึงต้องทำหน้าที่ล่ามช่วยแปลให้น้องๆใหม่สมัยเรียน หรืออ.แอบเล่าว่าตอนหนึ่งต้องการอ่านหนังสือ ทำงานให้ได้มากๆ เลยลองกินยาขยัน...ยาสมัยนั้นไม่อันตรายเท่าสมัยนี้ กินเสร็จงง เบลอ อ.ศิลป์เรียกท่าน ท่านไม่รู้ตัว เรียกจนนานรำคาญ เลยถูกลูกแปลส้นท่าตะกร้อดีดออกนอกห้องมาตาจึงสว่าง
ปาถกถาแรกเริ่ม ที่อ.ศิลป์ เคยตีพิมพ์และแสดงวันรับนักศึกษาใหม่
เราได้เรียนกับอ.ลาวัลย์เป็นรุ่นสุดท้าย ก่อนท่านจะไม่สมารถมาสอนสีน้ำที่คณะมัณฑนศิลป์ได้ เนื่องจากโรคประจำตัว ชอบมากทุกวันพฤหัสที่เรียน ท่านจะมีขนมไทยที่พี่อุ้ม(จนท.) เตรียมมาให้ บางทีท่านกินไม่หมด เพื่อนๆเลยได้กินแล้วล้อมวงฟังอ.เล่าเรื่อง อ.ของเราบางท่านเป็นรุ่นพี่ก็เรียนกับอ.ลาวัลย์ บอกท่านดูลายมือแม่น จึงชอบให้ท่านดูว่าจะได้ค่าจ้างงานพิเศษที่ไปออกแบบไหม ...ของเราเคยโดนเรียกไปคุยส่วนตัว มีทั้งชม ตอนนั้นเขียนสีน้ำดีสีสนุกอ.บอก และเรียกไปดุ เพราะไม่ตั้งใจเขียนงาน ดุเป็นเพลง
รูปปั้นน้ำพุตรงข้ามวัดพระแก้ว ได้ต้นแบบสมัยอ.ลาวัลย์ ท่านสาว สวยมากๆ อ.เคยแสดงหนังด้วย ลองค้นรูปท่านในอินเตอร์เน็ตได้
ศิลปินอยู่เพื่ออะไร ยืนยงเพื่อจรรโลงสิ่งไหน...(เพลงศิลปากรนิยม ที่ใช้เพลงพื้นเมืองนาโปลี หมู่บ้านประมงที่อิตาลี อ.ศิลป์ชอบเพลงนี้มาก เลยเป็นเพลงประจำศิลปากร...ซานตาลูเซีย...)...อ.ลาวัลย์ เตือนหลายคนและชมหลายคน เพราะหากไม่ตั้งใจก็เสียเวลามาเรียนเปล่า เสียดายโอกาสฝึกทักษะ เล่นไปวันๆ ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจเพราะอ.ท่านไม่ค่อยสาธิตเนื่องจากท่านชรา อายุ 70 ปีแถมบางทีล้มในห้อง เราตกใจกันมากเนื่องจากโรคนั้น
หากมีเวลา ลองมาเยี่ยมชมบ้าน คาเฟ่บ้านอ.ฝรั่ง มีงานศิลปะและออกแบบหมุนเวียนบางคราว
ตอนนี้มีของที่ระลึกแค่ตึกปูน ลองหาเพจเฟสบุค blue bangkok หรือใน blockdit ชื่อเดียวกันได้นะ มีสินค้าอื่นๆด้วยนะ
ชุดเจริญกรุง-ตลาดน้อย กำลังผลิตนะ
ชุดพระนคร มีจำหน่ายแล้ว
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
