18 เม.ย. 2021 เวลา 10:58 • หนังสือ
พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 14
“ขึ้นรถได้แล้ว!...มันร้อน!...” คริสต์พูดพร้อมกับเข้าจับข้อศอกและพาเดินไปยังฝั่งด้านข้างคนขับ กอหญ้าตกใจ แต่ก็เดินตามแรงลากนั้น! “...ปัง!...” เสียงประตูรถปิดเมื่อคริสต์ดันร่างบางเข้าไปนั่งประจำที่เรียบร้อย
คริสต์สตาร์ทรถทันทีเมื่อเข้าประจำที่หลังพวงมาลัย คริสต์หันไปมองหญิงสาวที่ดูตื่นๆและตกใจถึงแม้เธอจะนั่งเฉยๆ
“อุ๊บ!...” กอหญ้าร้องออกมาเมื่อตัวและแขนของคริสต์ขยับมาที่ตัวเธอ มือใหญ่ดึงเข้มขัดนิรภัยมาล็อคให้กับเธอ คริสต์ก้มมองริมฝีปากอิ่มที่ห่างกับริมฝีปากไม่ถึงคืบ และเลื่อนดวงตาเข้มขึ้นไปมองดวงตากลมที่กำลังตื่นตกใจ กอหญ้าขยับศีรษะเบียดกับพนักด้านหลัง พร้อมกับเม้มปากกัดริมฝีปากล่างของตนไว้ และเธอกลั้นหายใจของตัวเองไว้เมื่อใบหน้าของเธอแดงจัดเมื่อลมหายใจอุ่นๆของคริสต์เป่ารดเธออยู่
คริสต์ยิ้มออกมาก่อนที่จะผละใบหน้าออกมาอย่างแสนเสียดาย และเขาก็เคลื่อนรถออกไปมุ่งสู่ถนน...
“คะ...คุณจะไปไหน?...” กอหญ้าเมื่อนั่งรถมาได้สักพัก เหมือนสติเริ่มที่จะกลับมา จึงเอ่ยถามคริสต์ในที่สุด
“ไม่รู้!...” คริสต์ตอบสั้นๆ และตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป แต่คำตอบนั้นของเขาเรียกความสนใจของกอหญ้าได้อย่างดี
“งั้นคุณจอด...จอด...เฮ้ย!...” กอหญ้าที่กำลังบอกให้คริสต์จอดข้างทางข้างหน้าแต่จู่ๆ คริสต์ก็เปลี่ยนเลนขยับเข้าช่องทางที่กำลังจะขึ้นทางด่วนซะงั้น
คริสต์หันไปเลิกคิ้วมองกอหญ้าอย่างไม่เข้าใจ และทำหน้าเหมือนมีคำถามว่า “เมื่อกี้ว่าอะไรนะ?” ประมาณนั้น
กอหญ้ากัดฝีปากล่างพร้อมสะบัดหน้าหันไปมองข้างหน้าอย่างไม่พอใจคริสต์ และไม่เห็นว่าคริสต์ยิ้มขำกับท่าทางแบบนั้นของเธอ
“ครืด” เสียงสั่นของเครื่องมือสื่อสารของคริสต์แสดงถึงข้อความเข้า คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันที เพราะถ้าให้เขาเดาคงเป็นข้อความมาจาก รัตน์หรือ เอกรัตน์เพื่อนสนิทอีกคนของเขาที่เป็นตำรวจที่เมื่อเช้าเขาส่งขอความไปหา
“…เพื่อน!...ช่วยเช็คชื่อที่อยู่เจ้าของเบอร์...081-XXX-XXXX...ให้ด่วน...ขอบใจล่วงหน้า”
คริสต์ยังคงขับรถไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นทางลงจากทางด่วนเขาก็ชิดซ้ายและเข้าเส้นทางปกติ คริสต์เลี้ยวเข้าปั้มน้ำมันข้างหน้าทันที เพื่อเติมน้ำมัน...และเมื่อเรื่องน้ำมันเสร็จเรียบร้อยเขาเคลื่อนรถเข้าจอดหน้าร้านสะดวกซื้อ
“ผมหิวน้ำ...คุณเอาอะไรมั้ย?...”
