‘ ณ สถานนีตำรวจ ’
“คุณตำรวจฉันขอแจ้งความค่ะ ฉันถูกละเมิดสิทธิของการเป็นประชาชน นายคนนี้ลวนลามฉันค่ะ” กอหญ้าพูดออกไป เมื่อเธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลังจากเธอยืนยันที่จะแจ้งความต่อการกระทำของคริสต์
“เดี๋ยวคุณใจเย็นๆก่อนนะครับ” เจ้าหน้าที่พยายามไกล่เกลี่ยให้กอหญ้าใจเย็นๆ และสายตาเขาก็มองคริสต์สลับกับกอหญ้า ที่อารมณ์ของทั้งคู่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด เมื่อคริสต์เอาแต่นั่งเงียบไม่มีความทุกข์ร้อนอะไรและไม่ห้ามปรามหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย
“ทำไมคะ? หวังว่าคุณตำรวจคงจะไม่ปฎิบัติหน้าที่สองมาตราฐานหรอกนะคะ ฉันเป็นประชาชนที่เสียภาษีคนหนึ่งฉันมีสิทธิ เสรีภาพ ที่จะเข้าแจ้งความจับนายคนนี้ ขอหาลวนลามฉันค่ะ” กอหญ้ายังยืนยันความต้องการของตัวเอง
“...OK ครับ ผมจะลงบันทึกประจำวัน รบกวนคุณผู้หญิงให้รายละเอียดด้วยครับว่า ผู้ชายคนนี้ลวนลามคุณยังไง?”
“ลวนลามค่ะ ก็คือลวนลาม”
“ผมต้องขอรายละเอียดที่มากกว่านี่ครับ” คริสต์ที่เอาแต่เงียบ นั่งฟังบทสนทนาและข้อสักถามระหว่างกอหญ้าและเจ้าหน้าที่ตำรวจ
“เอ่อ!!! .... มัน มัน จูบฉันค่ะ!!!!!” กอหญ้าตอบออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ และอดไม่ได้ที่ต้องก้มหน้าลงอย่างเขินอาย ซึ่งอากัปกริยานั้นทำให้ผู้ต้องสงสัยที่นั่งอยู่ข้างต้องอมยิ้มและกลั้นขำไว้
“ครับ จูบนะครับ จูบตรงไหนครับ?” เจ้าหน้าที่ตำรวจยังคงทำหน้าที่ต่อไป อย่างมืออาชีพ ทั้งๆที่ตัวเองก็ต้องกลั้นยิ้มกับท่าทางของทั้งสองคนที่นั่งตรงข้าม
“คุณตำรวจค่ะ มันต้องละเอียดแค่ไหนคะ?” กอหญ้าที่ความอดทนเริ่มจะหมดลงไปเรื่อยๆ และนั้นทำให้คริสต์ที่นั่งเงียบมาตลอด รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าอีกครั้งทันทีพร้อมกับสายตาเหลือบมองกอหญ้าที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำจนถึงใบหู
“ต้องละเอียดครับ ผมต้องลงบันทึกประจำวัน และต่อจากนั้นต้องสืบพยานและหลักฐานต่อนะครับ” เจ้าหน้าที่ยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป....
“.....เอ่อ.....” กอหญ้าเกิดอาการหาเสียงและคำที่จะเอามาเรียบเรียงเป็นประโยคให้เจ้าหน้าที่ไม่ได้ซะงั้น!!!!
“ให้ผมช่วยบอกรายละเอียดให้ก็ได้ครับ ว่าผมจูบเธอยังไง ตรงไหน และใช้เวลาจูบเธอนานแค่ไหน...” คริสต์ที่นั่งเงียบอยู่นาน จึงเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับหันหน้าไปสบตากับกอหญ้าที่หันไปมองคริสต์ด้วยดวงตาที่โตมากกว่าเดิมเช่นกัน
“ได้มั้ยครับ?” เจ้าหน้าที่ตำรวจหันไปถามกอหญ้า ที่อ้าปากค้างเล็กน้อย บ่งบอกถึงความตกใจ
“คริสต์!!” เสียงเรียกคริสต์ดังขึ้น จากชายอีกคนที่พึ่งเดินเข้ามา และเสียงนั้นทำให้เจ้าหน้าที่ที่ทำหน้าที่บันทึกปากคำของกอหญ้าลุกจากเก้าอี้และทำความเคารพผู้ที่เอ่ยเรียกคริสต์
“ผู้กำกับ...”
“เกิดอะไรขึ้น?” เอกรัตน์ หันไปถามเจ้าหน้าที่ตรงหน้าทันที เมื่อเห็นเพื่อนสนิทที่ดูเหมือนมาแจ้งความ เจ้าหน้าที่ให้รายละเอียดกับเอกรัตน์ที่มียศเป็นผู้กำกับของสถานีตำรวจแห่งนี้
“สวัสดีครับคุณกอหญ้า...ผมขอเชิญคุณไปคุยกันในห้องด้านในดีกว่าครับ...” เอกรัตน์ที่ได้ฟังเรื่องราวและเข้าใจทั้งหมด ก็หันไปพูดกับกอหญ้าอย่างสุภาพ