“พอพระไวยถึงโผนโจนม้าลง
ตรงเข้ากอดตีนแม่แน่นิ่งไป
ขุนแผนก็ล้มลงทั้งยืน
ปิ้มจะไม่คงคืนชีวิตได้
ขุนช้างล้มนิ่งกลิ้งอยู่ไกล
บ่าวไพร่ใหญ่น้อยก็วุ่นวาย
ทองประศรีกลิ้งเกลือกเสือกกายา
สร้อยฟ้าศรีมาลาล้มคว่ำหงาย
นางแก้วลงกลิ้งทิ้งลูกชาย
ใครจะรู้สึกกายก็ไม่มี”