“ฉันขอลงตรงนี้แล้วกัน...อุ๊บ!...” กอหญ้าหันไปทางคริสต์ที่คว้ามือเธอไว้ และเขาก็ใช้มือที่ว่างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา “กอหญ้า ดาร์เมี่ยน อายุ 21 ที่อยู่ คอนโด.....กทม.” สายตาของคริสต์เพ่งมองใบหน้าของกอหญ้า อย่างพิจารณาอีกครั้ง เพราะตอนนี้โชคชะตากำลังเล่นตลกกับเขากับผู้หญิงที่ชื่อ ‘กอหญ้า’ แต่จะใช่คนคนเดียวกันเหรอเปล่า อันนี้เขาเองก็ไม่มั่นใจ เพราะกอหญ้าที่เขากำลังตามหานั้นหน้าตาแบบไหนคริสต์ก็จำไม่ได้ เพราะตอนนั้นเขาไม่ได้พิจารณาเธอเลย จึงทำให้เขาจำกอหญ้าที่เป็นนักเขียนไม่ได้ แต่ที่ชัดเจนคือลุ๊คของผู้หญิงตรงหน้าช่างแตกต่างและตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิงกับหญิงสาวที่เขาตามหา และไม่แน่ว่าเบอร์นี้อาจจะไม่ใช่เบอร์ของเธอคนนี้ก็ได้ อาจจะเป็นเบอร์ของหญิงสาวที่เขาคุยเมื่อเช้าทางโทรศัพท์ แต่ที่เข้าเค้าก็หญิงสาวตรงหน้าก็บ่งบอกถึงความเป็นลูกครึ่งบ้างถึงจะไม่เด่นชัดก็ตามที
“ผมไม่หิวแหละ!...งั้นเราไปกันต่อดีกว่า” คริสต์เก็บโทรศัพท์ และเคลื่อนรถออกทันที กอหญ้าได้แต่มองใบหน้าด้านข้างของคริสต์
“นี้คุณ!...ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ!...” กอหญ้าที่ความอดทนหมดลงแล้ว เธอไม่เข้าใจสักนิดว่าผู้ชายคนนี้สติดีมั้ย?
“คุณอยากเข้าห้องน้ำเหรอ?” คริสต์ทำเป็นเฉไฉเป็นเรื่องอื่น “เดี๋ยวผมเลี้ยวเข้าปั้มหน้าให้ก็ได้” กอหญ้าได้แต่เงียบ เอ่อ!ช่าง จะเข้าใจแบบนั้นก็ช่างเขา เพราะเธอคงไม่ต้องเกรงใจอะไรแล้วไอ้ผู้ชายคนนี้ ให้ลงจากรถคันนี้ไปก่อนแล้วกัน เรื่องอื่นค่อยไปหาทางเอา....
คริสต์เลื่อนรถเข้าปั้มหน้าจริงตามที่เขาบอก พร้อมเข้าช่องจอดหน้าห้องน้ำ
“…คุณเปิดล็อคสิ!...” กอหญ้าหันไปทางคริสต์ เมื่อเธอพยายามเปิดประตูแต่เปิดไม่ออก คริสต์ดับเครื่องและลงจากรถไม่สนใจเสียงและท่าทางของ กอหญ้าที่บ่งบอกชัดเจนว่าไม่พอใจเขาอย่างมาก
“เชิญ” คริสต์เปิดประตูให้กับกอหญ้า และบอกให้เธอลงมาจากรถ กอหญ้าก้าวลงจากรถทันที “หมับ!!” คริสต์คว้าแขนกอหญ้าไว้ทันทีเมื่อเธอออกมายืนด้านนอกแล้ว
“นี่!!!...ปล่อยนะ!!...อะไรของคุณเนี๊ยะ...ปล่อยฉันนะ” กอหญ้าร้องออกมาพร้อมพยายามบิดแขนออกจากการเกาะกุมนั้น
“จะไปห้องน้ำไม่ใช่เหรอ?...จะไปส่ง”
“บ้าเหรอเปล่าคุณอ๊ะ!...ปล่อยฉันนะ!...” กอหญ้าที่เห็นสถานการณ์เริ่มชักไม่ดีแล้ว ก็พยายามบิดตัวออกจากวงแขนของคริสต์เมื่อเขาพยายามกักขังเธอไว้ในวงแขนเขาโดยที่ด้านหลังเธอเป็นรถของเขา
“ก็ไหนว่าจะไปห้องน้ำ!...ตกลงจะไปมั้ย?”
“มันมากไปแล้วนะ...ฉันจะกลับเอง...เราสองคนแยกทางกันตรงนี้เลยแล้วกัน...”
“…ก็บอกว่าจะไปส่งงัย!...” คริสต์ยังไม่ยอมปล่อยให้กอหญ้าเป็นอิสระ ในทางตรงกันข้ามเขากลับเบียดร่างกายตัวเองเข้าหาร่างบางมากยิ่งขึ้น

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา