พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 12
“…ควับ!...” คริสต์ที่พึ่งจะได้หลับไปได้ไม่นานต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมา เมื่อเวลาล่วงมาเป็นอีกวัน หลังจากที่เขาจัดการหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ และเธอก็ไม่มีอะไรติดตัวเลย จู่ๆร่างเกือบเปลือยของเธอเข้ามาเบียดเขาอย่างไม่รู้ตัว
คริสต์จ้องมองใบหน้าที่หลับสนิท ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย แววตาอ่อนแสงลงอย่างไม่รู้ตัว เพราะนี้คงเป็นครั้งแรกของเขาที่นอนเฉยๆกับเพศที่ได้ชื่อว่า ‘เพศหญิง’ และครั้งแรกอีกอย่างที่เขาปลดเปลื้องอาภรณ์อย่างเดียว...ให้กับผู้ที่เรียกว่า ‘เพศหญิง’
“สาวน้อยเธอโชคดีมากเลยรู้มั้ย?....นอนเฉยๆ...และนิ่งๆไว้...เพราะฉันเป็นมนุษย์ผู้ชายที่มีความรู้สึกและความพร้อมในเรื่องลีลารักอย่างเหลือล้น...” คริสต์เอ่ยกับร่างบางที่ยังคงมีลมหายใจสม่ำเสมอ ไม่รับรู้ถึงภัยร้ายที่เธอกำลังจะทำให้มันเกิดขึ้น!
คริสต์กระชับผ้าห่มที่คลุมกายร่างบางให้มิดชิดมากขึ้น เพราะคนอย่างเขาไม่ได้อดเรื่องอย่างว่าถึงต้องลักหลับใคร...แค่เขาชายตากระดิกนิ้ว เขาก็มีให้เลือกมากพออยู่แล้ว แต่วงแขนแข็งแรงก็ต้องขยับกว้างขึ้นเพื่อให้ร่างบางที่เบียดเข้ามานอนหลับอย่างสบายกับไออุ่นจากเขาที่สวมเสื้อผ้าสำหรับนอนครบ ก็ห้องนี้มันห้องของนายกัณฑ์ไม่มีเสื้อผ้าสำหรับเธอคนนี้ และทำไม? อะไร? คริสต์ถึงไม่หยิบเสื้อยืดสักตัวของกัณฑ์มาสวมให้ร่างบางนี้ ซึ่งเรื่องนี้คริสต์ก็หาคำตอบให้กับตัวเองได้....
ทางด้านกิ๊ก ที่เอาแต่นั่งจ้องโทรศัพท์ของเพื่อนสาว หวังว่าจะมีการติดต่อกลับมา แต่นี้ก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ที่เธอเดินกระสับกระส่ายไปมาในห้อง คอนโดของเพื่อนสาวหลังจากที่เธอต้องเป็นฝ่ายไปขยับรถของเพื่อนออกจากผับที่เกิดเรื่องเพราะเจ้าหน้าที่ตำรวจก็กรูกันเข้ามา แต่จากที่เธอเฝ้ามองกลุ่มวัยรุ่นที่ถูกทางเจ้าหน้าคุมตัวไม่มีแม้แต่เงาเพื่อนสาว
“หญ้า!....แกไปอยู่ไหน?....แกต้องไม่เป็นอะไร...แล้วฉันจะเอาหน้าไปเจอ... ‘เขาคนนั้น’...ได้ยังไง?...ช่วยติดต่อกลับมาสักทีเถอะ”
‘รุ่งอรุณ...เช้าวันใหม่’
กอหญ้าที่ขยับตัวหลังจากได้พักผ่อนอย่างเต็มที่...คิ้วบางเริ่มขมวดเข้าหากันทีละน้อยเมื่อดวงตาบ่งบอกถึงเชื้อชาติเริ่มพบสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นตา ดวงตาเบิกกว้างขึ้น เมื่อสติเริ่มเข้าครอบครองสมอง เมื่อสมองเริ่มทำงาน มือบางเลิกผ้าห่มเล็กน้อย ดวงตาคมที่เบิกกว้างอยู่แล้วกว้างขึ้นอีก เมื่อกอหญ้าเริ่มรับรู้ว่าตัวเองเกือบเปลือยเปล่า เธอสวมเพียงบิกินี่ปกปิดสิ่งล้ำค่าของความเป็นหญิงของเธอเพียงชิ้นเดียว เนื่องจากกอหญ้าไม่ใช่คนขี้ตกใจอะไร แต่สำหรับเรื่องนี้มันเกินกว่าที่เธอจะไม่ตกใจไม่ได้....สายตาเร็วทันสมองเมื่อบนร่างกายเธอเหนือผ้าห่มมีวงแขนใหญ่โอบรัดเธออยู่
“….มันไม่ใช่เรื่องจริง!...หญ้าแกกำลังฝัน” กอหญ้าปิดเปลือกตาลงทันที พร้อมกับร้องบอกตัวเองในหัว ไม่เปล่งเสียงอะไรออกมาทั้งสิ้น
แต่เมื่อดวงตาคมเปิดขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากเม้มปิดสนิททันที ร่างบางเกร็งแข็งอย่างอัตโนมัติ กอหญ้าพยายามหายใจเข้าหายใจออก ย้ำเตือนตัวเองว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ‘สติ’.... ‘สติ’ แต่แล้วเมื่อดวงตาค่อยๆเลื่อนขึ้นไปมองหน้าเจ้าของวงแขนนั้น.... “...อุ๊บ!!!!....พระเจ้า!!!!....” กอหญ้าปิดปากกลบเสียงร้องในคอทันที ถึงแม้เขาจะหลับอยู่แต่เธอก็จำเขาได้!...คริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์
“มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับฉันเนี๊ยะ!!!...พ่อจ๋า!...หญ้าต้องทำยังไง...” ในขณะที่กอหญ้ากำลังกระวนกระวายอยู่ในใจ.....
“ตื่นแล้วเหรอ?...” กอหญ้าดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งทันที เมื่อได้ยินเสียงที่ไม่ใช่เสียงของตัวเอง
“อื้ม...ๆ...อื้ม...” กอหญ้าตอบกลับด้วยการพยักหน้าและเสียงในคอ และค่อยๆขยับร่างบางของตนถอยห่างจากข้างกาย คริสต์ ที่ยังนอนในท่าเดิม โดยที่วงแขนยังพาดไว้บนตัวเธอ ถึงแม้จะมีผ้าห่มขวางกั้นอยู่ก็ตาม
คริสต์มองหญิงสาวที่พยายามจะเอาตัวเองหายเข้าไปในใต้ผ้าห่ม “แม่คุณ...มันไม่สายไปหน่อยเหรอ?” คริสต์แอบคิดขำๆในใจ
“จำอะไรได้บ้าง?” คริสต์ถามกลับ พร้อมกับขยับเท้าแขนข้างที่ว่าง เพื่อหันมาคุยกับเธอ และตั้งใจไม่เอาแขนที่พาดบนตัวเธอออก เขาก็แค่จะแหย่! แกล้งเธอเล่น ขำๆ เพราะยิ่งเห็นท่าทางแบบนี้แล้ว ยิ่งอยากแกล้ง...
“โอ้ย!...แล้วทำไมต้องมาถามและอยากรู้เอาตอนนี้...หลังจากนี้ไม่ได้ เหรอ...แล้วทำไมไม่เอาแขนบ้า!นี้ออกไปสักที...มันหนักนะ!!!” กอหญ้าคิดในใจ และให้คำตอบกับคำถามของคริสต์เป็นการส่ายหน้าไปมา โดยที่ยังคงใช้ผ้าห่มปกป้องใบหน้านั้นอยู่ครึ่งอยู่ เพราะเธออยากจะให้มันจบๆ เร็วๆ สักที
คริสต์อมยิ้ม...ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าเธอกำลังเขินอาย และต้องการหลบหน้าหลบตาเขา...
“เฮ้ย!!!!....ฉันคงลีลาแย่มาก!...จนไม่เป็นที่จดจำเลย” คริสต์แกล้งเปรยออกไปด้วยเสียงที่เศร้าเสียใจ...
“ห๊า!!!!....อะ...อะไรนะ!!!....” เสียงแรกของกอหญ้าที่ฟังเป็นคำ ดังออกมา อย่างตกใจพร้อมกับลดผ้าห่มเปิดเผยใบหน้าของตัวเองมากขึ้น พร้อมเปิดเผยดวงตาที่โตจ้องมองใบหน้าคริสต์
“ฉันบอกว่า!...ลีลาของฉันคงไม่เป็นที่ประทับใจของเธอล่ะสิ...เธอถึงจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนนี้เราสองคน...” คริสต์หยุดพูดพร้อมส่งสายตาสื่อความประสานไปกับดวงตานั้น
“……….” กอหญ้าเกิดอาการหาเสียงของตัวเองไม่เจอ ดวงตาเบิกกว้าง นิ่ง ร่างกายเธอนิ่ง ช็อค!!!...ใช่เธอช็อค! กับสิ่งที่ได้ยิน...
“เฮ้!!!...” คริสต์ขยับตัวลุกนั่งทันทีอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ หญิงสาวตรงหน้าก็นิ่งไปเฉยๆ สองมือเข้าจับไหล่บางพร้อมกับเขย่าร่างบางเบาๆ “...คุณ...คุณ...เธอ...เป็นอะไรไป” ตอนนี้เป็นคริสต์ที่เริ่มใจไม่ดี ตั้งแต่เกิดมาก็พึ่งเคยเจอผู้หญิงที่ร้องแหกปากกับเขาไม่เป็น...
“ยายเด็กบ้า!...เพี๊ยะ!!!”
“โอ้ย!...” กอหญ้าร้องออกมา เมื่อใบหน้าเธอกลายเป็นแหล่งเกิดเสียง เมื่อมือใหญ่ของคริสต์สัมผัสที่มากกว่าคำว่าอ่อนโยน จนทำให้แก้มเนียนแดงเล็กน้อย “...ฉันเจ็บนะ!...”
“ค่อยยังชั่ว...คิดว่าตายทั้งๆที่ยังหายใจอยู่” คริสต์พูดพร้อมกับยิ้มออกมา
“บ้าเหรอเปล่าคุณนะ!...ตบเข้ามาได้...ฉันก็เจ็บเป็นนะ”
“ใครจะไปรู้ล่ะ!...แหย่เล่นแค่นี้ถึงกับช็อคไปเลย...”
“แหย่เล่น?...คนบ้านี้คุณหลอกฉันเหรอ?...” คริสต์รีบลงจากเตียง เมื่อหญิงสาวกำลังจะดึงหมอนมาฟาดเขา คริสต์ยืนยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้าที่ลุกขึ้นมานั่ง แต่ไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มกระชับกายมากขึ้น แต่ใครเล่าจะเข้าใจ ‘รอยยิ้ม’ แบบนั้นของคริสต์คงไม่มี นอกจากเจ้าตัว.... คริสต์เดินเข้าห้องน้ำไป...
กอหญ้ามองตามจนคริสต์หายเข้าไปในห้องน้ำ สายตาก็เริ่มทำงานในภารกิจแรกทันที คือมองหาเสื้อผ้าของตนเอง ‘ว่างเปล่า’
“บ้าจริง!....ป่านนี้ยายกิ๊กคงเป็นห่วงแย่แล้ว” กอหญ้าพึมพำกับตัวเอง เมื่อเธอหาเสื้อผ้าของตัวเองไม่เจอ เธอขยับตัวอย่างระมัดระวังและรวบผ้าห่มที่คลุมกายกระชับมากขึ้นและจัดให้ขาของเธอสามารถเดินได้ กอหญ้าเห็นเครื่องมือสื่อสารของคริสต์วางไว้ เธอรีบคว้าขึ้นมาและกดเพื่อเปิดหน้าจอ...ล็อค!...มันล็อค...แน่นอนมันต้องล็อค!...เอาว๊ะ!!!
“คุณ!...ก็อกๆๆๆ....ได้ยินฉันมั้ย?” กอหญ้าที่ขยับเดินไปยังประตูห้องน้ำที่คริสต์หายเข้าไป เธอตะโกนเรียก และเคาะประตู
“มีอะไร?...” เสียงคริสต์ตอบกลับมา
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
