พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 13
“ฉันต้องใช้โทรศัพท์ แจ้งเพื่อนฉัน ป่านนี้คงเป็นห่วงฉันแล้ว...ขอยืมของคุณหน่อย”
“…ห้า...ห้า...แปด..แปด...เก้า...เก้า” คริสต์เข้าใจทันที จึงตะโกนบอกรหัสเปิดเครื่องทันที แหละนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่แปลกสำหรับเขา เพราะคริสต์ไม่เคยให้ใครหรือผู้หญิงคนไหนล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวมากขนาดนี้มาก่อน
“ขอบคุณ...” กอหญ้าเมื่อเปิดรหัส ก็กดเบอร์เพื่อนสาว ‘กิ๊ก’ ให้ตายเถอะ! เครื่องไม่เปิด กอหญ้าจึงกดเบอร์ตัวเอง เพราะกระเป๋าของเธออยู่กับก๊ิก...
“กิ๊ก!...หญ้านะ!...ปลอดภัย!...อย่าพึ่งถามอะไร?...แกมารับฉันหน่อย...ที่...เอ่อนั้นสิ...แล้วที่นี่มันที่ไหน?...รอแป็บนะ!...” กอหญ้าขยับเดินไปยังประตูห้องน้ำอีกครั้ง...
“คุณ!...ก็อก!!!!!...” กอหญ้าผงะถอยหลังเล็กน้อย เมื่อประตูถูกเปิดจากด้านใน
“มีอะไร?...” คริสต์ที่ออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ ที่เส้นผมยังคงเปียกชื้น กอหญ้าที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถึงกับหน้าแดง เพราะสาบเสื้อคลุมแหวกออกให้เห็นแผงอกหนาของชายตรงหน้า พร้อมกับกลิ่นสบู่ที่หอมชวนน่าสูดดมเข้าไปในร่างกายเธอยิ่งนัก...
“คือ...เอ่อ...ที่นี่...ที่ไหนเหรอ?...เพื่อนฉันจะมารับ...” คริสต์พยักหน้าเข้าใจ ยื่นมือไปดึงโทรศัพท์ของเขาที่อยู่ในมือกอหญ้ามา
“เดี๋ยวผมบอกให้...ส่วนคุณไปอาบน้ำล้างตัวก่อน...” คริสต์ดันหลัง กอหญ้าที่ยืนงงๆถูกคริสต์ดันให้เข้าไปในห้องน้ำที่เขาพึ่งออกมา พร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย “สวัสดีครับ!...” คริสต์กรอกเสียงใส่โทรศัพท์ที่ปลายสายยังถือสายรอ
กอหญ้าเปิดประตูห้องน้ำออกมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปสี่สิบนาที ในห้องนอนว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของคริสต์ กอหญ้ากระชับเสื้อคลุมอาบน้ำมากขึ้นและเดินไปยังประตูทางออกห้องนอน แต่เมื่อเธอเดินเข้าใกล้ประตู ประตูก็เลื่อนเปิดเองอัตโนมัติ กอหญ้ามองตามมีรอยยิ้มเล็กน้อย
โซนด้านนอกก็เป็นห้องรับแขก ห้องนั่งเล่น และครัวเล็กๆ กอหญ้ากลืนน้ำลายลงคอทันที เมื่อบนโต๊ะทานอาหารมีอาหารวางไว้หลายอย่าง
“อาบน้ำเสร็จแล้ว...เรามาทานมื้อเช้าก่อน...เสื้อผ้าของคุณและของผมเดี๋ยวสักพักแม่บ้านคงนำขึ้นมาให้...” คริสต์เอ่ยกับกอหญ้า
“เอ่อ!...ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันเกรงใจ” กอหญ้ากล่าวออกไปด้วยเสียงที่เบามาก
“มานั่งตรงนี้!...และมากินซะ...” คริสต์ย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นอย่างออกคำสั่ง พร้อมจดจ้องใบหน้าที่เขาต้องอดยอมรับไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ผิวพรรณเธอหมดจด ยิ่งไม่มีเครื่องแต่งหน้าเธอดูอ่อนกว่าวัยมาก แน่นอนเธอต้องอายุเกินยี่สิบไม่งั้นคงเข้าไปในผับไม่ได้แน่
กอหญ้าเหลือบมองคริสต์เล็กน้อย และค่อยๆเดินไปยังเก้าอี้ที่เขาบอก เพราะเธอก็ฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องให้เป็นเรื่องในสถานการณ์ที่เธอเสียเปรียบทุกอย่างแบบนี้ “...ขอบคุณ...” กอหญ้ากล่าวเสียงเบาออกมา
“…ผมคุยกับเพื่อนคุณแล้ว!...เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณเอง.../...เพล้ง!!!” คริสต์เอ่ยบอกขณะที่กำลังทานมื้อเช้าที่นั่งตรงข้ามกับเธอ กอหญ้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจนมีดที่หั่นขนมปังเลื่อนตกลงบนจาน และเสียงนั้นก็ทำให้คิ้วหนาของคริสต์ขมวดเข้าหากันทันที แปลก! ทั้งคนตรงหน้าเขาและคนที่เธอบอกว่าเป็นเพื่อนของเธอ ...มันอะไรกันหนักกันหนา ทำไมสองคนนี้ทำเป็นมีลับลมคมนัย... เพราะตอนที่เขาบอกกับเพื่อนเธอว่า เดี๋ยวเขาจะไปส่งเพื่อนของเธอเอง ตอนนั้นปลายสาย...
“…ไม่เป็นไร!...ฉันกับเพื่อนไม่รบกวนคุณ...แค่คุณบอกว่าที่นั้นที่ไหนเดี๋ยวฉันไปรับเพื่อนฉันเอง...เอ่อ!...เราสองคนเกรงใจนะคะ...” เสียงปลายสายของเพื่อนหญิงสาวตรงหน้าเขา
“ก็ผมบอกว่าจะไปส่งก็จะไปส่ง...ก็แล้วแต่คุณนะ!...ถ้าไม่อยากได้เพื่อนคุณคืนไป...” คริสต์ตอบกลับหญิงสาวในสายไปแบบนั้น เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องให้เรื่องมันวุ่นวายแบบนี้ จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าอยู่ที่ไหน อย่าว่าแต่ที่อยู่เลย แม้แต่ชื่อเขาก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆที่เขารู้คือ หน้าตาและรูปร่างของเธอ กับ เบอร์โทรศัพท์ที่เขาแอบเก็บไว้ในเครื่องแล้ว...
กอหญ้าหลังจากที่ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ได้แต่อ้าปากค้างมองหน้า คริสต์ ที่มองเธอกลับอยู่เหมือนกัน กอหญ้ากระพริบตาถี่ๆพร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างต้องการเรียกสติและปฎิเสธความใจดีของคริสต์
“…เอ่อ!...คือฉันเกรงใจ...ไม่เป็นไรค่ะ...” กอหญ้ามั่นใจว่า กิ๊ก เพื่อนของเธอไม่มีทางบอกที่อยู่ของเธอให้กับคริสต์แน่นอน
“ไม่ต้องเกรงใจ...เพราะผมก็จะกลับเหมือนกัน”
“…?…” กอหญ้าขมวดคิ้ว มองหน้าคริสต์อย่างไม่เข้าใจ
“ที่นี่ไม่ใช่ห้องผม...เมื่อคืนเกิดเรื่องที่ผับ...เพื่อนผมเป็นเจ้าของที่นั้น เขาจึงให้เราสองคนมาพักที่นี่ก่อน...ว่าแต่เมื่อคืนคุณจำได้มั้ย?ว่าเกิดอะไรขึ้น”กอหญ้าพยักหน้าเข้าใจ และพยายามปรับสีหน้าและท่าทางของตัวเองไม่ให้มีพิรุธ แต่ไม่รู้จะได้ผลมั้ย เพราะดวงตาเข้มจ้องมองเธออย่างกำลังพิจารณาเธออยู่ ทำให้ กอหญ้าต้องทำเฉไฉมาสนใจอาหารเช้าตรงหน้า
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...ฉันก็แค่มาเข้าห้องน้ำ...และเห็นคนกรูกันวิ่งออกมา...และฉันก็ถูกชนจนกระเด็นเข้ามาในห้องวีวีไอพีที่บังเอิญไม่ได้ล็อค...หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้...จน....” กอหญ้าละหยุดคำพูดของตัวเองไว้แค่นั้น เพราะเหตุการณ์ต่อจากนั้นคริสต์ก็ย่อมรู้ดี
“ ก็อก ก็อก...”
“คงเป็นแม่บ้าน....” คริสต์เอ่ยบอกกับกอหญ้าและลุกจากเก้าอี้ไปที่ประตู กอหญ้ามองคริสต์ที่เดินกลับมาพร้อมกับหลายอย่างในมือที่มากกว่าเสื้อผ้าในถุงสวมนั้น กอหญ้ารีบลุกจากเก้าอี้เพราะในถุงนั้นมีเสื้อผ้าของเธอที่ซักรีดเรียบร้อยเธอรับมาจากคริสต์ทันที “...อันนี้ก็ของคุณ...” คริสต์ส่งถุงกระดาษใบที่ใหญ่ว่าอีกใบที่เขายังถือไว้
“…ขอบคุณค่ะ...” กอหญ้ากล่าวขอบคุณอย่าง งงๆ แต่ก็รับมา และแก้มใสก็แดงขึ้นทันทีเมื่อเธอคลี่เปิดถุงกระดาษนั้น โอ้!!!...มันคือชุดชั้นในของใหม่สำหรับเธอ...กอหญ้าเอาแต่ก้มหน้า และกล่าวขอตัวเดินเข้าห้องนอนไปทันที ตั้งแต่เกิดมานอกจาก ‘อันโต’ แล้วเธอไม่เคยใกล้ชิดใครเลย แต่สำหรับเขาคนนี้มันเหนือการคาดหมายอย่างที่ชาตินี้เธอไม่มีวันให้เกิดขึ้นแน่ ถ้าเธอล่วงรู้อนาคตล่วงหน้า...
คริสต์มองตามร่างสูงเพรียวเดินหายเข้าห้องนอนไป อดยิ้มไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เป็นแบบเธอมาก่อน นอกจากแม่กับพี่เขมแล้ว ผู้หญิงที่แวดล้อมตัวเขาล้วนแล้วแต่เปรี้ยว เจนจัด ทั้งนั้น...
กอหญ้าเดินออกมาจากห้องนอนอีกครั้งหลังจากที่เธอคืนเสื้อผ้าของตัวเองกลับเข้าร่างเธอ คริสต์หันไปมองเพราะเขาเองก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว คริสต์จ้องมองเธอตั้งศีรษะจรดปลายเท้า ที่ตอนนี้เธอเท้าเปล่า และผมยาวตรงของเธอก็ยังแห้งไม่สนิท
“รองเท้าของคุณอยู่ตรงโน้น...” คริสต์เอ่ยบอกพร้อมกับชี้ไปยังที่วางรองเท้าที่เขาเองนี้แหละที่เป็นคนถอดมันให้เธอ “...นี้ก็เป็นครั้งแรกสำหรับเขาอีกเรื่องหนึ่ง...”
กอหญ้าพยักหน้าและเดินไปยังทิศทางที่เขาบอก...เธอหยิบรองเท้าของเธอเข้ามาสวมเรียบร้อย...และหันไปมองคริสต์สื่อความหมายว่า...เธอพร้อมจะออกจากที่นี่แล้ว
“สวมนี้ซะ!” คริสต์ส่งเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองให้เธอ กอหญ้ามองเสื้อในมือเขากับหน้าเขาสลับกันอย่างไม่เข้าใจ คริสต์คำรามเสียงในคอพร้อมขยับเพื่อที่จะสามารถยัดเสื้อของเขาใส่มือเธอที่กอหญ้ายกมือขึ้นมารับไว้อย่างเสียไม่ได้
คริสต์ที่สวมเสื้อยืดเข้ารูปสีเข้มที่เข้าชุดกับยีนส์สีเข้มทำให้เขาดูสมาร์ทและดูดีมากขึ้นที่มากอยู่แล้ว ...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคริสต์ถึงอยากให้หญิงสาวตรงหน้าสวมเสื้อของเขาเพราะเธอสวมเพียงเกาะอกสีดำ มันชวนให้เป็นที่ดึงดูดสายตาของคนที่พบเห็น
คริสต์กับกอหญ้าที่ออกจากห้องและลงลิฟท์มาถึงชั้นล่าง ทั้งสองคนที่เดินเคียงคู่แบบห่างๆเยื้องๆกันเล็กน้อย เรียกสายตาทั้งหญิงและชายที่ผ่านไปมาได้ตลอดเวลา เพราะสายตาของคนที่มองมาที่คนทั้งคู่ต่างลงความเห็นกันว่า ‘เหมาะสม’ สวยสมกันยิ่งนักชายก็หล่อหญิงก็สวยน่ารัก
“สวัสดีครับคุณคริสต์...” ชายท่าทางเกรงขามเดินเข้ามาหาคริสต์พร้อมกล่าวทักทายและส่งกุญแจรถของคริสต์ให้ และบอกสถานที่จอดรถด้านหน้า กอหญ้าเดินตามคริสต์ไปอย่างช้าๆและสมองเริ่มทำงานอย่างหนักอีกครั้ง....ว่าเธอจะทำอย่างไรดี?
“ปี๊ด” เสียงสัญญาณปลดล็อคประตูรถ Land Rover Discovery Sport สีดำ คริสต์ส่งสายตาให้กอหญ้าเดินไปขึ้นฝั่งข้างคนขับ
“เอ่อ!...ฉัน...กลับเองดีกว่า...คุณจะได้กลับไปพักผ่อนเลย” กอหญ้าเอ่ยออกมาอย่างรักษามารยาท ซึ่งความจริงแล้วเธอสามารถเดินหลบและหนีเขาไปเรียกแท็กซี่หน้าทางเข้าคอนโดนี้เลยก็ได้ แต่เธอไม่อยากเสียมารยาทกับเขา ที่เขาก็ช่วยและเป็นสุภาพบุรุษกับเธอมาโดยตลอด
“ไปขึ้นรถ!...” คริสต์พูดสั้นๆ เชิงออกคำสั่ง...ให้ตายเถอะ!!!! ยายเด็กบ้านี้ไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เธอจะรู้มั้ยว่ามีผู้หญิงอีกตั้งเท่าไหร่ที่อยากจะใกล้ชิดเขา...
“เอ่อ!...ฉันเกรงใจ!...แล้วอีกอย่างคือ!...ฉันบอกคุณไม่เป็นว่าบ้านฉันไปยังไง?” กอหญ้าพูดออกไปเมื่อเริ่มหาทางออกให้กับตัวเองได้...แต่!!!
“แล้วถ้าเธอไม่ขึ้นรถฉัน...เธอจะกลับยังไง?”
“ฉันจะไปขึ้นรถเมล์...”
“มีเงิน?”
“…!…” กอหญ้าตกใจทันที ใช่! เธอลืมเรื่องนี้ได้ยังไง?
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
